W tym artykule porozmawiamy o Barbara Lewandowska, temacie, który był przedmiotem debat i dyskusji przez lata. Barbara Lewandowska to temat o ogromnym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie, ponieważ wpływa na różne obszary życia codziennego, takie jak zdrowie, polityka, kultura i gospodarka. W całej historii Barbara Lewandowska odgrywał fundamentalną rolę w kształtowaniu tożsamości i budowaniu społeczności. W tym sensie ważne jest przeanalizowanie wpływu, jaki Barbara Lewandowska wywarł w różnych kontekstach i jego ewolucji w czasie. W tym artykule staramy się zająć różnymi perspektywami i aspektami związanymi z Barbara Lewandowska, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję na ten temat.
Imię i nazwisko |
Barbara Wiktoria Lewandowska |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
polska |
Dziedzina sztuki |
literatura |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Barbara Wiktoria Lewandowska, ps. „Wirta” (ur. 16 kwietnia 1929 w Warszawie, zm. 16 września 2019 tamże) – polska pisarka, wieloletnia redaktor naczelna czasopisma „Miś”, autorka książek dla dzieci i słuchowisk radiowych. Uczestniczka powstania warszawskiego.
Urodziła się 16 kwietnia 1929 roku w Warszawie[1][2] w rodzinie Wacława i Marianny z domu Andrzejczak[1]. W okresie okupacji niemieckiej należała do 15. Żeńskiej Drużyny Harcerskiej Szarych Szeregów[1][3]. Podczas powstania warszawskiego działała pod pseudonimem „Wirta” i pełniła funkcję sanitariuszki w Oddziale „Barry” Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa (Pluton „Dorsza”) na szlaku bojowym Stare Miasto – kanały – Śródmieście Północ[1]. Po powstaniu, jako jeńca, więziono ją najpierw w Stalagu 344 Lamsdorf, a później w Stalagu IV-B/H Zeithain[1][2].
Po wojnie ukończyła studia na Wydziale Filozoficzno-Społecznym Uniwersytetu Warszawskiego[1], w ramach którego studiowała pedagogikę i psychologię[4]. Wyszła za mąż za powstańca Jana Szymczyka[1]. W 1952 roku zadebiutowała w prasie dziecięcej, a rok później dołączyła do redakcji wydawnictwa Nasza Księgarnia, w której pracowała do 1959 roku[4]. Po okresie pracy dla Wydawnictwa Harcerskiego, przeniosła się do Polskiego Radia, dla którego napisała kilkadziesiąt słuchowisk radiowych[4]. Od 1967 roku należała do Stowarzyszenia Autorów ZAiKS[4]. Kierowała kilkoma działami tematycznymi w „Świerszczyku”[4][5]. Od lat 70. XX w. przez dwie dekady była redaktor naczelną magazynu dla dzieci „Miś”[1][4].
Publikowała wiersze i prozę dla dzieci[4][5]. W swoich utworach łączyła realizm z motywami fantastycznymi, wplatając jednocześnie elementy edukacyjne[5]. Poza słuchowiskami pisała także teksty piosenek dla radia i telewizji (najczęściej do muzyki Franciszki Leszczyńskiej) oraz dialogi do filmów i scenariusze[4].
Została odznaczona Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Armii Krajowej, Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. W 1974 roku otrzymała Medal Komisji Edukacji Narodowej, w 1982 roku Nagrodę Prezesa Rady Ministrów (z Janiną Krzemińską), a w 2007 roku srebrny Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”[5].
Została mianowana „Honorową Babcią” Przedszkola nr 395 w Warszawie[5], w którym odbywa się Ursynowski Przegląd Twórczości Barbary Lewandowskiej[4][5]. W 2015 roku nadano przedszkolu imię pisarki[6].
Zmarła 16 września 2019 roku w Warszawie. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[3] (kwatera D22-5-8)[7].