Cedr libański

W dzisiejszym świecie Cedr libański zajmuje centralne miejsce w naszym życiu. Niezależnie od tego, czy poprzez swój wpływ na społeczeństwo, modę, naukę czy kulturę, Cedr libański wzbudza ciągłe zainteresowanie i generuje różnorodne opinie i debaty. Od jego początków po wpływ na teraźniejszość, obecność Cedr libański jest niezaprzeczalna i nieunikniona. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Cedr libański i jego rolę w różnych aspektach życia codziennego, a także jego ewolucję w czasie.

Cedr libański
Ilustracja
Systematyka[1][2][3]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

nagonasienne

Klasa

iglaste

Rząd

sosnowce

Rodzina

sosnowate

Rodzaj

cedr

Gatunek

cedr libański

Nazwa systematyczna
Cedrus libani A. Rich.
Class. Hist. Nat. III. 299 (1823)[4]
Synonimy
  • Pinus cedrus L.[4]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Pędy z szyszkami

Cedr libański (Cedrus libani A. Rich.) – gatunek zimozielonych drzew z rodziny sosnowatych.

Występowanie

Naturalnie występuje w łańcuchach górskich Taurusu i Antytaurusu, na terenie Libanu, Syrii i Turcji. Rośnie w lasach na wysokości do 1300–1500 m n.p.m., wraz z jodłą syryjską (Abies cilicica) i jałowcem cuchnącym (Juniperus foetidissima)[6]. Od czasów starożytnych był intensywnie wycinany jako cenny materiał budulcowy, tak, że obecnie jest rzadki[7]. Jest uprawiany w wielu krajach świata, w Europie tylko w regionach o łagodnym klimacie, w Europie Zachodniej nieraz tworzy całe zagajniki[8]. Sprowadzony został do Europy w XVI wieku[9].

Morfologia

Pokrój
Młode drzewa mają stożkową koronę, u starszych rozrasta się ona szeroko i górą jest raczej płaska. Drzewo osiąga wysokość do 42 m. Pędy bardzo delikatnie omszone, mniej, niż u cedru atlaskiego. Kora czarnobrunatna, gęsto spękana i pręgowana[9]. Może żyć 2–3 tysięcy lat, a średnica pnia może dochodzić do 2–3 m[7].
Liście
Ciemnozielone, bardzo miękkie, zebrane w pęczki po 10–20 sztuk. Wyrastają głównie na krótkopędach. Mają długość 1,5–3,5 cm[8].
Kwiaty
Rozdzielnopłciowe. Kwiaty męskie zebrane są wyprostowane, żółte kłosy, kwiaty żeńskie w jajowate wyprostowane kłosy o czerwonej barwie[8].
Szyszki
Beczułkowate, o długości 8–10 cm i dość płaskim wierzchołku[8].

Udział w kulturze

  • W Biblii hebrajskie słowo erez wymienione jest kilkadziesiąt razy i badacze roślin biblijnych na ogół są zgodni, że oznacza ono cedr libański. Nie wykluczone jednak, że słowem tym opisano również niektóre inne rodzaje drzew iglastych: jałowca, jodłę, sosnę, czy nawet tamaryszka. W Księdze Izajasza (35,2) cedr nazywany był „chwałą Libanu”, w poezji symbolizował dostojeństwo, siłę i majestat (Ez 31,2-9). Najbardziej kojarzony z cedrem jest król Salomon, który rozprawiał o drzewach „od cedrów na Libanie aż do hizopu rosnącego na murze” (1 Krl 4,33). Do budowy Świątyni Jerozolimskiej sprowadził duże ilości drewna cedrów libańskich (1 Krl 5,20), a oprócz tego wzniósł budowlę z drewna cedrowego nazywaną „Domem Lasu Libanu” (1 Krl 7,2). Cedry nie rosły w Izraelu, kupował je od Hirama I, króla Tyru (1 Krl 5,1-10; 7,1-8) i płacił za nie pszenicą, jęczmieniem, oliwą i winem (2 Krn 2,14-15). Hareuveni twierdzi, że nie tylko do budowy świątyni użył drewna cedrów, ale także zasadził je na dziedzińcu świątyni, o czym świadczyć ma tekst w Księdze Psalmów (92,13-14): „Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie. Zasadzeni w domu Pańskim rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga”[7].
  • Cedr występuje w herbie Libanu[9].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Pinales : Pinaceae, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
  4. ↑ a b The Plant List. .
  5. ↑ Cedrus libani, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  6. ↑ Karel Šťastný, Vladimír Bejček: Życie w górach. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Delta W-Z, 1993. ISBN 83-85817-01-8.
  7. ↑ a b c Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
  8. ↑ a b c d Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.
  9. ↑ a b c Johnson Owen, Dawid More: Drzewa. Multico Oficyna Wydawnicza. ISBN 978-83-7073-643-9.