W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Edith Schippers, badając jego pochodzenie, znaczenie dzisiaj i możliwe skutki w przyszłości. Od momentu powstania Edith Schippers budzi zainteresowanie i ciekawość ludzi w każdym wieku i różnych profesji, stając się powracającym tematem rozmów, debat i badań akademickich. W tym tekście będziemy zagłębiać się w najważniejsze aspekty Edith Schippers, analizując jego implikacje w różnych kontekstach i oferując krytyczne spojrzenie na jego wpływ na współczesne społeczeństwo. Poprzez kompleksowe podejście będziemy starali się zapewnić naszym czytelnikom pełniejsze zrozumienie Edith Schippers i jego konsekwencji w dzisiejszym świecie.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
25 sierpnia 1964 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk |
Alma Mater | |
Stanowisko |
minister zdrowia, opieki społecznej i sportu (2010–2017) |
Partia |
Edith Ingeborg Schippers (ur. 25 sierpnia 1964 w Utrechcie[1]) – holenderska polityk, parlamentarzystka, w latach 2010–2017 minister zdrowia, opieki społecznej i sportu.
W 1985 ukończyła szkołę średnią w Coevorden, a w 1991 studia z zakresu nauk politycznych na Uniwersytecie w Lejdzie[2]. Zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Partii Ludowej na rzecz Wolności i Demokracji (VVD), do ugrupowania tego wstąpiła w 1991. W latach 1993–1994 pracowała jako asystentka posła Dicka Deesa, następnie do 1997 jako urzędniczka we frakcji parlamentarnej VVD. Później zatrudniona w organizacji pracodawców VNO-NCW jako sekretarz do spraw zdrowia i pracy (do 2001) oraz do spraw planowania przestrzennego (do 2003)[2][1].
W 2003 po raz pierwszy wybrana na deputowaną do Tweede Kamer, reelekcję do niższej izby Stanów Generalnych uzyskiwała w wyborach w 2006, 2010 i 2012[1]. Pełniła funkcję wiceprzewodniczącego grupy poselskiej VVD[2]. 14 października 2010 objęła stanowisko ministra zdrowia, opieki społecznej i sportu w pierwszym rządzie Marka Rutte. Pozostała na tym urzędzie również w powołanym 5 listopada 2012 drugim gabinecie tegoż premiera[1]. Stanowisko to zajmowała do 26 października 2017. W 2019 objęła funkcję prezesa przedsiębiorstwa DSM Nederland[3]. Powróciła później do aktywności politycznej, w 2023 wybrana na senatora do Eerste Kamer[4].