Drugi rząd Romana Prodiego

W dzisiejszym świecie Drugi rząd Romana Prodiego stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, w miejscu pracy, w polityce czy w życiu osobistym ludzi, Drugi rząd Romana Prodiego jest elementem, który dziś nie pozostaje niezauważony. W miarę postępu świata i zmiany okoliczności, Drugi rząd Romana Prodiego staje się coraz bardziej istotny, a jego wpływ jest odczuwalny we wszystkich aspektach codziennego życia. W tym artykule dokładnie zbadamy rolę i znaczenie Drugi rząd Romana Prodiego, analizując jego różne aspekty i wpływ na społeczeństwo jako całość.

Drugi rząd Romana Prodiego – rząd Republiki Włoskiej funkcjonujący od 17 maja 2006 do 7 maja 2008.

Gabinet został ukonstytuowany po nieznacznym zwycięstwie szerokiej centrolewicowej koalicji L’Unione w wyborach parlamentarnych w 2006 do Izby Deputowanych i Senatu XV kadencji.

W skład rządu (poza premierem) weszło 18 ministrów resortowych (dwóch pełniących funkcję wicepremiera) i 7 ministrów bez teki.

Według stanu na dzień zaprzysiężenia gabinetu 19 członków rządu należało do koalicji Drzewo Oliwne (L'Ulivo), w tym 10 do Demokratów Lewicy (DS), 7 do Margherity (DL), a dwóch (w tym premier) pozostawało bezpartyjnymi. Po jednym resorcie objęli przedstawiciele takich ugrupowań, jak Partia Komunistów Włoskich (PdCI), Odrodzenie Komunistyczne (RC), Popolari-UDEUR, Włochy Wartości (IdV), Włoscy Radykałowie (RI) i Federacji Zielonych (Verdi). Jeden minister nie należał do żadnego ugrupowania. Po utworzeniu Partii Demokratycznej w 2007, przystąpili do niej wszyscy ministrowie związani z L'Ulivo z wyjątkiem Fabia Mussiego, który współtworzył Demokratyczną Lewicę.

Sekretarzem rządu został Enrico Letta, powołano także 10 wiceministrów i około 65 podsekretarzy stanu.

Skład rządu

funkcja minister partia okres urzędowania
od do
premier Romano Prodi L'Ulivo 17 maja 2006 7 maja 2008
wicepremier, minister spraw zagranicznych Massimo D’Alema DS 17 maja 2006 7 maja 2008
wicepremier, minister kultury i turystyki Francesco Rutelli DL 17 maja 2006 7 maja 2008
minister spraw wewnętrznych Giuliano Amato L'Ulivo 17 maja 2006 7 maja 2008
minister gospodarki i finansów Tommaso Padoa-Schioppa bezpartyjny 17 maja 2006 7 maja 2008
minister obrony Arturo Parisi DL 17 maja 2006 7 maja 2008
minister sprawiedliwości Clemente Mastella UDEUR 17 maja 2006 17 stycznia 2008
Luigi Scotti[1] PdCI 7 lutego 2008 7 maja 2008
minister rozwoju gospodarczego Pier Luigi Bersani DS 17 maja 2006 7 maja 2008
minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnej Paolo De Castro DL 17 maja 2006 7 maja 2008
minister edukacji Giuseppe Fioroni DL 17 maja 2006 7 maja 2008
minister szkolnictwa wyższego i nauki Fabio Mussi DS 17 maja 2006 7 maja 2008
minister zdrowia Livia Turco DS 17 maja 2006 7 maja 2008
minister pracy Cesare Damiano DS 17 maja 2006 7 maja 2008
minister solidarności społecznej Paolo Ferrero RC 17 maja 2006 7 maja 2008
minister infrastruktury Antonio Di Pietro IdV 17 maja 2006 7 maja 2008
minister transportu Alessandro Bianchi PdCI 17 maja 2006 7 maja 2008
minister środowiska Alfonso Pecoraro Scanio Verdi 17 maja 2006 7 maja 2008
minister łączności Paolo Gentiloni DL 17 maja 2006 7 maja 2008
minister stosunków europejskich i handlu zagranicznego Emma Bonino RI 17 maja 2006 7 maja 2008
minister ds. reform i kontaktów z parlamentem Vannino Chiti DS 17 maja 2006 7 maja 2008
minister ds. administracji publicznej i innowacji Luigi Nicolais DS 17 maja 2006 7 maja 2008
minister ds. regionalnych Linda Lanzillotta DL 17 maja 2006 7 maja 2008
minister ds. aktywowania programu rządowego Giulio Santagata DL 17 maja 2006 7 maja 2008
minister ds. równouprawnienia Barbara Pollastrini DS 17 maja 2006 7 maja 2008
minister ds. młodzieży i sportu Giovanna Melandri DS 17 maja 2006 7 maja 2008
minister ds. rodziny Rosy Bindi DL 17 maja 2006 7 maja 2008

Przypisy

  1. ↑ Do czasu powołania Luigiego Scottiego pełniącym obowiązki ministra sprawiedliwości był premier Romano Prodi.

Bibliografia

Drugi rząd Romana Prodiego (2006–2008)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Rządy Włoch od 1946