Dimityr Petkow
Obecnie Dimityr Petkow to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Dimityr Petkow stał się ważną częścią naszego życia. Mając to na uwadze, niezwykle ważne jest zrozumienie znaczenia i znaczenia Dimityr Petkow w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Dimityr Petkow i jego wpływ w różnych obszarach, od ekonomii po kulturę. Podobnie przeanalizujemy rolę, jaką Dimityr Petkow odgrywa w codziennym życiu ludzi i jak kształtuje przyszłość. Bez wątpienia Dimityr Petkow to kwestia, której nie możemy ignorować, a kluczowa jest świadomość jej implikacji i konsekwencji.
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Premier Bułgarii | |
| Okres |
od 23 października 1906 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw społecznych Bułgarii | |
| Okres | |
| Poprzednik |
Todor Gatew |
Dimityr Petkow bułg. Димитър Петков (ur. 2 listopada 1858 w Baszkboi k. Tulczy, zm. 11 marca 1907 w Sofii) – bułgarski polityk, w latach 1906–1907 premier rządu bułgarskiego.
Życiorys
W 1875 wyemigrował do Rumunii. Wziął udział w wojnie rosyjsko-tureckiej, walcząc w bitwie o Szipkę, w oddziale Panajota Chitowa, gdzie został ciężko ranny – stracił w bitwie rękę.
Po zakończeniu wojny pozostał do Bułgarii i rozpoczął pracę urzędnika w ministerstwie spraw wewnętrznych. W 1879 wstąpił do Partii Liberalnej. Jako przeciwnik samodzielnych rządów Aleksandra Battenberga w 1882 został uwięziony. Więzienie opuścił w 1884. Po abdykacji Battenberga, został jednym z bliskich współpracowników Stambołowa, wstępując do kierowanej przez niego Partii Narodowo-Liberalnej (stambołowistów). W latach 1888–1893 był burmistrzem Sofii[1]. W 1893 po raz pierwszy został wybrany deputowanym do parlamentu. W październiku 1906 stanął na czele rządu Bułgarii. W latach 1903–1906 był ministrem spraw wewnętrznych[1]. Zginął w 1907 roku na bulwarze Cara Oswobodziciela w Sofii, zastrzelony przez jednego z przeciwników politycznych.
Był żonaty (żona Jekatierina Rizowa), miał czworo dzieci. Najmłodszy z jego synów, Nikoła Petkow był w 1947 przywódcą BZNS, skazanym i straconym przez władze komunistyczne.
Przypisy
- ↑ a b Michał Czajka: Słownik Biograficzny XX wieku. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2004, s. 707. ISBN 83-214-1321-8.
Bibliografia
- Angeł Curakow: Encikłopedia prawitelstwata na Byłgaria. Sofia: 2005. ISBN 954-402-058-6. (bułg.).