Dostojewo

W tym artykule zbadamy Dostojewo i jego wpływ na różne aspekty naszego życia. Dostojewo to temat, który w ostatnich latach wzbudził zainteresowanie wielu osób, ponieważ obejmuje szeroki zakres sytuacji i kontekstów. Od wpływu w sferze osobistej po znaczenie w świecie zawodowym, Dostojewo odgrywa kluczową rolę w sposobie, w jaki żyjemy i funkcjonujemy w społeczeństwie. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i studia przypadków związane ze zmienną Dostojewo, aby lepiej zrozumieć jej znaczenie oraz wpływ, jaki może ona mieć na nasze codzienne decyzje i działania.

Dostojewo
Дастоева
Ilustracja
Stary dwór w Dostojewie, prawdopodobnie wybudowany jeszcze przez Dostojewskich,
stan z okresu międzywojennego (ze zbiorów NAC)
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

janowski

Sielsowiet

Mołodów

Populacja (2009)
• liczba ludności


555[1]

Nr kierunkowy

+375 1652

Tablice rejestracyjne

1

Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dostojewo”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Dostojewo”
Ziemia52°14′13,0″N 25°40′04,3″E/52,236944 25,667861
Multimedia w Wikimedia Commons

Dostojewo (błr. Дастоева; ros. Достоево) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie janowskim obwodu brzeskiego, około 13 km na północny wschód od Janowa i 35 km na zachód od Pińska[2].

Siedziba parafii prawosławnej pw. Świętej Trójcy[3].

Historia

Pierwsza wzmianka o Dostojewie pochodzi z 1473 roku. Szóstego października 1506 roku piński kniaź Fiodor Jarosławicz podarował małą miejscowość o nazwie Dostojewo lokalnemu szlachcicowi, który zmienił nazwisko na Dostojewski i zaczął się pieczętować herbem Radwan. Od tej pory miejscowość ta była siedzibą rodu przodków Fiodora Dostojewskiego. Wśród kolejnych dziedziców byli m.in.: Fiodor Dostojewski w 1572 roku, Piotr Dostojewski, marszałek szlachty piński na sejm w 1598 roku, członek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w latach 1599–1628 i Piotr Dostojewski, sędzia grodzki piński w 1632 roku.

Na początku XVIII wieku majątek ten przeszedł w ręce Strawińskich, później Czapliców, a od połowy XIX wieku był własnością Wiktora Ordy, marszałka szlachty powiatu pińskiego. Od tego momentu do II wojny światowej Dostojewo było w rękach tej rodziny. Ostatnim jego właścicielem był Tadeusz Orda (ur. w 1903 roku), prawnuk Wiktora.

Po III rozbiorze Polski w 1795 roku Dostojewo, będące wsią szlachecką i dotychczas należące do powiatu pińskiego województwa brzeskolitewskiego Rzeczypospolitej[4], znalazło się na terenie powiatu pińskiego guberni grodzieńskiej Imperium Rosyjskiego[5].

W 1880 roku wieś liczyła 245 mieszkańców. Działała tu fabryka narzędzi i machin rolniczych Jakuszyna[5].

Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku Dostojewo znalazło się na terenie Polski, w gminie Janów powiatu kobryńskiego województwa poleskiego, od 1945 roku – w ZSRR, od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi.

Około 1798 roku[6] wybudowano we wsi cerkiew unicką św. proroka Eliasza ufundowaną przez rodzinę Giedroyciów. W 1821 roku była rozbudowana. Po 1839 r. prawosławna. Została rozebrana 17 lipca 1970 roku[2].

Zabytki

Pomnik Dostojewskiego w Dostojewie

Obecnie we wsi istnieją:

  • cerkiew Trójcy Świętej wybudowana w 1996 roku (parafialna)
  • pomnik Fiodora Dostojewskiego, pisarza, około 100 m od nowej cerkwi[6]
  • (od 1982 roku) muzeum literacko-krajoznawcze (w znacznej mierze poświęcone Fiodorowi Dostojewskiemu)
  • resztki starego cmentarza.

Dawny dwór

Do 1943 roku istniał tu dwór pochodzący jakoby z czasów Dostojewskich. Był to parterowy, drewniany budynek, który od strony zajazdu miał ganek o dwóch parach masywnych, murowanych kolumn. Dom był kryty początkowo oczeretem, później słomą. Przez ostatnich kilkadziesiąt lat nikt z Ordów nie mieszkał w Dostojewie. Budynek służył celom administracyjnym, był otoczony kilkoma okazami pięknych topól i innych drzew[7]. Został zniszczony przez Niemców[8].

Tadeusz Orda wybudował nowy dom w innym miejscu[7].

W 1960 roku na miejscu dworu wybudowano dom kultury[8].

Majątek w Dostojewie jest opisany w 2. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[7].

Obraz Trójca Święta z XVII wieku pochodzący z cerkwi w Dostojewie. Obecnie w Janowie
Cerkiew św. proroka Eliasza
w Dostojewie, Zygmunt Gloger, 1905
Cerkiew Świętej Trójcy z 1996 roku

Przypisy

  1. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. ↑ a b Dostojewo na stronie Radzima.org. .
  3. ↑ Ивановское благочиние → 4. Приход храма Святой Живоначальной Троицы д.Достоево Ивановского района. pinskeparh.by. . (ros.).
  4. ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 108.
  5. ↑ a b Dostojew, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 132.
  6. ↑ a b Достоево na stronie Atlas Białorusi. . .
  7. ↑ a b c Dostojewo, Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 2: Województwa brzesko-litewskie, nowogrodzkie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 46, ISBN 83-04-03784-X, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  8. ↑ a b Дастоева Dostojewo Достоево. W: Леанід Міхайлавіч Несцярчук: Замкі, палацы, паркі Берасцейшчыны. Mińsk: БЕЛТА, 2002, s. 136–137. ISBN 985-6302-37-4. (biał.).