W tym artykule zajmiemy się tematem Douglas DC-2, który przykuł uwagę różnych dziedzin nauki i wzbudził duże zainteresowanie zarówno w środowisku akademickim, jak i w ogóle w społeczeństwie. Douglas DC-2 od dawna jest przedmiotem debaty i dyskusji, a jego znaczenie staje się coraz bardziej widoczne w ostatnich latach. Temat ten wzbudził zainteresowanie badaczy, naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa, ze względu na jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Douglas DC-2, analizując jego implikacje, historię, wpływ na dzień dzisiejszy i możliwe przyszłe scenariusze związane z tym tematem.
![]() | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Załoga |
2-3 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji |
1934-1935 |
Liczba egz. |
156 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 gwiazdowe Wright Cyclone GR-F53 |
Moc |
2 × 540 kW |
Wymiary | |
Rozpiętość |
25,9 m |
Długość |
19,1 m |
Wysokość |
4,8 m |
Powierzchnia nośna |
87,3 m² |
Masa | |
Własna |
5 650 kg |
Użyteczna |
8 420 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
338 km/h |
Prędkość przelotowa |
274 km/h |
Prędkość wznoszenia |
310 m/min |
Pułap |
6 930 m |
Promień działania |
1 750 km |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
12 |
DC-2 (Douglas Commercial 2) – amerykański samolot pasażerski i transportowy. Na bazie DC-2 zbudowano w 1935 roku jego następcę DC-3, który został jednym z najsłynniejszych samolotów w historii lotnictwa.
We wczesnych latach 30. XX wieku pojawiły się w USA obawy o bezpieczeństwo użytkowania samolotów o drewnianej konstrukcji skrzydeł, spowodowane katastrofą samolotu Fokker F.VII. Doprowadziło to do konieczności wymiany przez linie lotnicze samolotów na bardziej nowoczesne, metalowe konstrukcje. Pierwszą odpowiedzią na te żądania był Boeing 247, zaprojektowany dla linii lotniczych United Airlines. Z powodu ścisłej współpracy Boeinga z United linie Transcontinental and Western Air (TWA) były zmuszone szukać innego dostawcy[1]. Douglas przedstawił spełniający wymagania TWA prototypowy model DC-1, na bazie którego powstała wersja produkcyjna DC-2. TWA złożyło początkowo zamówienie na 20 egzemplarzy.
Dalsze zamówienia złożyły inne linie lotnicze z USA i Europy. W Europie DC-2 latał, między innymi, w barwach linii KLM, LOT-u, Swissaira. Samoloty dla klientów europejskich montowano w zakładach Fokkera. Istniały też wersje wojskowe, używane przez siły powietrzne i marynarkę wojenną USA. Łącznie zbudowano 156 egzemplarzy.
Na bazie DC-2 w 1935 roku skonstruowano samolot bombowy Douglas B-18 Bolo.
Polska zakupiła 3 samoloty DC-2.
Samoloty cywilne:
Samoloty wojskowe: