Edwige Avice
Obecnie Edwige Avice to temat, który zyskuje coraz większe znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od lat jest przedmiotem zainteresowania zarówno ekspertów, jak i opinii publicznej. Jego wpływ objawia się na różne sposoby, od poziomu osobistego po globalny, i wywołał debaty i refleksje na temat jego konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne aspekty Edwige Avice i przeanalizujemy jego znaczenie w różnych kontekstach, aby zaoferować pełną i pouczającą wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
.png)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1945 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk |
| Stanowisko |
minister współpracy i rozwoju (1991–1992) |
| Odznaczenia | |
    
| |
Edwige Avice (ur. 13 kwietnia 1945 w Nevers[1]) – francuska polityk, posłanka do Zgromadzenia Narodowego, w latach 1991–1992 minister współpracy i rozwoju.
Życiorys
Absolwentka studiów humanistycznych na Uniwersytecie Paryskim, kształciła się także w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu[2]. Pracowała m.in. w dziale handlu zagranicznego banku Crédit Lyonnais oraz w biurze dyrektora zarządzającego Hôpitaux de Paris (systemu publicznych szpitali w Paryżu)[2][3].
W 1972 dołączyła do Partii Socjalistycznej, pięć lat później weszła w skład władz centralnych partii[2]. W 1978, 1981, 1986 i 1988 uzyskiwała mandat deputowanej do Zgromadzenia Narodowego VI, VII, VIII i IX kadencji, trzykrotnie z Paryża, ostatni raz z departamentu Isère[1]. W latach 80. była także radną francuskiej stolicy[2].
Obejmowała niższe stanowiska rządowe w gabinetach, którymi kierowali Pierre Mauroy, Laurent Fabius i Michel Rocard. Była ministrem delegowanym (wiceministrem) ds. wypoczynku, młodzieży i sportu (1983–1984) oraz przy ministrze spraw zagranicznych (1988–1991), a także sekretarzem stanu przy ministrze obrony (1984–1986). Od maja 1991 do kwietnia 1992 sprawowała urząd ministra współpracy i rozwoju w rządzie Édith Cresson[4].
W latach 1993–2005 zarządzała funduszem inwestycyjnym Financière de Brienne. Była przewodniczącą CNAPS, krajowej rady do spraw kultury fizycznej i sportu. Została również zastępcą dyrektora w przedsiębiorstwie analitycznym BIPE[3].
Odznaczenia
- Wielki Oficer Legii Honorowej (2021)[5]
- Komandor Legii Honorowej (2016)[6]
- Oficer Legii Honorowej (2009)[7]
- Kawaler Legii Honorowej (1998)[7]
- Krzyż Wielki Orderu Sokoła Islandzkiego (Islandia, 1990)[8]
Przypisy
- ↑ a b Edwige Avice , assemblee-nationale.fr (fr.).
- ↑ a b c d Edwige Avice, prabook.com (ang.).
- ↑ a b Edwige Avice, bloomberg.com (ang.).
- ↑ Présidents de la République et Gouvernements sous la Ve République, assemblee-nationale.fr (fr.).
- ↑ Décret du 13 juillet 2021 portant élévation dans l'ordre national de la Légion d'honneur , legifrance.gouv.fr, 14 lipca 2021 .
- ↑ Décret du 27 mars 2016 portant promotion , legiondhonneur.fr, 27 marca 2016 (fr.).
- ↑ a b Centre France, La Neversoise Edwige Avice élevée au grade de Commandeur dans l'ordre national de la Légion d’Honneur , lejdc.fr, 27 marca 2016 (fr.).
- ↑ Orðuhafaskrá , forseti.is .
| W dniu powstania |
|---|
