Fokowąs brodaty
W poniższym artykule temat Fokowąs brodaty zostanie omówiony z szerokiej i szczegółowej perspektywy. Fokowąs brodaty to temat o ogromnym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie, który wywołał liczne debaty i kontrowersje w różnych obszarach. W ciągu ostatnich dziesięcioleci Fokowąs brodaty zyskał szczególne znaczenie i był przedmiotem studiów i badań ekspertów w tej dziedzinie. W tym artykule zbadane zostaną różne aspekty związane z Fokowąs brodaty, takie jak jego pochodzenie, ewolucja, wpływ na społeczeństwo oraz możliwe rozwiązania lub alternatywy poradzenia sobie z nim. Ponadto przeanalizowane zostaną różne podejścia i punkty widzenia na temat Fokowąs brodaty, aby zaoferować pełną i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
| Erignathus barbatus[1] | |||
| (Erxleben, 1777) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Parvordo | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
fokowąs brodaty | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[10] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Fokowąs brodaty[11], foka wąsata[12], foka brodata[12] (Erignathus barbatus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny fokowatych (Phocidae). Największa foka żyjąca w niewielkich stadach na terenie Arktyki. Znaczenie gospodarcze foki wąsatej jest nieduże. Poławiana głównie przez Inuitów.
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1777 roku niemiecki przyrodnik Johann Christian Polycarp Erxleben nadając mu nazwę Phoca barbata[3]. Holotyp pochodził z północnej części Oceanu Atlantyckiego, w południowej Grenlandii[13]. Podgatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1811 roku niemiecki zoolog Peter Simon Pallas nadając mu nazwę Phoca nautica[5]. Okaz typowy pochodził z Morza Ochockiego, we wschodniej Syberii[14]. Jedyny przedstawiciel rodzaju fokowąs[11] który nazwał w 1866 roku amerykański zoolog Theodore Nicholas Gill[2].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki[15].
Etymologia
- Erignathus: gr. ερι- eri- „bardzo, dużo”; γναθος gnathos „żuchwa”[16].
- barbatus: łac. barbatus „brodaty”, od barba „broda”[17].
- nauticus: łac. nauticus „morski”, od nauta „żeglarz, marynarz”, od navis „statek”, od gr. ναυς naus, νεως neōs „statek”[18][19].
Zasięg występowania
Występuje w morzach koła podbiegunowego oraz u wybrzeży Kanady, Islandii, Grenlandii, Japonii, Norwegii, Rosji, wyspy Jan Mayen, prowincji Svalbard i Stanów Zjednoczonych. Zabłąkane osobniki znajdywano u wybrzeży Chin, Wysp Owczych, Francji, Niemiec, Holandii, Portugalii, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii[13][10].
Zasięg występowania w zależności od podgatunku[15]:
- E. barbatus barbatus – Arktyka i północna część Oceanu Atlantyckiego od środkowej kanadyjskiej Arktyki do mórz Barentsa i Łaptiewów.
- E. barbatus nauticus – arktyczne i subarktyczne oceany na wschód od Morza Łaptiewów do środkowej kanadyjskiej Arktyki, także Morze Beringa i Morze Ochockie na południe do Hokkaido w Japonii.
Morfologia
Długość ciała 210–250 cm; masa ciała 250–450 kg[20]. Noworodki osiągają długość około 130 cm i ciężar około 34 kg[20]. Grzbiet w kolorze ciemnoszarym, przechodzącym do czarnego z jaśniejszymi plamami na łopatkach, spód brzucha jaśniejszy. Jaśniejsze plamy również na górnej powierzchni głowy, po bokach pyska oraz wokół oczu i uszu. Posiada charakterystyczne obfite wąsy, które utworzone są z włosów zatokowych.
Tryb życia
Zwierzę samotnicze, niekiedy żyjące w grupach. Przebywa na krach, w pobliżu wybrzeży. Potrafi nurkować dość głęboko, dochodząc do głębokości 70 m. Odżywia się rybami, skorupiakami, małżami, ślimakami, pierścienicami, dennymi bezkręgowcami.
Rozród
Samica rodzi co 2 lata po ciąży trwającej 11 miesięcy. Do porodu dochodzi na wiosnę. Młode osiągają wielkość do 1,2 m. Ich futerko przybiera kolor szary. Samice dojrzewają do 6 lat, samce 7.
Uwagi
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Phoca nautica Pallas, 1811.
Przypisy
- ↑ Erignathus barbatus, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b T.N. Gill. Prodrome of a Monograph of the Pinnipedes. „Proceedings (Communications of the) Essex Institute”. 5, s. 5, 1866. (ang.).
- ↑ a b J.Ch.P. Erxleben: Systema regni animalis per classes, ordines, genera, species, varietates: cvm synonymia et historia animalivm: Classis I. Mammalia. Lipsiae: Impensis Weygandianis, 1777, s. 590. (łac.).
- ↑ I.I. Lepechin. Phocarum species descriptae. „Acta Academiae scientiarum imperialis petropolitanae”. 1 (1), s. 264, ryc. viii, 1777. (łac.).
- ↑ a b Pallas 1811 ↓, s. 108.
- ↑ Pallas 1811 ↓, s. 109.
- ↑ Lesson 1828 ↓, s. 414.
- ↑ Lesson 1828 ↓, s. 415.
- ↑ J.E. Gray: Catalogue of seals and whales in the British museum. Supplement. London: The Trustees, 1871, s. 3. (ang.).
- ↑ a b K.M. Kovacs, Erignathus barbatus, The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 153. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 82, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Erignathus barbatus. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) . Johns Hopkins University Press, 2005. .
- ↑ J.R. Ellerman & T.C.S. Morrison-Scott: Checklist of Palaearctic and Indian mammals 1758 to 1946. Wyd. 2. London: Trustees of the British Museum (Natural History), 1966, s. 331. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 444. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 269, 1904. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, barbatus .
- ↑ K. Kumaniecki: Słownik łaciński polsko. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne PWN, 1986, s. 321. (pol. • łac.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, nautus .
- ↑ a b B. Stewart: Family Phocidae (Earless Seals). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 4: Sea Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2014, s. 175. ISBN 978-84-96553-93-4. (ang.).
Bibliografia
- P.S. Pallas: Zoographia Rosso-Asiatica: sistens omnium animalium in extenso Imperio Rossico, et adjacentibus maribus observatorum recensionem, domicilia, mores et descriptiones, anatomen atque icones plurimorum. T. 1. Petropoli: Ex Officina caes. Academiae Scientiarum, 1811, s. i–xviii, 1–568. (łac.).
- R.-P. Lesson: Phoque. Phoca. Mam. W: J. Bory de Saint-Vincent: Dictionnaire classique d’histoire naturelle. T. 13. Paris: Rey et Gravier, Libraries-Editeurs, Auai des Augustins, n° 55; Baudouin Frèrer, Libraries-Editeurs, Imprimeurs de la société D'Histoire Naturelle, Rue de Vaugirard, n° 36, 1828, s. 400–426. (fr.).
- K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 82, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).