Didelphini

W tym artykule będziemy eksplorować i analizować Didelphini z różnych perspektyw i punktów widzenia. Didelphini to temat, który wywołał zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i głębokie refleksje. Na tych stronach będziemy zagłębiać się w różne aspekty składające się na Didelphini, od jego historii i ewolucji po konsekwencje dla współczesnego społeczeństwa. Zbadane zostaną jego konsekwencje w sferze społecznej, gospodarczej, kulturalnej i politycznej, aby przedstawić wszechstronną i szczegółową wizję tego, tak aktualnego dzisiaj tematu. Poprzez wyczerpującą analizę staramy się rzucić światło na Didelphini i jego konsekwencje, otwierając drzwi do krytycznej i konstruktywnej refleksji, która zachęca do dyskusji i dialogu.

Didelphini
J.E. Gray, 1821[1]
Przedstawiciel plemienia – dydelf wielkouchy (Didelphis aurita)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Nadrząd	torbacze
Rząd	dydelfokształtne
Rodzina	dydelfowate
Podrodzina	dydelfy
Plemię	Didelphini
Typ nomenklatoryczny
Didelphis Linnaeus, 1758
Synonimy Didelphia Rafinesque, 1815[2] Didelphina[a] J.E. Gray, 1821[1] Didelphidae: J.E. Gray, 1825[3] Didelphina: J.E. Gray, 1825[3] Didelphina: Bonaparte, 1838[4] Didelphisideae[b]: Lesson, 1842[5] Didelphyida: Haeckel, 1866[6] Chironectida[c] Haeckel, 1866[6] Didelphididae: Gill, 1872[7] Didelphyidæ: O. Thomas, 1888[8] Didelphyidae: Flower & Lydekker, 1891[9] Chironectidae: Anonim, 1897[10] Didelphydae: Ameghino, 1889[11] Didelphoidea: W.K. Gregory & Mosenthal, 1910[12] Didelphiinae: Simpson, 1929[13] Didelphioidea: Simpson, 1931[14] Didelphiidae: Simpson, 1931[14] Didelphinae: Simpson, 1935[15] Didelphini: Crochet, 1979[16] Chironectini: Szalay, 1994[17] Chironectinae: Hershkovitz, 1997[18] Lutreolininae[d] Hershkovitz, 1997[18]
Rodzaje
6 rodzajów (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście
Systematyka w Wikispecies

Didelphini – plemię ssaków z podrodziny dydelfów (Didelphinae) w obrębie rodziny dydelfowatych (Didelphidae).

Występowanie

Plemię obejmuje gatunki występujące w Ameryce^[19].

Systematyka

Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje^[20][19][21]:

• Chironectes Illiger, 1811 – japok – jedynym przedstawicielem jest Chironectes minimus (E.A.W. Zimmermann, 1780) – japok wodny
• Lutreolina O. Thomas, 1910 – wydrówka
• Didelphis Linnaeus, 1758 – dydelf
• Philander Brisson, 1762 – opos

Opisano również rodzaje wymarłe^[22]:

• Hyperdidelphys Ameghino, 1904^[23]
• Thylophorops Reig, 1952^[24]

Kladogram wedle Silva-Neto et al., 2024^[25]

	Glironiinae Glironia venusta Caluromyinae Caluromys Caluromys philander Caluromys derbianus, Caluromys lanatus Caluromysiops irrupta
	Hyladelphinae Hyladelphys kalinowskii Didelphinae Marmosini Tlacuatzin Tlacuatzin insularis Tlacuatzin sinaloae Tlacuatzin balsasensis Tlacuatzin canescens, Tlacuatzin baumeri Monodelphis Monodelphis dimidiata Monodelphis scalops Monodelphis iheringi Monodelphis americana, Monodelphis gardneri Monodelphis emiliae Monodelphis domestica Monodelphis vossi Monodelphis glirina, Monodelphis sanctaerosae Monodelphis arlindoi Monodelphis touan Monodelphis brevicaudata, Monodelphis palliolata Monodelphis kunsi, Monodelphis pinocchio Monodelphis adusta Monodelphis reigi Monodelphis peruviana Monodelphis osgoodi, Monodelphis saci Monodelphis handleyi, Monodelphis ronaldi Marmosa Marmosa rubra Marmosa simonsi Marmosa robinsoni, Marmosa xerophila Marmosa isthmica Marmosa mexicana, Marmosa zeledoni Marmosa andersoni, Marmosa lepida Marmosa tyleriana Marmosa waterhousei Marmosa macrotarsus, Marmosa murina Marmosa rapposa Marmosa parda, Marmosa rutteri Marmosa paraguayana Marmosa meridae Marmosa constantiae Marmosa phaea Marmosa demerarae, Marmosa limae Marmosa jansae, Marmosa perplexa Marmosa germana Marmosa nicaraguae Marmosa adleri, Marmosa alstoni Metachirini Metachirus Metachirus myosurus Metachirus aritanai, Metachirus nudicaudatus Didelphini Chironectes minimus Lutreolina Lutreolina crassicaudata Lutreolina massoia Didelphis Didelphis virginiana Didelphis albiventris Didelphis imperfecta, Didelphis pernigra Didelphis aurita, Didelphis marsupialis Philander Philander quica Philander andersoni, Philander nigratus Philander mcilhennyi, Philander opossum Philander melanurus, Philander vossi Philander canus, Philander pebas Thylamyini Marmosops Marmosops incanus Marmosops paulensis Marmosops caucae Marmosops ocellatus, Marmosops soinii Marmosops creightoni, Marmosops noctivagus Marmosops handleyi Marmosops invictus Marmosops carri, Marmosops fuscatus Marmosops bishopi Marmosops ojastii Marmosops chucha, Marmosops magdalenae Marmosops pakaraimae, Marmosops parvidens Marmosops marina Marmosops pinheiroi, Marmosops woodali Gracilinanus Gracilinanus emiliae, Gracilinanus marica Gracilinanus agilis, Gracilinanus microtarsus Gracilinanus aceramarcae, Gracilinanus peruanus Cryptonanus Cryptonanus unduaviensis Cryptonanus chacoensis Cryptonanus agricolai, Cryptonanus guahybe Chacodelphys formosa Lestodelphys halli Thylamys Thylamys karimii, Thylamys velutinus Thylamys sponsorius, Thylamys venustus Thylamys macrurus Thylamys tatei Thylamys ellegans, Thylamys pallidior Thylamys pusillus Thylamys citellus, Thylamys pulchellus

Uwagi

1. ↑ Pisownia oryginalna.
2. ↑ W części.
3. ↑ Typ nomenklatoryczny: Chironectes Illiger, 1811.
4. ↑ Typ nomenklatoryczny: Lutreolina O. Thomas, 1910

Przypisy

1. ↑ ^{a b} J.E. Gray. On the natural arrangement of vertebrose animals. „London Medical Repository”. 15, s. 308, 1821. (ang.). 
2. ↑ C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 55. (fr.).
3. ↑ ^{a b} J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 343, 1825. (ang.). 
4. ↑ Ch.-L. Bonaparte. Synopsis Vertebratorum Systematis. „Nuovi annali delle scienze naturali”. 2, s. 113, 1838. (łac.). 
5. ↑ R.-P. Lesson: Nouveau Tableau du Règne Animal: Mammifères. Paris: Arthus Bertrand, 1842, s. 186. (fr.).
6. ↑ ^{a b} E. Haeckel: Generelle morphologie der organismen. Allgemeine grundzüge der organischen formen-wissenschaft, mechanisch begründet durch die von Charles Darwin reformirte descendenztheorie. Cz. 2. Berlin: G. Reimer, 1866, s. clvii. (niem.).
7. ↑ T.N. Gill. Arrangement of the families of mammals. With analytical tables. „Smithsonian Miscellaneous Collection”. 11 (1), s. 26, 1872. (ang.). 
8. ↑ O. Thomas: Catalogue of the Marsupialia and Monotremata in the collection of the British Museum (Natural History). London: The Trustees, 1888, s. 315. (ang.).
9. ↑ W.H. Flower & R. Lydekker: An introduction to the study of mammals living and extinct. London: A. and C. Black, 1891, s. 133. (ang.).
10. ↑ Anonim: Verzeichnis der im Museum der Naturhistorischen Gesellschaft zu Hannover vor­hande­nen Säugetiere. Hannover: 1897, s. 2. (niem.).
11. ↑ F. Ameghino. Contribución al conocimiento de los mamiferos fósiles de la República Argentina. „Acta de la Academia Nacional de Ciencias Exactas”. 6, s. 277, 1889. (hiszp.). 
12. ↑ W.K. Gregory & J.K. Mosenthal: Outline classification of the Mammalia recent and extinct. W: H.F. Osborn: The Age of Mammals in Europe, Asia and North America. New York: The Macmillan company, 1910, s. 515. (ang.).
13. ↑ G.G. Simpson. American Mesozoic Mammalia. „Memoirs of the Peabody Museum of Yale University”. 3 (1), s. 116, 1929. (ang.). 
14. ↑ ^{a b} G.G. Simpson. A new classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 59 (5), s. 267, 1931. (ang.). 
15. ↑ G.G. Simpson. Note on the classification of Recent and fossil opossums. „Journal of Mammalogy”. 16 (2), s. 137, 1935. DOI: 10.2307/1374361. (ang.). 
16. ↑ J.-Y. Crochet. Diversité systématique des Didelphidae (Marsupialia) européens tertiaires. „Geobios”. 12 (3), s. 1457, 1979. DOI: 10.1016/S0016-6995(79)80117-5. (fr.). 
17. ↑ F.S. Szalay: Evolutionary history of the marsupials and an analysis of osteological characters. Cambridge: Cambridge University Press, 1994, s. 42. DOI: 10.1017/CBO9780511565571. ISBN 978-0-511-56557-1. (ang.).
18. ↑ ^{a b} P. Hershkovitz. Composition of the family Didelphidae Gray, 1821 (Didelphoidea: Marsupialia), with a review of the morphology and behavior of the included four-eyed pouched opossums of the genus Philander Tiedemann. „Fieldiana. Zoology”. 86, s. 7, 1997. (ang.). 
19. ↑ ^{a b} C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 50–52. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
20. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) . American Society of Mammalogists. . (ang.).
21. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 3–4. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
22. ↑ J.S.J.S. Zijlstra J.S.J.S., Didelphini Gray, 1821, Hesperomys project (Version 23.6.0), DOI: 10.5281/zenodo.7654755   (ang.).
23. ↑ F. Ameghino. Nuevas especies de mamíferos cretáceos y terciarios de la República Argentina. „Anales de la Sociedad Científica Argentina”. 58, s. 262, 1904. (hiszp.). 
24. ↑ O.A. Reig. Descripción previa de nuevos ungulados y marsupiales fósiles del Plioceno y del Eocuartario argentinos. „Revista del Museo Municipal de Ciencias Naturales y Traditional de Mar del Plata”. 1, s. 124, 1952. (hiszp.). 
25. ↑ Francisco das ChagasF.Ch. Silva-Neto Francisco das ChagasF.Ch., Silvia E.S.E. Pavan Silvia E.S.E., DiegoD. Astúa. DiegoD., Evolution, divergence, and convergence in the mandibles of opossums (Didelphidae, Didelphimorphia), „Current Zoology”, 70, 2024, s. 488–504, DOI: 10.1093/cz/zoad027  (ang.).