Batalion Strzelców Polnych Nr 13
Obecnie Batalion Strzelców Polnych Nr 13 stał się tematem o dużym znaczeniu w społeczeństwie. Od momentu pojawienia się Batalion Strzelców Polnych Nr 13 wywołał zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i dogłębne analizy. Jego wpływ nie ogranicza się do jednego sektora, ale przenika różne aspekty życia codziennego, wpływając na wszystko, od polityki po kulturę popularną. Dlatego też istotne jest głębsze zagłębienie się w znaczenie i implikacje Batalion Strzelców Polnych Nr 13, aby zrozumieć jego prawdziwy zakres i móc zająć się jego długoterminowymi konsekwencjami. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne wymiary Batalion Strzelców Polnych Nr 13, a także jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1849 |
| Rozformowanie |
1918 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
12 Dywizja Piechoty |
Batalion Strzelców Polnych Nr 13 (FJB 13) – batalion cesarskich i królewskich strzelców polnych.
Historia batalionu
Batalion został sformowany w 1849[1], jako jednostka czeska[2]. Od 1883 miał swoją bazę rekrutacyjną w okolicach Krakowa, Nowego Sącza, Wadowic i Tarnowa[2].
Do 1913 używał nazwy wyróżniającej „Galicyjski” (niem. Galizisches Feldjägerbataillon Nr 13)[3].
Swoje święto obchodził 4 czerwca, w rocznicę bitwy pod Magentą stoczonej w 1859[1].
Do 1894 batalion stacjonował w Tarnowie i wchodził w skład 24 Brygady Piechoty należącej do 12 Dywizji Piechoty[4][5][6][7][8].
W 1894 batalion został przeniesiony do Bochni i włączony w skład Dywizji Kawalerii Kraków[9].
W 1904 oddział został podporządkowany komendantowi 23 Brygady Piechoty należącej do 12 Dywizji Piechoty[10], a w 1905 przeniesiony do Bielska (niem. Bielitz)[11].
W 1907 batalion został przeniesiony do Innsbrucku i włączony w skład 15 Brygady Piechoty należącej do 8 Dywizji Piechoty[12].
W latach 1912–1914 batalion stacjonował w Innsbrucku przy Universitätsstraße 17 i wchodził w skład 5 Brygady Piechoty należącej do 3 Dywizji Piechoty[13].
Batalion otrzymywał uzupełnienia (rekruta) z Okręgu 1 Korpusu[1].
Kadra kompanii zapasowej stacjonowała w garnizonie Kraków, w koszarach Franciszka Józefa (niem. Franz Josephs-Kaserne)[1][14] przy ul. Rajskiej 1[15]. Komendantami kadry byli kapitanowie: Joseph Brada (do 1913)[3] i Karl Süss[1].
W czerwcu 1914 skład osobowy batalionu stanowili w 47% Polacy, a w 36% Ukraińcy, natomiast żołnierze innych naradowości – 17%[16].
W czasie I wojny światowej w szeregach batalionu walczyli porucznicy: Emánuel Aladár Korompay, Henryk Ptak, Wilhelm Sokol, Rudolf Vavrouch, Stanisław Wrona i Józef Zwierowski vel Holoubek[a].
Komendanci batalionu
- ppłk Philipp Niklas (do 1890[26] → komendant IR. 42[27])
- mjr / ppłk Anton Angerholzer von Almburg (1890[28] – 1896 → komendant IR. 92[29])
- mjr / ppłk Rudolf von Löwenstein (1896[30] – 1903 → oficer sztabowy w Bh. IR. 2[31])
- mjr / płk Peter Togni (1903[32] – 1909 → komendant IR. 51[33])
- ppłk Alfred Klement von Treldewehr (1909[34] – 1912[35] → komendant IR Nr 41[36])
- ppłk Ludwig von Stampfer (1912 – 1914)[1]
Uwagi
- ↑ Józef Stanisław Zwierowski ur. 18 czerwca 1893. Na stopień nadporucznika został awansowany ze starszeństwem z 1 maja 1915 w korpusie oficerów piechoty[17]. Był odznaczony Srebrnym i Brązowym Medalem Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej oraz Krzyżem Wojskowym Karola[18]. Reskryptem nr 75257/5676/XII Namiectnictwa z 26 listopada 1919 otrzymał zezwolenie na zmianę nazwiska rodowego „Holoubek” na nazwisko „Zwierowski”[19]. Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika[20]. 1 grudnia 1919 został mianowany kapitanem w piechocie. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Twierdzy Brześć[21]. W latach 1923–1924 służył w 86 pp w Mołodecznie[22][23], a w 1928 w 65 pp w Grudziądzu[24]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V”[25].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Schematismus 1914 ↓, s. 605.
- ↑ a b Rydel 2001 ↓, s. 144.
- ↑ a b Schematismus 1913 ↓, s. 731.
- ↑ Schematismus 1890 ↓, s. 95, 522.
- ↑ Schematismus 1891 ↓, s. 95, 540.
- ↑ Schematismus 1892 ↓, s. 95, 549.
- ↑ Schematismus 1893 ↓, s. 95, 561.
- ↑ Schematismus 1894 ↓, s. 95, 573.
- ↑ Schematismus 1895 ↓, s. 85, 547.
- ↑ Schematismus 1905 ↓, s. 117.
- ↑ Schematismus 1906 ↓, s. 641.
- ↑ Schematismus 1908 ↓, s. 147, 657.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 605, 111.
- ↑ Schematismus 1895 ↓, s. 547.
- ↑ Mikulski 1914 ↓, s. 325.
- ↑ Rydel 2001 ↓, s. 140.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 145.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 848.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 13 marca 1920, s. 217.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 8 z 25 stycznia 1919, poz. 303.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 99 z 29 grudnia 1919, poz. 4287.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 373, 406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 324, 353.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 79, 185.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 328, 941.
- ↑ Schematismus 1890 ↓, s. 522.
- ↑ Schematismus 1891 ↓, s. 388.
- ↑ Schematismus 1891 ↓, s. 540.
- ↑ Schematismus 1897 ↓, s. 169, 548.
- ↑ Schematismus 1897 ↓, s. 589.
- ↑ Schematismus 1904 ↓, s. 172, 642.
- ↑ Schematismus 1904 ↓, s. 625.
- ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 71, 182, 558.
- ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 681.
- ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 691.
- ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 71, 213, 582.
Bibliografia
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1892. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1892. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1893. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1893. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1897. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1896. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1904. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1904. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1903. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Stefan Mikulski: Stefana Mikulskiego Wielka Księga Adresowa dla królewskiego stołecznego miasta Wielkiego Krakowa. Kraków: Nakładem Stefana Mikulskiego i Spółki, 1914.
- Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
