Cheryl Studer

W tym artykule zagłębimy się w temat Cheryl Studer, badając jego pochodzenie, implikacje i dzisiejsze znaczenie. Od początków aż po ewolucję na przestrzeni czasu Cheryl Studer odegrał zasadniczą rolę w różnych obszarach, znacząco wpływając na społeczeństwo, kulturę i gospodarkę. Idąc tym tropem, zanurzymy się w szczegółowej analizie Cheryl Studer, odkrywając jego najważniejsze aspekty i oferując szerokie i kompletne spojrzenie na ten temat, które nie pozostawi nikogo obojętnym.

Cheryl Studer
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 października 1955
Midland

Pochodzenie

amerykańskie

Typ głosu

sopran

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewaczka

Strona internetowa

Cheryl Studer (ur. 24 października 1955 w Midland w stanie Michigan[1][2][3]) – amerykańska śpiewaczka, sopran.

Życiorys

Studiowała w Interlochen Arts Academy, Oberlin College Conservatory oraz University of Tennessee[1]. W latach 1975–1977 dzięki otrzymanemu stypendium uczęszczała na letnie kursy u Phyllis Curtin w Berkshire Music Center w Tanglewood, gdzie debiutowała jako śpiewaczka w Pasji według św. Mateusza J.S. Bacha z Boston Symphony Orchestra pod batutą Seijiego Ozawy[1]. Od 1979 do 1980 roku była uczennicą Hansa Hottera w Wiedniu i Monachium[1]. W latach 1980–1982 występowała w monachijskiej Bayerische Staatsoper[1], gdzie zadebiutowała jako śpiewaczka operowa rolą Marzenki w Sprzedanej narzeczonej Bedřicha Smetany[2]. W kolejnych latach śpiewała w teatrze operowym w Darmstadcie (1983–1985) i Deutsche Oper w Berlinie (1984–1986)[1]. W ojczyźnie debiutowała w 1984 roku w roli Micaeli w Carmen Georges’a Bizeta w Lyric Opera w Chicago[1][2][3]. W 1985 roku wystąpiła na festiwalu w Bayreuth jako Elżbieta w Tannhäuserze[1][2][3].

W 1987 roku debiutowała Covent Garden Theatre w Londynie (Elżbieta w Tannhäuserze) i mediolańskiej La Scali (Donna Anna w Don Giovannim)[1][2], a rok później w nowojorskiej Metropolitan Opera (Micaela w Carmen)[1][2][3]. W 1989 roku jako Chryzotemis w Elektrze Richarda Straussa wystąpiła na festiwalu w Salzburgu[1][2]. Otrzymała nagrodę im. Marii Callas w konkursie Grand Prix du Disque (1989), International Classical Music Award w kategorii Best Female Singer of the Year (1993) oraz tytuł wokalisty roku przyznawany przez czasopismo „Musical America” (1994)[1].

Jej repertuar obejmuje ponad 70 partii operowych, od koloraturowych, przez dramatyczne, po liryczne[1]. Występowała też jako artystka koncertowa oraz z repertuarem pieśniarskim[3]. Współpracowała z takimi dyrygentami jak Bernard Haitink, Giuseppe Sinopoli i Wolfgang Sawallisch[3]. Dokonała licznych nagrań płytowych dla wytwórni HMV, Deutsche Grammophon, EMI, Philips, Virgin[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 10. Część biograficzna sm–ś. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 185. ISBN 978-83-224-0866-7.
  2. ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3520. ISBN 0-02-865571-0.
  3. ↑ a b c d e f The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 475. ISBN 978-0-19-533765-5.