Frederic Thesiger (1. wicehrabia Chelmsford)
W dzisiejszym świecie Frederic Thesiger (1. wicehrabia Chelmsford) staje się coraz ważniejszy. Niezależnie od tego, czy jest to poziom osobisty, zawodowy czy akademicki, Frederic Thesiger (1. wicehrabia Chelmsford) stał się istotnym tematem, który budzi zainteresowanie i debatę. Ewolucja technologiczna, zmiany społeczne, postęp naukowy, a nawet wydarzenia polityczne przyczyniły się do tego, że Frederic Thesiger (1. wicehrabia Chelmsford) zajął ważne miejsce w porządku publicznym. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Frederic Thesiger (1. wicehrabia Chelmsford), analizując jego wpływ, implikacje i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 sierpnia 1868 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 kwietnia 1933 |
| Wicekról Indii | |
| Okres |
od 4 kwietnia 1916 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Frederic John Napier Thesiger, 1. wicehrabia Chelmsford GCMG, GCSI, GCIE, GBE (ur. 12 sierpnia 1868, zm. 1 kwietnia 1933) – brytyjski polityk, najstarszy syn Frederica Augustusa Thesigera, 2. barona Chelmsford i Adrii Heath, córki generała Johna Heatha.
Życiorys
Administrator kolonialny
Wykształcenie odebrał w Magdalen College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Członek All Souls College w Oksfordzie i London County Council. W 1905 r. odziedziczył po ojcu tytuł barona Chelmsford. W tym samym roku udał się do Australii, gdzie został gubernatorem Queenslandu. W 1909 r. został gubernatorem Nowej Południowej Walii. W 1913 r. opuścił Australię i udał się do Indii, gdzie został dowódcą regimentu. Szybko awansował i już w 1916 r. zastąpił lorda Hardinge’a.
Jego rządy w Indiach przypadły na niespokojny okres w dziejach tego kraju. Rozpoczęło się wprowadzanie w Perle Brytyjskiego Imperium reform Montagu-Chelmsforda (nazwanych tak od wicekróla i ministra ds. Indii Edwina Samuela Montagu), polegających na rozszerzeniu autonomii Indii przez oddanie części uprawnień brytyjskich urzędów kolonialnych lokalnym władzom indyjskim. W tym czasie narastał również ruch oporu przeciwko rządom brytyjskim, co doprowadziło do sprowadzenia stanu wojennego i masakry w Amritsar w 1919 r., kiedy wojsko otworzyło ogień do grupy bezbronnych cywilów zabijając według oficjalnych danych 379 ludzi (dane nieoficjalne mówią o 1000 zabitych i 1200 rannych). Na wieść o tych wydarzeniach Indyjski Kongres Narodowy zbojkotował wybory w 1920 r. Rok później Chelmsford wrócił do Wielkiej Brytanii oskarżany o niekompetencję, co nie przeszkodziło mu otrzymać tytułu wicehrabiego Chelmsford.
Późniejsze życie
W 1924 r., pomimo swych wieloletnich związków z konserwatystami, przyjął stanowisko pierwszego lorda Admiralicji w liberalnym rządzie MacDonalda. Nigdy jednak nie wstąpił do Partii Pracy. Po upadku gabinetu jeszcze w 1924 r., wycofał się życia politycznego. Zmarł w 1933 r.
Życie prywatne
27 lipca 1894 r. ożenił się z Frances Charlotte Guest, córką Ivora Guesta, 1. barona Wimborne, i lady Cornelii Spencer-Churchill, córki 7. księcia Marlborough. Frederic i Frances dwóch synów i cztery córki:
- Joan Fraces Vere Thesiger (ur. 1895), żona Alana Lascellesa, miała dzieci
- Frederic Ivor Thesiger (1896–1917), zginął podczas wojny w Mezopotamii
- Anne Molyneux Thesiger (ur. 1898), żona Donougha O’Briena, 16. barona Inchiquin, nie miała dzieci
- Briget Mary Thesiger (ur. 1900)
- Andrew Charles Gerald Thesiger 1903–1970), 2. wicehrabia Chelmsford
- Margaret St. Clair Sidney Thesiger (ur. 1911)
Odznaczenia
Lord Chelmsford był kawalerem Krzyża Komandorskiego Orderu Gwiazdy Indii (GCSI), Krzyża Komandorskiego Orderu Cesarstwa Indyjskiego (GCIE), rycerzem Krzyża Wielkiego Orderu św. Michała i św. Jerzego (GCMG) i Krzyża Wielkiego Orderu Imperium Brytyjskiego (GBE).
Linki zewnętrzne
| gubernatorzy kolonii brytyjskiej | |
|---|---|
| gubernatorzy stanu Australii |
| Gubernatorzy kolonii brytyjskiej |
|
|---|---|
| Gubernatorzy stanu Australii |
.svg){kind=small}
