Opos
Dzisiaj zagłębimy się w fascynujący świat Opos, temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. Od początków do dzisiejszego wpływu Opos był przedmiotem niezliczonych badań i debat. Dzięki wielowiekowej historii firma Opos ewoluowała i dostosowywała się do zmieniających się potrzeb społeczeństwa. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Opos, od jego najbardziej historycznych aspektów po jego implikacje we współczesnym świecie. Razem z ekspertami w tej dziedzinie zbadamy jego główne cechy, wyzwania i możliwości, zapewniając głęboką i kompletną wizję Opos i jego znaczenia w obecnym kontekście.
| Philander | |||
| Brisson, 1762[1] | |||
 Opos szary (P. opossum) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
opos | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Didelphis opossum Linnaeus, 1758 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Opos[6] (Philander) – rodzaj ssaków z podrodziny dydelfów (Didelphinae) w obrębie rodziny dydelfowatych (Didelphidae).
Zasięg występowania
Do rodzaju należą gatunki występujące od północnego Meksyku po północną Argentynę[7][8].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 20,7–33,1 cm, długość ogona 25,3–37,7 cm; masa ciała 148–910 g[9][10].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1762 roku francuski zoolog Mathurin Jacques Brisson w publikacji swojego autorstwa poświęconej królestwu zwierząt[1]. Brisson nie wskazał gatunku typowego. W 1998 roku Międzynarodowy kodeks nomenklatury zoologicznej (ICZN) uznał za nieważną całość Regnum animale ze względu na niekonsekwentne stosowanie nazewnictwa binominalnego, jednocześnie zachowując do celów nomenklatorycznych nazwę Philander i wyznaczając (późniejsze oznaczenie) na gatunek typowy oposa szarego (P. opossum)[11].
Etymologia
- Philander (Phillander): gr. φιλανδρος philandros ‘miłujący ludzi’, od φιλεω phileō ‘kochać’; ανηρ anēr, ανδρος andros ‘człowiek, mężczyzna’[13].
- Metachirops: rodzaj Metachirus Burmeister, 1854 (oposowiec); gr. ωψ ōps, ωπος ōpos ‘twarz’[14]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Didelphis quica Temminck, 1824 (= Didelphys frenata Olfers, 1818 (= Didelphis opossum Linnaeus, 1758)).
- Hylothylax: gr. ὁλος holos ‘kompletny, cały’; θυλαξ thulax, θυλακος thulakos ‘wór’[4]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Didelphis opossum Linnaeus, 1758.
Podział systematyczny
Voss, Díaz-Nieto i Jansa (2018) wyróżniają dodatkowo gatunek Philander quica (obejmujący populacje zaliczane we wcześniejszych publikacjach do gatunku P. frenatus, zdaniem autorów nienależące do tego samego gatunku co holotyp P. frenatus), Philander canus (uznawany przez nich za starszy synonim gatunków P. mondolfii i P. olrogi), Philander melanurus, Philander pallidus i opisany przez autorów nowy gatunek Philander pebas; autorzy uznają jednocześnie gatunek P. frenatus za młodszy synonim P. opossum[15]. W takim ujęciu do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[16][7][6]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa | Podgatunki[9][7][10] | Rozmieszczenie geograficzne[9][7][10] | Podstawowe wymiary[9][10] (DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała) |
Status IUCN[17] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
_(8557399432).jpg) |
Philander quica | (Temminck, 1824) | opos brazylijski | monotypowy | południowo-wschodnia Brazylia (Bahia, Minas Gerais i interior Goiás), na południe do wschodniego Paragwaju i północno-wschodniej Argentyny (Misiones) | DC: 26–33 cm; DO: 25–33 cm; MC: 220–910 g | LC |
| Philander pebas | Voss, Díaz-Nieto & Jansa, 2018 | monotypowy | wschodni Ekwador (Orellana), wschodnie Peru (na południe do Madre de Dios), Brazylia (Acre, Amazonas i Pará | brak danych | NE | ||
| Philander canus | (Osgood, 1913) | opos nizinny | monotypowy | wschodnia część Andów w Kolumbii, Wenezuela, Peru, Boliwia, Paragwaj, północna Argentyna (Formosa i Chaco), zachodnia i środkowa Brazylia (prawdopodobnie w całej Amazonii) | DC: 20–33 cm; DO: 19–33 cm; MC: 200–674 g | NE | |
|
Philander andersoni | (Osgood, 1913) | opos andyjski | monotypowy | południowo-wschodnia Kolumbia, południowo-środkowa Wenezuela (Bolívar i Amazonas), zachodnia Brazylia (Amazonas i Acre) oraz wschodnie, wschodnio-środkowe, północne i środkowe Peru (na wschód od Andów) | DC: 22–31 cm; DO: 25–33 cm; MC: 225–600 g | LC |
| Philander nigratus | (O. Thomas, 1923) | monotypowy | wschodnia część Andów (Ayacucho i Junín), Peru | DC: 26–28 cm; DO: 27–30 cm; MC: brak danych | NE | ||
| Philander mcilhennyi | A.L. Gardner & Patton, 1972 | opos amazoński | monotypowy | wschodnio-środkowe Peru (Loreto i Ukajali) i zachodnia Brazylia (Amazones i Acre) | DC: 29–31 cm; DO: 26–38 cm; MC: 396–640 g | LC | |
|
|
Philander opossum | (Linnaeus, 1758) | opos szary | monotypowy | region Gujana, wschodnia, amazońska część Brazylii | DC: 20–33 cm; DO: 19,5–33 cm; MC: 200–674 g | LC |
| Philander deltae | Lew, Pérez-Hernándeez & Ventura, 2006 | opos deltowy | monotypowy | delta rzeki Orinoko i zatoka Paria (wschodnie Monagas i Delta Amacuro), Wenezuela | DC: około 21 cm; DO: około 30 cm; MC: 148–530 g | LC | |
_melanurus_12987383.jpg)
|
Philander melanurus | (O. Thomas, 1899) | monotypowy | Panama, pacyficzne niziny w Kolumbii i zachodnim Ekwadorze; być może Kostaryka (granice zasięgu z P. vossi niepewne) | DC: 20–33 cm; DO: 19,5–33 cm; MC: 200–674 g | NE | |
|
Philander vossi | A.L. Gardner & Ramírez-Pulido, 2020 | monotypowy | wschodni i południowy Meksyk (na południe od Tamaulipas), Gwatemala, Belize i Slawador; być może Honduras (granice zasięgu z P. melanurus niepewne) | DC: 20–33 cm; DO: 19,5–33 cm; MC: 200–674 g | NE |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Opisano również gatunki wymarłe z miocenu Ameryki Południowej[18]:
- Philander entrerianus (Ameghino, 1899)[19]
- Philander massoiai Goin, 2021[20]
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b M.J. Brisson: Regnum animale in classes IX. distributum, sive, Synopsis methodica: sistens generalem animalium distributionem in classes IX, & duarum primarum classium, quadrupedum scilicet & cetaceorum, particularem divisionem in ordines, sectiones, genera & species: cum brevi cujusque speciei descriptione, citationibus auctorum de iis tractantium, nominibus eis ab ipsis & nationibus impositis, nominibusque vulgaribus. Lugduni Batavorum: Apud Theodorum Haak, 1762, s. 13, 207. (łac.).
- ↑ F. Tiedemann: Zoologie: zu seinen Vorlesungen entworfen. Allgemeine Zoologie, Mensch und Säugthiere. Landshut: In der Weberichen Buchhandlung, 1804, s. 426. (niem.).
- ↑ P. Matschie. Bemerkungen über die Gattung Didelphis L.. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. 1916, s. 262, 267, 1916. (niem.).
- ↑ a b A. Cabrera: Genera Mammalium. Madrid: Imprenta y Librería de Nicolás Moya, 1919, s. 47. (hiszp.).
- ↑ C. Rivillas, E. Caro, H. Carvajal & I. Vélez. Algunos tremátodos digeneos (Rhopaliasidae, Opistorchiidae) de Philander opossum (Marsupialia) de la costa pacífica colombiana, incluyendo Rhopalias caucensis n. sp.. „Revista de la Academia Colombiana de Ciencias Exactas, Físicas y Naturales”. 28 (109), s. 591, 2004. (hiszp.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 5. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 50–52. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Philander. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) . Johns Hopkins University Press, 2005. .
- ↑ a b c d D. Astúa: Family Didelphidae (Opossums). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 165–167. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
- ↑ a b c d Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 37. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Anonim. Regnum Animale ..., Ed. 2 (M.J. Brisson, 1762): rejected for nomenciatural purposes, with the conservation of the mammalian generic names Philander (Marsupialia), Pteropus (Chiroptera), Glis, Cuniculus and Hydrochoerus (Rodentia), Meles, Lutra and Hyaena (Carnivora), Tapirus (Perissodactyla), Tragulus and Giraffa (Artiodactyla). „The Bulletin of zoological nomenclature”. 55 (1), s. 64–71, 1998. (ang.).
- ↑ Francisco das Chagas Silva-Neto, Silvia E. Pavan, Diego Astúa., Evolution, divergence, and convergence in the mandibles of opossums (Didelphidae, Didelphimorphia), „Current Zoology”, 70, 2024, s. 488–504, DOI: 10.1093/cz/zoad027 (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 531, 1904. (ang.).
- ↑ E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 175. (ang.).
- ↑ R.S. Voss, J.F. Díaz-Nieto & S.A. Jansa. A revision of Philander (Marsupialia, Didelphidae). Part 1, P. quica, P. canus, and a new species from Amazonia. „American Museum Novitates”. 3891, s. 1–70, 2018. DOI: 10.1206/3891.1. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. ASM Mammal Diversity Database (Version 1.12.1) . American Society of Mammalogists. . (ang.).
- ↑ Home. The IUCN Red List of Threatened Species. . (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Philander Brisson, 1762, Hesperomys project (Version 23.6.0), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 (ang.).
- ↑ F. Ameghino: Sinopsis geológico-paleontológica. Suplemento (adiciones y corecciones). La Plata: La Libertad, 1899, s. 7. (hiszp.).
- ↑ F.J. Goin. Una nueva especie de Philander (Marsupialia, Didelphidae) del mioceno tardío del noroeste Argentino. „Mastozoología Neotropical”. 28 (1), s. e0540, 2021. DOI: 10.31687/saremMN.21.28.1.0.10. (hiszp.).