Atanazy III Patelaros
W tym artykule szczegółowo omówimy Atanazy III Patelaros, temat, który w ostatnich latach staje się coraz ważniejszy. Atanazy III Patelaros to temat, który wzbudza zainteresowanie i debatę w różnych obszarach społeczeństwa, od polityki po kulturę popularną. W całym artykule zbadamy wiele aspektów Atanazy III Patelaros, analizując jego wpływ na codzienne życie ludzi i jego znaczenie w obrazie globalnym. Ponadto zagłębimy się w jego historię, ewolucję i możliwy przyszły rozwój, aby zaoferować kompletną i zaktualizowaną wizję Atanazy III Patelaros. Celem tego artykułu, od jego początków po przyszłe implikacje, jest rzucenie światła na temat, który w dalszym ciągu przyciąga uwagę osób o różnych profilach i zainteresowaniach.
| Aleksy Patellarios Αλέξιος Πατελάρος | |
| Patriarcha Konstantynopola | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1597 |
| Data śmierci |
5 kwietnia 1654 |
| Patriarcha Konstantynopola | |
| Okres sprawowania |
1634, 1635, 1652 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Chirotonia biskupia |
do 1631 |
| Wybór patriarchy |
1634, 1635, 1652 |
Atanazy III Patelaros, gr. Αθανάσιος Γ΄ Πατελάρος (ur. 1597, zm. 5 kwietnia 1654) – ekumeniczny patriarcha Konstantynopola w 1634, 1635 i 1652 r. Święty prawosławny.
Życiorys
Urodził się jako Aleksy Patellarios. W 1631 r. został metropolitą Salonik. W lutym 1634 został patriarchą Konstantynopola. Utrzymał się na tronie do 25 marca. Został zdetronizowany przez Cyryla Lukarisa. W 1635 Atanazy udał się do Włoch. Tam w Rzymie papież chciał go mianować kardynałem pod warunkiem akceptacji credo z filioque. Atanazy odmówił. W 1643 r. udał się do Rosji. Powrócił do Konstantynopola w 1652 i został patriarchą po raz trzeci. W lipcu 1652 r. dobrowolnie zrzekł się patriarchatu i udał się do Mołdawii. Następnie odwiedził w Czehryniu Bohdana Chmielnickiego. W kwietniu 1653 dotarł do Moskwy. W Rosji wziął udział w reformach patriarchy Nikona. Zmarł 5 kwietnia 1654 r.
Kanonizacja
W 1670 r. Atanazy został kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Jego święto jest 2(15) maja.
Bibliografia
- Venance Grumel, Traité d'études byzantines, t. 1: La chronologie, Paris: Presses universitaires de France 1958, s. 438.
- Steven Runciman, Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość, przeł. Jan Stanisław Łoś, Warszawa: Pax 1973.