Burzykowate

W tym artykule porozmawiamy o Burzykowate, temacie, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie. Burzykowate był przedmiotem licznych debat, badań i refleksji ekspertów i ogółu społeczeństwa. Jego znaczenie przekroczyło granice i wpłynęło na różne obszary społeczeństwa, od polityki po kulturę popularną. Dlatego tak istotne jest poświęcenie czasu i uwagi na głębokie zrozumienie, czym jest Burzykowate, jakie są jego konsekwencje i jak jego obecność ukształtowała współczesny świat. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na Burzykowate, aby rzucić światło na jego znaczenie i wyzwania, jakie stwarza.

Burzykowate
Procellariidae[1]
Leach, 1820
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – fulmar zwyczajny (Fulmarus glacialis) – forma ciemno ubarwiona
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

rurkonose

Rodzina

burzykowate

Typ nomenklatoryczny

Procellaria Linnaeus, 1758

Synonimy
  • Pelecanoididae G.R. Gray, 1871
Rodzaje

zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Burzykowate[2], petrelowate (Procellariidae) – rodzina ptaków z rzędu rurkonosych (Procellariiformes).

Zasięg występowania

Rodzina obejmuje gatunki oceaniczne zamieszkujące otwarte morza całego świata[3][4] (na Bałtyku spotykane sporadycznie).

Cechy charakterystyczne

Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:

  • ciało długości 25–99 cm[5]
  • ubarwienie ciemne, często biały brzuch, bardzo rzadko jasne
  • rogowa pochwa dzioba złożona z płytek, posiadają rurkowate nozdrza, a to oznacza większą powierzchnię nabłonka węchowego, który powiększają dodatkowo nosowe chrząstki spiralne, co może się wiązać z dobrym węchem, a u ptaków to cecha wyjątkowa.
  • często występuje polimorfizm w obrębie gatunku
  • w locie wykorzystują zaburzenia powietrza nad falami, co powoduje, że często spotyka się je w obszarach złej pogody; na ląd wracają tylko na noc i w okresie lęgowym
  • lekki lot zawdzięczają w dużej mierze komorom powietrznym w kościach
  • długie skrzydła z dobrze rozwiniętą kością ramieniową i przedramieniową
  • większość żywi się planktonem, niektóre głowonogami
  • gnieżdżą się kolonijnie, zazwyczaj na niedostępnych klifach i wyspach, gdzie niektóre wygrzebują głębokie nory
  • młode karmione obficie i tłusto rozwijają się dość powoli. Niektóre gatunki porzucają nie w pełni rozwinięte młode i wtedy muszą przetrwać dzięki rezerwom tłuszczowym do czasu aż nauczą się latać i żerować.
  • upierzenie jest mocno natłuszczone, co wydziela przykry zapach (wydzielają go też jaja), nawet u okazów muzealnych

Systematyka

Dawniej rodzinę dzielono na dwie podrodziny: fulmary (Fulmarinae) i burzyki (Puffininae), obecnie ten podział nie jest już stosowany. Do rodziny należą następujące rodzaje[2]:

Przypisy

  1. ↑ Procellariidae, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Procellariidae Leach, 1820 – burzykowate - Petrels & Shearwaters (wersja: 2020-01-11). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  3. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Petrels, albatrosses. IOC World Bird List (v11.1). . (ang.).
  4. ↑ Petrels and Shearwaters (Procellariidae). IBC: The Internet Bird Collection. . (ang.).
  5. ↑ C. Carboneras: Family Procellariidae (Petrels and Shearwaters). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 216. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).