Eiffel (język programowania)

Eiffel

Logo języka
Pojawienie się	1986
Paradygmat	obiektowy
Typowanie	statyczne, silne
Aktualna wersja stabilna	24.05 (14 czerwca 2024) [±]
Twórca	Bertrand Meyer
Licencja	Podwójna (płatna komercyjna lub tzw. open source)[1]
Platforma sprzętowa	Wieloplatformowy
Platforma systemowa	FreeBSD, Linux, Mac OS X, OpenBSD, Solaris, Windows
Strona internetowa

Eiffel – statycznie typowany, obiektowy język programowania opisywany w książkach Bertranda Meyera m.in. Object-Oriented Software Construction, Eiffel: The Language.

Główną ideą przyświecającą twórcy języka Eiffel było stworzenie praktycznego narzędzia do tworzenia wysokiej jakości oprogramowania. Cel ten miał być osiągnięty poprzez tworzenie re-używalnego kodu dającego pewność swojej poprawności. Stąd Bertrand Meyer określił następujące cechy języka:

• modularyzacja poprzez zastosowanie obiektów zgodnie z paradygmatem obiektowym
• ukrywanie wewnętrznych szczegółów implementacji
• polimorfizm
• dziedziczenie wielokrotne
• generyczność typów argumentów
• automatyczne zarządzanie pamięcią
• statyczna typizacja
• sprawdzane w trakcie wykonania programu warunków – programowanie kontraktowe (ang. design by contract)^[2].

class HELLO_WORLD

creation make

feature
   make is
      local
      do
         std_output.put_string("Hello, world")
         std_output.put_new_line
      end
end

Język został zaprojektowany przez firmę Interactive Software Engineering (ISE, obecnie Eiffel Software) w 1985 r. Rok później ISE zaimplementowała kompilator dla Eiffel na platformę UNIX.

W 1989 specyfikacja języka stała się publicznie dostępna^[3]. Powstała wówczas organizacja Nonprofit International Consortium for Eiffel (NICE). Zajmująca się popularyzacją języka, a także jego standaryzacją. W 1992 NICE przyjęła drugie wydanie książki Eiffel The Language Bertranda Meyera jako pierwszy standard. Następnie publikowała uaktualnienia w roku 1996, 2000, 2001, 2002^[4].

Od 1999 roku ISA współpracowała z Microsoft, co zaowocowało w 2001 roku utworzeniem środowiska na platformę .NET^[5].

W 2002 roku ECMA utworzyła grupę zajmującą się opracowaniem standardu języka Eiffel. Pierwsza wersja została opublikowana w 2005. W kolejnym – wyszło uaktualnienie standardu^[3]. W tym samym roku został opublikowany standard ISO (ISO/IEC 25436:2006)^[6].

W 2007 roku Association for Computing Machinery przyznało Bertrandowi Meyerowi ACM Software System Award za zaprojektowanie i implementację języka Eiffel, programowanie kontraktowe i działalność która przyczyniła się do tworzenia godnego zaufania, re-używalnego, efektywnego oprogramowania^[7].

Przedsiębiorstwo Eiffel Software oferuje IDE Eiffel Studio na licencji komercyjnej albo GPL. Środowisko jest dostępne dla różnych systemów operacyjnych: MS Windows, Linux, FreeBSD, OpenBSD, Solaris.

SmartEiffel (poprzednio SmallEiffel) to IDE tworzone przez zespół prof. Dominique Colnet w centrum naukowym LORIA we Francji^[8]. Środowisko oprócz klasycznej kompilacji, oferuje możliwość wygenerowania kodu wykonywalnego dla maszyny wirtualnej Java. Nie jest zgodne ze standardem ISO/ECMA^[9].

Visual Eiffel jest środowiskiem udostępnianym na licencji GPL na platformy Windows i Linux.

• Standard ECMA-367 2006