W tym tekście zajmiemy się Distributed Component Object Model, tematem dziś niezwykle istotnym i interesującym. _Var1 przykuł uwagę specjalistów, naukowców i ogółu społeczeństwa ze względu na swój wpływ na różne aspekty życia codziennego. W ciągu ostatnich kilku dekad Distributed Component Object Model doświadczył zauważalnego wzrostu swojego znaczenia, stając się przedmiotem studiów i badań w tak różnorodnych dziedzinach, jak medycyna, technologia, ekonomia i kultura. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty związane z Distributed Component Object Model, badając jego pochodzenie, ewolucję, wpływ i perspektywy na przyszłość. Poprzez szczegółową analizę postaramy się rzucić światło na ten temat, aby lepiej zrozumieć jego zakres i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.
DCOM (ang. Distributed Component Object Model) — interfejs programistyczny realizujący rozproszony obiektowy model składników. Jest opatentowaną technologią firmy Microsoft służącą do budowania składników programowych i zapewniania komunikacji między nimi w małej sieci komputerowej. Skonstruowany został również zestaw bazowy takich składników.
Rozwinięty z COM jako odpowiedź na CORBA, stał się później częścią COM+. Został przez Microsoft uznany za przestarzały na rzecz platformy .NET Framework.
Dodanie litery „D” do COM spowodowane było szerokim wykorzystaniem technologii DCE/RPC (Distributed Computing Environment / Remote Procedure Call), a dokładniej udoskonalonej przez Microsoft wersji, znanej jako MSRPC. Stosownie do tego określenia, DCOM miał rozwiązać problemy:
Jednym z kluczowych czynników w rozwiązywaniu tych problemów jest zastosowanie DCE / RPC jako mechanizmu RPC wykorzystanego w DCOM. DCE / RPC ma ściśle określone zasady dotyczące serializacji i kto jest odpowiedzialny za zwolnienie pamięci.