Dąb wielkoowocowy

W dzisiejszym świecie Dąb wielkoowocowy stał się kwestią o ogromnym znaczeniu i znaczeniu w społeczeństwie. Jego wpływ rozszerzył się na wszystkie aspekty życia, od polityki po kulturę, technologię i ekonomię. Z biegiem czasu Dąb wielkoowocowy ewoluował i nabrał nowego wymiaru, budząc zainteresowanie i niepokój profesjonalistów, ekspertów i ogółu obywateli. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Dąb wielkoowocowy i przeanalizujemy jego wpływ na różne obszary naszego codziennego życia.

Dąb wielkoowocowy
Ilustracja
Pokrój
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bukowce

Rodzina

bukowate

Rodzaj

dąb

Gatunek

dąb wielkoowocowy

Nazwa systematyczna
Quercus macrocarpa Michx.
Hist. Chênes Amér. 2 1801[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg
Mapa zasięgu
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Dąb wielkoowocowy, dąb wielkolistny (Quercus macrocarpa Michx.) – gatunek roślin z rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Występuje naturalnie w Kanadzie oraz Stanach Zjednoczonych[5][6][7]. Dąb wielkoowocowy jest drzewem stanowym stanu Iowa. Czasami bywa mylony z Quercus lyrata i dębem białym.

Rozmieszczenie geograficzne

Rośnie naturalnie w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. W Kanadzie został zaobserwowany w prowincjach Alberta, Manitoba, Nowy Brunszwik, Ontario, Quebec i Saskatchewan. W Stanach Zjednoczonych występuje w Alabamie, Arkansas, Connecticut, Dystrykcie Kolumbii, Delaware, Iowa, Illinois, Indianie, Kansas, Kentucky, Luizjanie, Massachusetts, Marylandzie, Maine, Michigan, Minnesocie, Missouri, Missisipi, Montanie, Karolinie Północnej, Dakocie Północnej, Nebrasce, New Hampshire, New Jersey, Nowym Meksyku, stanie Nowy Jork, Ohio, Oklahomie, Pensylwanii, Rhode Island, Dakocie Południowej, Tennessee, Teksasie, Wirginii, Vermoncie, Wisconsin, Wirginii Zachodniej oraz Wyoming)[6].

Morfologia

Liście
Pokrój
Zrzucające liście drzewo dorastające do 30 m wysokości[7]. Jest jednym z najbardziej masywnych drzew ze średnicą pnia dochodząca do 3 m. Kora jest łuszcząca się i ma ciemnoszarą barwę[7].
Liście
Blaszka liściowa ma kształt od odwrotnie jajowatego do eliptycznego. Mierzy 7–15 cm długości oraz 5–13 cm szerokości, jest mniej lub bardziej klapowana na brzegu, ma nasadę od zaokrąglonej do klinowej. Ogonek liściowy jest nagi i ma 15–25 mm długości[7].
Kwiaty
Zielono-żółte bazie kwitnące wiosną.
Owoce
Orzechy zwane żołędziami o kształcie od elipsoidalnie jajowatego do podługowatego, dorastają do 25–50 mm długości i 20–40 mm średnicy. Osadzone są pojedynczo w miseczkach o półkulistym kształcie, które mierzą 15–50 mm długości i 20–60 mm średnicy. Orzechy otulone są w miseczkach do 50–80% ich długości[7]. Często występują frędzle dookoła miseczki.

Biologia i ekologia

Rośnie w widnych lasach oraz na łąkach. Występuje na wysokości do 1000 m n.p.m.[7] Jako drzewo jest stosunkowo odporny na ogień. Z tego względu był jednym z głównych gatunków prawie już nieistniejących sawann dębowych, których egzystencja jako zbiorowiska roślinnego była uwarunkowana wybuchającymi co pewien czas pożarami.

Zmienność

W obrębie tego gatunku wyróżniono jedną odmianę[3]:

  • Quercus macrocarpa var. depressa (Nutt.) Engelm.

Zagrożenia i ochrona

Kategoria zagrożenia według Czerwonej księgi gatunków zagrożonych: LC (least concern, najmniejszej troski)[4].

Zastosowanie

Ze względu na pozbawione taniny żołędzie, ceniony był w sztuce kulinarnej jako nadający się do spożycia na surowo[8]. Niektóre plemiona Indian używały tego gatunku w medycynie tradycyjnej[7].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ a b c Quercus macrocarpa Michx.. The Plant List. . (ang.).
  4. ↑ a b Quercus macrocarpa, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. ↑ Discover Life: Point Map of Quercus macrocarpa. Encyclopedia of Life. . (ang.).
  6. ↑ a b Comprehensive Report Species - Quercus macrocarpa. NatureServe. . (ang.).
  7. ↑ a b c d e f g Quercus macrocarpa. Plantes & botanique. . (fr.).
  8. ↑ Łukasz Łuczaj: Dzikie rośliny jadalne Polski. Krosno: Chemigrafia, 2004, s. 58-60. ISBN 83-904633-6-9.