Bitwa pod Polanami
W tym artykule przyjrzymy się fascynującemu życiu Bitwa pod Polanami i jego wpływowi na dzisiejszy świat. Bitwa pod Polanami od samego początku był postacią kontrowersyjną, budzącą zarówno wielki podziw, jak i krytykę. Na przestrzeni lat Bitwa pod Polanami pozostawił niezatarty ślad w historii, wpływając na różne aspekty społeczeństwa i kultury. Od innowacji w dziedzinie nauki po wpływ na politykę światową, Bitwa pod Polanami był czynnikiem zmian, który wciąż zaskakuje i wzbudza zainteresowanie milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule przyjrzymy się jego dziedzictwu i zbadamy, czy jego wpływ jest nadal aktualny.
| Insurekcja kościuszkowska | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium |
Wielkie Księstwo Litewskie (dzisiejsza Litwa) | ||
| Wynik |
zwycięstwo Rosjan | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Bitwa pod Polanami – zbrojne starcie, które miało miejsce 7 maja 1794 roku pod Polanami w czasie insurekcji kościuszkowskiej.
Oddziały rosyjskie wycofując się po bitwie pod Niemenczynem w kierunku Michaliszek, pod dowództwem płk. Kirijewa i ppłk. Luiza (1170 żołnierzy), złożone z niedobitków rosyjskiego garnizonu Wilna, połączyły się z idącym z Rygi przez Druję pułkiem muszkieterów płk. Diejewa oraz przybyłym z Postaw 1 baonem Estlandzkiego Korpusu Jegrów ppłk. Szilinga. Diejew, objąwszy dowództwo nad oddziałami (ok. 3,3 tys. żołnierzy), skierował wojska w kierunku Oszmiany. Komendant Wilna płk. Jakub Jasiński, chcąc zlikwidować zagrażające Wilnu oddziały rosyjskie, wyruszył 5 maja z częścią swej dywizji (ok. 3 tys. żołnierzy, w tym ok. 700 pikinierów i kosynierów) przeciw Diejewowi i 7 maja uderzył na jego obóz pod Polanami. Po kilkugodzinnym przygotowaniu artyleryjskim oddziały litewskie ruszyły do ataku. Diejew, na skutek zbytniego rozczłonkowania wojsk litewskich, zdołał odeprzeć ataki. Pod koniec trwającej ok. 6 godzin bitwy wycofała się część brygady Sulistrowskiego. Pod ogniem rosyjskim załamało się także natarcie piechoty tzn. pikinierów i kosynierów. Diejew, wykorzystując zamieszanie w ugrupowaniu litewskim, przeszedł do kontrataku, przerwał linie jego oddziałów i zdobył 3 działa. Płk. Jasiński cofnął się na trakt wileński i wycofał się do Wilna. Diejew nie podjął pościgu.
Straty litewskie ok. 90 żołnierzy i 3 działa, straty rosyjskie większe.
Bibliografia
- Andrzej Grabski, Jan Wimmer i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
- Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
- Andrzej Zahorski, Wypisy źródłowe do historii polskiej sztuki wojennej. Polska sztuka wojenna w okresie powstania kościuszkowskiego, Zeszyt dziesiąty, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1960.
- Bolesław Twardowski: Wojsko Polskie Kościuszki w roku 1794. Poznań: Księgarnia Katolicka, 1894.
- Mała Encyklopedia Wojskowa t. 3, wyd. MON, Warszawa 1971.
