GNPO

W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat GNPO, badając jego liczne aspekty, znaczenia i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. GNPO był przedmiotem zainteresowania i debaty w całej historii, będąc tematem, który odbił się echem w różnych obszarach i kontekstach. Od jego początków do dzisiejszego wpływu, zbadamy jego wpływ na różne aspekty życia, od poziomu osobistego po globalny. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę będziemy starali się dogłębnie zrozumieć, czym jest GNPO i dlaczego jest tak ważny, oferując panoramiczną wizję zachęcającą do refleksji i wiedzy.

GNPO
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

Polska

Producent

Zakłady Mechaniczne Dezamet

Przeznaczenie

granat nasadkowy

Dane techniczne
Długość

274 mm

Średnica

40 mm

Przebijalność pancerza

80 mm

Użytkownicy
Wojsko Polskie

GNPO (GNPO-93) – polski, przeciwpancerno-odłamkowy granat nasadkowy.

Granat GNPO miał być miotany przy pomocy kbk wz. 88. Granat jest wyposażony w pułapkę pociskową, dzięki czemu może być wystrzeliwany przy pomocy naboi ostrych. Celownik do strzelania granatem jest przymocowany do lotek granatu i odpada przy strzale, maksymalny zasięg granatu to około 240 m. W latach 90. w związku z wycofaniem z uzbrojenia kbk wz. 88 i wprowadzeniem do uzbrojenia kbk wz. 96 posiadającego urządzenie wylotowe o mniejszej średnicy zaprojektowano specjalną wkładkę redukcyjną, dzięki której granat GNPO może być miotany z kbk wz. 96.

Granaty GNPO były wykorzystywane bojowo przez żołnierzy polskiego kontyngentu w Iraku i Afganistanie[1]. Podczas testów przebijały wówczas np. pancerze transporterów BTR-70[1]. Ich ocena była pozytywna dzięki prostocie użycia i braku konieczności modyfikacji i zwiększenia masy broni, jak w przypadku granatników podwieszanych, z kolei mimo mniejszego od nich zasięgu były wystarczające na typowych odległościach walki do 200 m, powodując szybsze wycofanie się przeciwnika ostrzeliwującego patrol[1].

Przypisy

  1. a b c Maciej Paul. Granaty nasadkowe - przenośna artyleria. „Przegląd Sił Zbrojnych”. Nr 5/2021, s. 93-95. Wojskowy Instytut Wydawniczy.