Obecnie Lilianne Ploumen jest tematem na ustach wszystkich. Wraz z postępem technologii i globalizacją Lilianne Ploumen stał się stałym przedmiotem troski współczesnego społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę polityczną, gospodarczą, społeczną czy środowiskową, Lilianne Ploumen wywołał debatę i wzbudził zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i obywateli. W tym artykule zbadamy różne aspekty Lilianne Ploumen i przeanalizujemy jego wpływ na nasze życie. Od jego powstania po możliwe rozwiązania, zastanowimy się nad tym, jak Lilianne Ploumen wpływa na nasze codzienne życie i co możemy z tym zrobić.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
12 lipca 1962 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, menedżer |
Alma Mater | |
Partia | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Elisabeth Maria Josepha (Lilianne) Ploumen (ur. 12 lipca 1962 w Maastricht[1]) – holenderska polityk i menedżer, w latach 2007–2012 przewodnicząca Partii Pracy, a od 2021 do 2022 lider tego ugrupowania, w latach 2012–2017 minister.
Absolwentka historii społecznej (1988) i zarządzania (1992)[2]. Studiowała na Uniwersytecie Erazma w Rotterdamie. Pracowała jako menedżer projektów związanych z badaniami marketingowymi. Była koordynatorką, a w latach 1996–2001 dyrektorem Mama Cash, funduszu wspierającego inicjatywy kobiet. Od 2001 do 2007 zatrudniona w katolickiej organizacji rozwojowej Cordaid, od 2004 jako dyrektor programowy[1][2].
W latach 2007–2012 pełniła organizacyjną i techniczną funkcję przewodniczącej Partii Pracy, do której wstąpiła w 2003. 5 listopada 2012 powołana na stanowisko ministra bez teki ds. handlu zagranicznego i współpracy na rzecz rozwoju w drugim rządzie Marka Rutte[1]. W wyborach w 2017 dzięki głosom preferencyjnym uzyskała mandat posłanki do Tweede Kamer[3]. 26 października tegoż roku zakończyła pełnienie funkcji rządowej.
W styczniu 2017 zainicjowała utworzenie funduszu SheDecides zajmującego się propagowaniem dopuszczalności aborcji[4][5].
W 2021 została wyznaczona na lijsttrekkera Partii Pracy (kandydata z pierwszego miejsca listy wyborczej) w miejsce Lodewijka Asschera[6], stając się liderem swojego ugrupowania. W wyborach w tymże roku utrzymała mandat deputowanej na kolejną kadencję[7]. W kwietniu 2022 ustąpiła z funkcji partyjnej, zrezygnowała też z zasiadania w parlamencie[8].
W 2014 została odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi RP przez prezydenta Bronisława Komorowskiego[9]. W 2017 została odznaczona Orderem Świętego Grzegorza Wielkiego w klasie komandora przez papieża Franciszka[10].
W 2018 nagrodzona przez organizację Stichting Machiavelli za kampanię SheDecides na rzecz bezpiecznej aborcji[11].