Cis japoński

W dzisiejszym świecie Cis japoński to temat, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie dużej liczby osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na obecne społeczeństwo, czy wpływ na różne obszary życia codziennego, Cis japoński stał się stałym tematem rozmów między ekspertami a ogółem społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane ze zmienną Cis japoński, analizując jej znaczenie, implikacje i ewolucję w czasie. Od samego początku do ostatecznego wyniku, Cis japoński stanowi temat bardzo interesujący, który zasługuje na zbadanie z różnych punktów widzenia.

Cis japoński
Ilustracja
Morfologia cisu japońskiego
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

nagonasienne

Klasa

iglaste

Rząd

cyprysowce

Rodzina

cisowate

Rodzaj

cis

Gatunek

cis japoński

Nazwa systematyczna
Taxus cuspidata Siebold & Zucc.
Abh. Math.-Phys. Cl. Königl. Bayer. Akad. Wiss. 4(3):232. 1846 (Fl. jap. fam. nat. 2:110.).)[3]
Synonimy
  • Cephalotaxus umbraculifera Siebold ex Endl.
  • Taxus biternata Spjut
  • Taxus caespitosa Nakai
  • Taxus umbraculifera (Siebold ex Endl.) C.Lawson[4]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Liście i owoce

Cis japoński (Taxus cuspidata Siebold & Zucc.) – gatunek drzewa iglastego należący do rodziny cisowatych. Występuje we wschodniej Azji, na terenie Rosji, Chin, Korei i wyspach Japonii[3]. Do Europy sprowadził go w 1855 roku szkocki łowca roślin Robert Fortune[6]. Obecnie wyróżnia się wiele kultywarów i mieszańców tego gatunku, w większości stanowiących rezultat krzyżowania go z cisem pospolitym.

Morfologia

Pokrój
Rozłożysty, szeroki, czasami stożkowaty. Dorasta do 15 m wysokości[6]. Częściej rośnie jako krzew, tworząc zarośla.
Pień
Kora czerwonobrązowa, u dojrzałych osobników łuszcząca się strzępkami.
Liście
Zimozielone, spłaszczone, gwałtownie zwężające się ku końcowi blaszki liściowej, osadzone na krótkim, cienkim ogonku. Górna strona - ciemnozielona, błyszcząca, spodnia - jaśniejsza, żółtawa. Brak białych pasków oraz przewodów żywicznych. Igły na pędzie rozłożone są nieregularnie. Do 2,5 cm długości. Często tworzą V-kształtny przedział. Cierniste[7].
Kwiaty
Roślina dwupienna, wiatropylna. Kwiaty niepozorne, żółtawe.
Nasiona
Nasiono wypełnia czerwoną, mięsistą osnówkę i jest lekko wystające poza jej brzegi. Wytwarza najwięcej nasion spośród wszystkich gatunków cisu.

Biologia i ekologia

Rośnie powoli, jest bardzo odporny na trudne warunki klimatyczne[6]. Jak wszystkie cisy, gatunek silnie trujący, aczkolwiek stanowiący źródło taksolu, wykorzystywanego w leczeniu nowotworów.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
  3. ↑ a b Taxus cuspidata. Germplasm Resources Information Network (GRIN) . United States Department of Agriculture. . (ang.).
  4. ↑ The Plant List. .
  5. ↑ T. Katsuki, Luscombe, D, Taxus cuspidata, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  6. ↑ a b c Tony Russel, Catherine Cutler, Martin Walters: Ilustrowana encyklopedia Drzewa Świata. Kraków: Universitas, 2008, s. 284. ISBN 97883242-0842-5.
  7. ↑ Bruno T. Kremer: Drzewa. Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 86. ISBN 83-7129-141-8.