Ewa Wiegandt
W dzisiejszym świecie Ewa Wiegandt to temat, który nadal budzi zainteresowanie i debatę. Przez lata Ewa Wiegandt był przedmiotem studiów i badań, co doprowadziło do większej wiedzy i zrozumienia jego różnych aspektów. Niezależnie od tego, czy chodzi o dziedzinę naukową, społeczną, gospodarczą czy kulturalną, Ewa Wiegandt udowodnił, że ma znaczący wpływ na społeczeństwo i życie ludzi. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne wymiary Ewa Wiegandt, analizując jego znaczenie i możliwe implikacje na przyszłość.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia literatury współczesnej, literaturoznawstwo polskie | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| |
Ewa Maria Wiegandt, z domu Frąckowiak (ur. 5 listopada 1939 w Poznaniu[1], zm. 10 września 2019[2]) – polska historyk literatury, badaczka literatury XX wieku.
Życiorys
Była córką Tadeusza Frąckowiaka i Zofii Frąckowiak, z d. Wolskiej[1]. W okresie II wojny światowej przebywała z rodziną w Radomiu, następnie powróciła do Poznania. W 1956 ukończyła V Liceum Ogólnokształcące w Poznaniu, w 1961 studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tam w latach 1964–1969 odbyła studia doktoranckie. W 1970 obroniła pracę doktorską Twórczość powieściopisarska Zofii Nałkowskiej w latach 1935–1954 napisaną pod kierunkiem Kazimierza Wyki[1]. Od 1971 pracowała na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w Zakładzie Teorii Literatury Instytutu Filologii Polskiej. W 1986 otrzymała stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Austria felix, czyli o micie Galicji w polskiej prozie współczesnej. W 2001 otrzymała tytuł profesora. W latach 2003–2006 kierowała Zakładem Poetyki Historycznej, następnie została pracownikiem Zakładu Poetyki i Krytyki Literackiej[1].
W 2010 wydała zbiór artykułów z lat 1962–2010 Niepokoje literatury. Studia o prozie polskiej XX wieku. Dla serii Biblioteka Narodowa opracowała Sól ziemi Józefa Wittlina (1991) i Romans Teresy Hennert Zofii Nałkowskiej (2001). Była jedną ze współuatorek podręcznika Literatura współczesna. Podręcznik dla klas maturalnych(wyd. 1992, do 2002 ukazało się 11 wydań; pozostali autorzy Bożena Chrząstowska i Seweryna Wysłouch).
W latach 1972–1995 była członkiem Komitetu Okręgowego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego, w latach 1986-1989 wiceprezesem Oddziału Poznańskiego Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza[1]. W 1980 została członkiem koła NSZZ „Solidarność” w IFP UAM[1].
W 2010 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku. Słownik biobibliograficzny. Tom drugi , wyd. IBL PAN, Warszawa 2014, s. 313-315 (biogram autorstwa Barbary Tyszkiewicz)
- ↑ Ewa Wiegandt. Nekrolog
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 87, poz. 1023