W tym artykule poruszymy temat Góry Wschodnioserbskie, który stał się dziś bardzo istotny. Góry Wschodnioserbskie to aspekt, który przykuł uwagę szerokiego spektrum osób, od naukowców i specjalistów w tej dziedzinie, po zwykłych ludzi zainteresowanych zrozumieniem jego wpływu i znaczenia we współczesnym społeczeństwie. W związku z tym przeanalizowane zostaną różne perspektywy i podejścia dotyczące Góry Wschodnioserbskie, w celu zaoferowania kompleksowej i wzbogacającej wizji na ten temat. Od jego pochodzenia do możliwych konsekwencji, znaczenie Góry Wschodnioserbskie w różnych kontekstach zostanie dokładnie zbadane, w celu promowania pełniejszego i głębszego zrozumienia tego tematu.
![]() Homoljske planine | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Najwyższy szczyt |
Šiljak (1565 m n.p.m.) |
Położenie na mapie Serbii ![]() | |
![]() |
Góry Wschodnioserbskie (t. Rudawy Wschodnioserbskie, Karpaty Serbskie, Karpaty Bałkańskie; serb. Карпатско-балканске планине – Karpatsko-balkanske planine) – góry fałdowe na Półwyspie Bałkańskim w Serbii.
Przynależność i granice Gór Wschodnioserbskich są różnie określane. Zalicza się je w całości lub w części do Karpat, do Starej Płaniny albo uznaje się je za samodzielny fragment łańcucha alpidów w Europie. Według dominujących ostatnio w polskiej geografii poglądów Góry Wschodnioserbskie należą do Bałkanu[potrzebny przypis] jako jego samodzielna część i rozciągają się od przełomu Dunaju w Żelaznej Bramie, gdzie graniczą z Karpatami, a doliną Timoku, która dzieli je od Starej Płaniny. Na zachodzie poprzez dolinę Morawy Góry Wschodnioserbskie graniczą z pasmami hercyńskiego Masywu Rodopskiego. Jednak zgodnie z podpisaną i ratyfikowaną przez Serbię Konwencję Karpacką są uważane za część Karpat. Także Serbska Akademia Nauk i Sztuk zalicza je do Karpat.
Największe pasma Gór Wschodnioserbskich to Miroč, Homoljske planine, Deli Jovan, Krš, Beljanica (Sokolica, 1336 m n.p.m.) w części północnej oraz Kučaj, Samanjac, Rtanj (Šiljak – 1565 m n.p.m.), Ozren, Svrljiške planine, Devica, Tupižnica w południowej.
Formy krasowe; lasy bukowe; bogate złoża rud miedzi (Bor, Majdanpek), żelaza i węgla.