Ece Temelkuran

W dzisiejszym świecie Ece Temelkuran to temat, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie dużej liczby osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na obecne społeczeństwo, czy wpływ na różne obszary życia codziennego, Ece Temelkuran stał się stałym tematem rozmów między ekspertami a ogółem społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane ze zmienną Ece Temelkuran, analizując jej znaczenie, implikacje i ewolucję w czasie. Od samego początku do ostatecznego wyniku, Ece Temelkuran stanowi temat bardzo interesujący, który zasługuje na zbadanie z różnych punktów widzenia.

Ece Temelkuran
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1973
Izmir

Zawód, zajęcie

pisarka, dziennikarka

Ece Temelkuran (ur. 22 lipca 1973 w Izmirze) – turecka dziennikarka i pisarka.

Życiorys

Urodziła się w Izmirze, mieszkała w Stambule[1], a obecnie (2020) w Zagrzebiu[2][3]. Ukończyła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Ankarze. Jeszcze podczas studiów była korespondentką lewicowego „Cumhuriyetu". Potem pracowała dla CNN Turk w Wenezueli i Argentynie. W latach 2000–2009 pracowała w czasopismach „Milliyet”, a potem do 2012 w „Habertürk”. Z obu redakcji została zwolniona po napisaniu artykułów krytycznych wobec rządu[1], zwłaszcza te związane z masakrą w Roboski w prowincji Uludere w grudniu 2011 roku[4][5]. Po zwolnieniu wyjechała w podróż po Bliskim Wschodzie. Jej felietony były również publikowane w czasopismach takich jak „The New York Times” i „Der Spiegel” czy „The Guardian[6]. W 2018 roku podczas 6 edycji forum Europa z Widokiem na Przyszłość zorganizowanego przez Europejskie Centrum Solidarności w Gdańsku Ece Temelkuran została laureatką nagrody Ambasador Nowej Europy dla najlepszej książki o tematyce europejskiej wydanej w 2017 roku za książkę Turcja: obłęd i melancholia[7]. Nagrodą w konkursie są medale, dyplom dla autora i wydawcy oraz 5 tysięcy złotych dla autora[8].

Jej pierwszym mężem był przedsiębiorca i pisarz Metin Solmaz. Małżeństwo trwało dwa lata i zakończyło się rozwodem w 1998 roku. W 2007 roku wyszła za mąż za pisarza i dziennikarza Özgüra Mumcu, ale rozwiodła się w 2009 roku[9].

Nagrody

  • 2001: Pen for Peace Award[10]
  • 2009: Free Thought and Democracy Award[10]
  • 2007: Peace Friendship Democracy Award (2007)[11]
  • 2008: Ayşe Nur Zarakolu Düşünce Özgürlüğü Ödülleri. Nagroda przyznana przez stambulski oddział tureckiej organizacji İnsan Hakları Derneği (Stowarzyszenie Praw Człowieka)[12]
  • 2017: First Novel Award na Międzynarodowym Festiwalu Książki w Edynburgu za pierwszą jej książkę wydaną w języku angielskim Women Who Blow on Knots[6]
  • 2018: Ambasador Nowej Europy. Nagroda główna za książkę Turcja: obłęd i melancholia w tłumaczeniu Łukasza Buchalskiego[13]

Twórczość

Na język polski zostały przetłumaczone książki: Taniec w rytmie rewolucji (2015)(Düğümlere Üfleyen Kadınlar) Odgłosy rosnących bananów (2016) (Muz Sesleri), Turcja: obłęd i melancholia (2017) (Türkiye: Çılgın ve Hüzünlü)[14]. Napisała[11]:

  • Bütün Kadınların Kafası Karışıktır (1996)
  • Oğlum Kızım Devletim-Evlerden Sokaklara Tutuklu Anneleri (1997)
  • Kıyı Kitabı (2002)
  • İç Kitabı (2002)
  • Dışarıdan Kıyıdan Konuşmalar (2004)
  • İçeriden Kıyıdan Konuşmalar (2005)
  • Biz Burada Devrim Yapıyoruz Sinyorita (2006)
  • Ne Anlatayım Ben Sana! (2006)
  • Ağrının Derinliği (2008)
  • Muz Sesleri (2010)
  • İkinci Yarısı (2011)
  • Kayda Geçsin (2012)
  • Düğümlere Üfleyen Kadınlar (2013). Książka została przetłumaczona na 22 języki[2].
  • Devir (2015)
  • Türkiye: Çılgın ve Hüzünlü (2015)
  • Olmayan Kuşlar Ansiklopedisi (2017)
  • İyilik Güzellik (2020)

Przypisy