B-387
Dziś chcemy poruszyć bardzo ciekawy i aktualny temat, który z pewnością zainteresuje wielu naszych czytelników. Z tej okazji zagłębimy się w fascynujący świat B-387, badając jego różne aspekty i zagłębiając się w jego dzisiejsze znaczenie. Bez wątpienia B-387 to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów, a w tym artykule staramy się zapewnić pełny i szczegółowy przegląd wszystkiego, co otacza B-387. Od historii po praktyczne zastosowanie, w tym wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, przeanalizujemy ten temat pod różnymi kątami, aby zapewnić naszym czytelnikom wzbogacającą i pouczającą perspektywę. Dołącz do nas w tej ekscytującej wycieczce po B-387!
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Projekt |
Malachit (SKB-143) |
| Oznaczenie NATO |
Victor II |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
2 kwietnia 1971 |
| Wodowanie |
2 września 1972 |
 Marynarka Wojenna ZSRR
| |
| Wejście do służby |
30 grudnia 1972 |
| Wycofanie ze służby |
1 września 1995 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
100 metrów |
| Szerokość |
10,6 metra |
| Zanurzenie |
7,2 metra |
| Zanurzenie testowe |
400 metrów |
| Rodzaj kadłuba | |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 reaktory WM-4P 1 turbina parowa (31 000KM) 1 śruba | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Sensory | |
| sonar Rubikon MGK-503 | |
| Uzbrojenie | |
| • 18 torped ZOP, 6 torped 65-76 • pociski ZOP: RPK-2 Wjuga | |
| Wyrzutnie torpedowe |
4 x 533 mm, 2 x 650 mm |
| Załoga |
80 |
K-387 – radziecki myśliwski okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 671RT (NATO: Victor II). Budowę okrętu rozpoczęto 2 kwietnia 1971 roku, 2 września 1972 roku zwodowano go w Zakładzie nr 402 w Leningradzie. Jednostka została przyjęta do służby w marynarce radzieckiej 30 grudnia 1972 roku, gdzie służyła we Flocie Północnej do 1995 roku.
Okręt został zbudowany w układzie dwukadłubowym, z kadłubem sztywnym wykonanym ze stali o zwiększonej ciągliwości AK-29. Okręt o długości 100 metrów wypierał na powierzchni 4500 ton i 5900 ton w zanurzeniu. Napęd jądrowy zapewniany przez dwa reaktory wodno-ciśnieniowe WM-4P z jedną turbiną parową o mocy 31 000 KM, wraz z opływowym kadłubem lekkim i kioskiem zapewniał mu prędkość podwodną 30 węzłów. Jednostka została wyposażona w cztery wyrzutnie torpedowe kalibru 533 mm dla 18 torped przeciwpodwodnych oraz 2 wyrzutnie kalibru 650 mm dla 6 torped typu 65-76 i dwóch rakietotorped RPK-2 Wjuga. System akustyczny okrętu oparty był na aktywno-pasywnym sonarze Rubikon MGK-503.
Podstawowym zadaniem operacyjnym okrętu było zwalczanie amerykańskich strategicznych okrętów rakietowych systemu Polaris-Poseidon oraz nuklearnych myśliwskich okrętów podwodnych państw NATO.
Okręt wycofano ze służby 1 września 1995 roku[1].
Przypisy
- ↑ Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997, s. 143. (ros.).
Bibliografia
- Norman Polmar: Submarines Of The Russian and Soviet Navies, 1718-1990. Jurrien Noot. Wyd. I. Annapolis: Naval Institute Press, 1990. ISBN 0-87021-570-1.
- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K.J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
- Project 671 Victor class - ship list. GlobalScurity.org. . (ang.).