W dzisiejszym świecie Fort VIII w Poznaniu jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy jest to wpływowa osoba, kwestia społeczna, ważna data czy aktualny temat, Fort VIII w Poznaniu przykuł uwagę wielu osób w różnych kontekstach. W tym artykule dokładnie zbadamy wszystkie aspekty i aspekty związane z Fort VIII w Poznaniu, aby zapewnić szerszą i bardziej wszechstronną perspektywę na ten temat. Od jego pochodzenia po wpływ na społeczeństwo, zajmiemy się istotnymi szczegółami, które przyczynią się do wzbogacenia wiedzy i zrozumienia Fort VIII w Poznaniu. Idąc tym tropem, zanurzymy się w podróż pełną odkryć i dociekań, która pozwoli nam zagłębić się w znaczenie i znaczenie Fort VIII w Poznaniu w dzisiejszym świecie.
![]() | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres | |
Typ budynku |
fort |
Architekt | |
Rozpoczęcie budowy |
1876 |
Ukończenie budowy |
1882 |
Ważniejsze przebudowy |
1888-1889, ok. 1905, 1913-1914 |
Właściciel |
wł. prywatna[3] |
Plan budynku![]() | |
Położenie na mapie Poznania ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ![]() | |
![]() |
Fort VIII (Grolman, Kazimierza Grudzielskiego) – jeden z 18 fortów wchodzących w skład Twierdzy Poznań. Znajduje się na Kasztelanowie, na obszarze osiedla samorządowego Grunwald Południe, przy ulicy Rumuńskiej[1].
Zbudowany został w latach 1876–1882, w pierwszym etapie budowy twierdzy fortowej[4]. Fort otrzymał nazwę Grolman na cześć Karla von Grolmana (do 1902 nazwę tę nosił Bastion III Grolman). W 1931 zmieniono patronów na polskich, Fort VIII otrzymał imię generała Kazimierza Grudzielskiego.
W czasie wojny (sierpień 1940-1945) w forcie znajdował się obóz jeniecki dla żołnierzy francuskich, angielskich, od 1942 także radzieckich, włoskich (1944) i polskich (Stalag XXI D)[5][6][7]. W styczniu 1945 obóz został ewakuowany[8]. Po wojnie fort wykorzystywany był jako magazyn[6][7].
W latach 90. XX wieku teren został sprzedany prywatnemu właścicielowi[7]. W forcie mieściła się dyskoteka, od 1994 mają miejsce spotkania klubu motocyklowego, a od 2003 mieści się tam także Poznańska Scena Muzyczna[9].
Teren fortu wchodzi w skład obszaru Natura 2000 (obszar specjalnej ochrony SOO „Fortyfikacje w Poznaniu”, symbol PLH300005)[10].
Dojazd do fortu drogą forteczną (ul. Rumuńska) i drogą rokadową (ul. Bułgarska)[11]. Fort znajduje się bezpośrednio przy trybunie Stadionu Miejskiego oraz zabudowaniach domków jednorodzinnych. Na terenie fortu zachował się jedyny w Poznaniu domek wałmistrza[7].
Kąt między odcinkami czoła – 130°[12]. Fort, jako jedyny, nie posiadał galerii przeciwskarpowych[6].
W latach 1888–1889 wzmocniono mury i sklepienia, a na skrzydłach dobudowano sześciostanowiskowe baterie[6]. Około 1905 roku zamontowano artyleryjskie stanowisko obserwacyjne W.T.Neu[6][13]. W latach 1913–1914 przemurowano niektóre wejścia, a w kaponierach zwężono otwory strzelnicze oraz zamontowano w nich osłony pancerne[6]. Na przeciwskarpie oraz bateriach dołączonych zostały wybudowane cztery betonowe schrony.
Obiekt ten jako jeden z dwóch fortów głównych w Poznaniu nie posiada zadaszonych fos. Są one jednak zalane wodą, ponieważ podczas budowy pobliskich osiedli został uszkodzony kanał odwadniający[14][7].