Artur Górski (krytyk literacki)

W świecie Artur Górski (krytyk literacki) istnieje szeroki wachlarz opinii, badań i badań, które pozwalają nam wejść do wszechświata pełnego możliwości i odkryć. Od swoich początków do chwili obecnej Artur Górski (krytyk literacki) budzi zainteresowanie i ciekawość zarówno ekspertów, jak i hobbystów. W tym artykule zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Artur Górski (krytyk literacki) jest dziś fascynującym i istotnym tematem. Od jego wpływu na społeczeństwo po wpływ na różne obszary życia codziennego – zanurzymy się w fascynującą podróż, aby zrozumieć jego znaczenie i znaczenie we współczesnym świecie.

Ten artykuł dotyczy krytyka literackiego. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Artur Górski
Quasimodo
Ilustracja
Artur Górski (przed 1939)
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1870
Kraków

Data i miejsce śmierci

7 grudnia 1959
Warszawa

Dziedzina sztuki

literatura

Epoka

Młoda Polska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Wawrzyn Akademicki
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Artur Górski, ps. „Quasimodo” (ur. 2 lipca 1870 w Krakowie, zm. 7 grudnia 1959 w Warszawie) – pisarz, krytyk literacki, nauczyciel, współredaktor czasopisma Życie. Jego cykl artykułów Młoda Polska dał nazwę tej formacji literackiej.

Życiorys

Autor prac mających na celu spowodowanie odnowienia romantycznego mesjanizmu: Monsalwat, Rzecz o Adamie Mickiewiczu. Używał pseudonimu Quasimodo. Nadał nazwę epoce literackiej poprzez tytuł cyklu artykułów „Młoda Polska”, które opublikował w krakowskim piśmie Życie w roku 1898. Do najważniejszych postulatów Górskiego należy: chęć powrotu do ideologii romantycznej i tworzonych, przez romantyków haseł (szczególnym szacunkiem G. darzył Mickiewicza), dotyczących między innymi kwestii niepodległościowej i etycznej oraz chęć odseparowania się od pokolenia pozytywistów. Artur Górski wyrażał się krytycznie o swojej epoce, w krakowskim Życiu pisał; „żyjemy w czasie wielkich bankructw idei”, za typowy dla epoki „produkt społeczny” uznał znienawidzonego przez modernę filistra – kołtuna. Współpracował z poznańskim czasopismem społeczno-kulturalnym Tęcza.

Podczas strajku szkolnego w 1905 roku, prowadził wykłady o Mickiewiczu na pensji Bronisławy Jastrzębowskiej w Warszawie. Romana Pachucka wspomina: "Czarował nimi młode dziewczęta i jedną tak oczarował, że stała się jego żoną"[1]

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 83-5-8)[2].

Poglądy

Poglądy Górskiego wywarły silny wpływ na twórczość i zapatrywania modernistów, przyczynił się do powstania konfliktów i silnie zarysowanego podziału między pokoleniem pozytywistów a modernistów, spór ten zapisał się w historii jako konflikt „starzy” – „młodzi” (podobny miał miejsce między pokoleniem ludzi oświecenia, a młodymi romantykami). Jego propozycja nawiązania do romantyzmu nie znalazła jednak wielu zwolenników. Za swego największego przeciwnika ideowego Górski uważał Stanisława Przybyszewskiego.

Ordery i odznaczenia

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ Romana Pachucka, Pamiętniki z lat 1886-1914. Jan Hulewicz (red.), Wrocław 1958, s. 61..
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: WALENTY PAWLICKI, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
  3. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 630 „za zasługi na polu pracy literackiej i naukowej”.
  4. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
  5. ↑ M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 305 „za wybitną twórczość literacką”.
  6. ↑ Artur Górski. „Światowid”. Nr 1, s. 20, 1939.