Doug Flach
W dzisiejszym świecie Doug Flach zajmuje centralne miejsce w naszym życiu. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Doug Flach to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Od wielu lat Doug Flach jest przedmiotem debaty i dyskusji, a jego znaczenie z biegiem czasu tylko wzrosło. W tym artykule zbadamy różne aspekty Doug Flach, analizując jego ewolucję w czasie, jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i jego znaczenie we współczesnym świecie.
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 sierpnia 1970 |
| Wzrost |
183 cm |
| Gra |
praworęczny |
| Status profesjonalny |
1987 |
| Zakończenie kariery |
1999 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
108 (21 marca 1994) |
| Australian Open |
1R (1994) |
| Roland Garros |
1R (1997) |
| Wimbledon |
3R (1996) |
| US Open |
2R (1993, 1996) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
2 |
| Najwyżej w rankingu |
73 (6 czerwca 1994) |
| Australian Open |
2R (1997, 1999) |
| Roland Garros |
3R (1994) |
| Wimbledon |
3R (1991) |
| US Open |
3R (1993, 1996) |
Doug Flach (ur. 10 sierpnia 1970 w Saint Louis) – amerykański tenisista, brat Kena Flacha.
Kariera tenisowa
Karierę zawodową Flach rozpoczął w 1987 roku, a zakończył w 1999 roku. W grze pojedynczej jednym z jego lepszych wyników jest zwycięstwo w turnieju z cyklu ATP Challenger Tour, w Cincinnati z 1993 roku.
W grze podwójnej Amerykanin zwyciężył w dwóch turniejach kategorii ATP World Tour, w 1993 roku w Pekinie i w 1998 roku w Newport. Dodatkowo Flach awansował do czterech finałów zawodów ATP World Tour.
W rankingu gry pojedynczej Flach najwyżej był na 108. miejscu (21 marca 1994), a w klasyfikacji gry podwójnej na 73. pozycji (6 czerwca 1994).
Finały w turniejach ATP World Tour
| Nazwa |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| ATP Tour World Championships |
| ATP Masters Series |
| ATP Championship Series |
| ATP World Series |
Gra podwójna (2–4)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 25 sierpnia 1991 | Long Island | Twarda |  Diego Nargiso
|
 Eric Jelen Carl-Uwe Steeb
|
6:0, 4:6, 6:7 |
| Finalista | 2. | 16 maja 1993 | Coral Springs | Ceglana |  Paul Annacone
|
Patrick McEnroe Jonathan Stark
|
4:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 1. | 24 października 1993 | Pekin | Dywanowa (hala) | Paul Annacone
|
 Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
7:6, 6:3 |
| Finalista | 3. | 21 lipca 1996 | Waszyngton | Twarda | Chris Woodruff
|
 Grant Connell Scott Davis
|
6:7, 6:3, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 12 lipca 1998 | Newport | Trawiasta |  Sandon Stolle
|
Scott Draper Jason Stoltenberg
|
6:2, 4:6, 7:6 |
| Finalista | 4. | 9 maja 1999 | Delray Beach | Ceglana | Brian MacPhie
|
 Maks Mirny Nenad Zimonjić
|
6:7(3), 6:3, 3:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP , Association of Tennis Professionals (ang.).
- Profil na stronie ITF , International Tennis Federation (ang.).