W tym artykule zajmiemy się tematem Sawik, kwestią aktualną, która wywołała duże zainteresowanie i debatę. Sawik był przedmiotem badań, analiz i refleksji ekspertów w tej dziedzinie, a także osób zainteresowanych lepszym zrozumieniem jego wpływu i zakresu. Przez lata Sawik ewoluował i nabył różne niuanse, czyniąc go materią niezwykle złożoną i wielowymiarową. W tym sensie niezwykle istotne jest zagłębienie się w jego najważniejsze aspekty, implikacje i możliwe reperkusje na poziomie indywidualnym i zbiorowym. W tym artykule zagłębimy się w uniwersum Sawik, zajmując się jego wieloma aspektami, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
Sawik – język komputerowy i translator języka symbolicznego pracujący na podstawowym, najniższym[a], poziomie oprogramowania komputerów serii Mera 300. Jest to język symboliczny (według współczesnej nomenklatury – asembler). Kod źródłowy w tym języku programowania składa się z rozkazów zapisanych w postaci dwuliterowgo kodu mnemotechnicznego, za którym umieszcza się wyrażenie adresowe. Może ono zawierać zmienne, etykiety, liczby oraz cztery podstawowe operatory arytmetyczne. Zapis wyrażeń arytmetycznych nie jest jednak zgody z konwencją stosowaną w matematyce, gdyż wszystkie operatory mają jednakowy priorytet i są wykonywane od lewej do prawej strony, w kolejności ich wystąpienia w wyrażeniu[1][2].
Rozszerzeniem możliwości tego języka i translatora był makrogenerator NATRENT. Podstawową funkcją tego programu była realizacja możliwości stosowania w programowaniu zestawu makroinstrukcji, oraz inne operacje takie jak współpraca z dyskami magnetycznymi, stronicowanie zbyt dużych objętościowo programów, czy operowanie na polach wielobajtowych[1].