Floren
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Floren. Niezależnie od tego, czy mówimy o historii Floren, jej wpływie na dzisiejsze społeczeństwo, postępie technologicznym związanym z Floren, czy o jakimkolwiek innym istotnym aspekcie, temat ten niewątpliwie budzi zainteresowanie ogółu. Dlatego w kolejnych wierszach zagłębimy się w jego pochodzenie, ewolucję i rolę, jaką Floren odgrywa dzisiaj. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie na temat Floren, aby zapewnić holistyczną i wzbogacającą wizję na ten temat. Przygotuj się na zanurzenie się w pouczającą podróż po Floren!
Floren – złota moneta o masie ok. 3,5 grama, bita przez Florencję od 1252 roku. Jej stabilna wartość pozwoliła stać się główną złotą monetą w Europie. Od XIV w. była często naśladowana, m.in. przez państwa włoskie, Czechy, Węgry, Francję oraz Niderlandy[1]. Jej weneckim odpowiednikiem był dukat nazywany później cekinem.
Floren wkrótce przyjęto jako wzorzec normatywny i przez długi czas naśladowano go w wielu krajach europejskich (podobnie jak grosz i srebrny talar). Własne jego naśladownictwa bili m.in. władcy Serbii czy książęta śląscy. Z reguły były one dość wierną kopią monet Florencji[potrzebny przypis], także pod względem ikonograficznym (lilia na awersie, postać świętego Jana Chrzciciela na rewersie), co miało ułatwić ich odbiór na szerszym rynku.
Najważniejszą ich wschodnioeuropejską odmianą (z królem w majestacie na awersie i herbem na rewersie) są floreny bite od XIV wieku przez władców królestwa Węgier, gdzie wówczas odkryto największe w Europie złoża złota (jego roczne wydobycie na początku XIV wieku przekraczało pięciokrotnie łączne wydobycie na Śląsku i w Czechach, drugiego wtedy na kontynencie obszaru złotonośnego)[potrzebny przypis]. Ze zniekształcenia oryginalnej nazwy pochodzi określenie forinta.
Inną obcokrajową odmianę stanowi bardzo nieliczna emisja florenów polskich Władysława Łokietka z inskrypcją WLADISLAVS D(e)I G(ratia) REX – S(anctus) STANISLAVS POL(oni)E, której wygląd został częściowo zapożyczony z typu węgierskiego (władca w majestacie na awersie) i florenckiego (za pośrednictwem florenów węgierskich typ ten naśladujących – gdyż i tam bito kopie florenów florenckich). Świadczy o tym umieszczona na rewersie postać świętego Stanisława, którą zastąpiono wizerunek św. Jana Chrzciciela. W zbiorach polskich znajduje się obecnie tylko jeden egzemplarz tej monety (drugi domniemany jest własnością obywatela Litwy)[potrzebny przypis].
W Polsce florenem nazywano będące w obiegu monety złote. Z czasem określenie to zostało wyparte przez nazwę dukat (także czerwony złoty lub czerwoniec)[potrzebny przypis].
