Gazeta Sanocka – Autosan
W dzisiejszym świecie Gazeta Sanocka – Autosan to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Od polityki i ekonomii, po kulturę i technologię, Gazeta Sanocka – Autosan przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Ze względu na swój wpływ na codzienne życie ludzi i wpływ na globalne podejmowanie decyzji, Gazeta Sanocka – Autosan stał się stałym punktem zainteresowania badaczy, liderów opinii i zwykłych obywateli. W tym artykule zbadamy różne aspekty Gazeta Sanocka – Autosan i przeanalizujemy jego wpływ na różne aspekty współczesnego życia.
.JPG) Winieta czasopisma | |
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres |
ul. Kazimierza Lipińskiego w Sanoku 109, |
| Wydawca | |
| Tematyka |
lokalna |
| Pierwszy numer | |
| Ostatni numer | |
| Redaktor naczelny | |
| Średni nakład |
6000 – 4500 egz. |
| Liczba stron |
8 |
| Odznaczenia | |
   
| |
Gazeta Sanocka – Autosan – polskie czasopismo wydawane w Sanoku.
Historia
Pismo było wydawane w Sanoku przez Sanocką Fabrykę Autobusów „Autosan”. Pierwszy numer ukazał się w okresie PRL 14 marca 1974 jako ośmiostronicowy dwutygodnik z podtytułem „Pismo samorządu robotniczego Sanockiej Fabryki Autobusów”[1][2][3][4]. Pierwszy nakład pisma wynosił 5000 egzemplarzy[5], a cena wynosiła 1 zł. Od 1 stycznia 1978 do końca istnienia czasopismo było wydawane co 10 dni[6] (dziesięciodniówka wzgl. dekadówka[7]). Pod koniec lat 70. i w latach 80. nakład wynosił 6000 egz., a cena wynosiła 5 zł., od czerwca 1988 – 10 zł.[8], zaś w 1989 – 15 zł. Do powstania pisma przyczynili się działacze partyjni Mieczysław Goleń i Leonard Kabala (sekretarze Komitetu Zakładowego PZPR)[9].
Druk wykonywały Rzeszowskie Zakłady Graficzne. Redakcja gazety mieściła się w budynku siedziby Autosanu przy ul. Kazimierza Lipińskiego 109 w Sanoku.
W piśmie była poruszana głównie tematyka zakładu pracy Autosan. Ponadto było opisywane życie codzienne i wydarzenia miasta. Na łamach gazety ukazywały się artykuły historyczne oraz relacje sportowe, w tym doniesienia o działalności klubu sportowego Stal Sanok, wspieranego przez fabrykę. W składzie redakcyjnym działali: małżeństwo Wiesław Koszela (redaktor naczelny) i Bogumiła Koszela[10], Franciszek Hamerski, Emil Bańczak, Leonard Kabala, Jan Łuczyński, Mieczysław Majewski, Edward Zając, Wojciech Sołtys, Marian Struś, Józef Ząbkiewicz, Jan Skarbowski. Za opracowanie graficzne odpowiadał Zbigniew Osenkowski[11]. Na łamach pisma publikowali także: Marcin Drozd, historycy i pisarze Edward Zając, Andrzej Brygidyn, Stefan Stefański, Andrzej Tarnawski, Waldemar Bałda, Andrzej Olejko[12]. Przewodniczącym rady programowej pisma był Wiesław Skałkowski[13].
We wrześniu 1977 egzekutywa Komitetu Miejskiego PZPR w Sanoku pozytywnie oceniła dorobek i pracę redakcji „Gazety Sanockiej – Autosan” oraz dokonano omówienia zmian w kontekście przekształcenia w wydawniczy tryb dziesięciodniowy[14]. Po numerze 34 (234) z 10–20 grudnia 1981 i wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce 13 grudnia, wydawanie czasopisma zostało zawieszone, a jego kolejne wydanie ukazało się 20 maja 1982[15][16]. Pod koniec 1984 obchodzono jubileusz 10-lecia istnienia czasopisma[17][18]. Z tej okazji został wybity pamiątkowy medal w 1984[19]. 5 kwietnia 1989 odbyła się uroczystość w Osiedlowym Domu Kultury „Puchatek” z okazji 15-lecia istnienia czasopisma[20].
W 1984 został wybity medal upamiętniający o treści Gazeta Sanocka – Autosan. W X-lecie wydania pierwszego numeru (awers) 1974 1984 Sanok (rewers), wydany przez Mennicę Państwową, a zaprojektowany przez Zbigniewa Osenkowskiego[21].
Na początku siedemnastego roku działalności, 20 stycznia 1990 ukazał się ostatni (510) numer pisma[22][23]. U kresu działalności w 1990 „Gazeta Sanocka – Autosan” ukazywała się z podtytułem „Pismo samorządu robotniczego Sanockiej Fabryki Autobusów”, w nakładzie 4500 egzemplarzy i w cenie 100 zł.
Wydania „Gazety Sanockiej – Autosan” zostały zdigitalizowane i udostępnione w Sanockiej Bibliotece Cyfrowej.
Odznaczenia i wyróżnienia
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1976)[24][25]
- Odznaka „Zasłużony dla Sanockiej Fabryki Autobusów” (1978)[26][27]
- Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1986)[28][29]
- Odznaka „Zasłużony dla województwa krośnieńskiego” (1984)[17]
- Odznaka honorowa „Przyjaciel harcerstwa” (1989)[9]
- Odznaka „Zasłużony Bieszczadom” (1989)[9]
- Nagroda prasowa I stopnia Zarządu Głównego Związku Zawodowego Metalowców[30]
- Wpis do Złotej Księgi ZBoWiD w Sanoku (1989)[31]
- I miejsce w kategorii zespołów redakcyjnych w II ogólnopolskim konkursie gazet zakładowych w pionie Ministerstwa Przemysłu Maszynowego i Ministerstwa Maszyn Ciężkich i Rolniczych, zorganizowanych przez Związek Zawodowy Metalowców (1979)[32]
Przypisy
- ↑ Do czytelników. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 1 z 14 marca 1974.
- ↑ O czym pisała prasa rzeszowska w ubiegłym tygodniu. „Nowiny”, s. 5, Nr 75 z 17 marca 1974.
- ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 951.
- ↑ Jan Łuczyński, Edward Zając: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 71.
- ↑ Prasa RSW. „Nowiny”, s. 5, Nr 115 z 22-23 maja 1976.
- ↑ 1-10 stycznia 1978. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 1 (94) z 1-10 stycznia 1978.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 159. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ „Gazeta Sanocka – Autosan” droższa!. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 16 (451) z 1-10 czerwca 1988.
- ↑ a b c Józef Ząbkiewicz. Jubileuszowa uroczystość „GS–A”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 12 (483) z 20-30 kwietnia 1989.
- ↑ Franciszek Hamerski. Tak rodziła się nasza gazeta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 10 (481) z 1-10 kwietnia 1989.
- ↑ Do czytelników. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 1 z 14 marca 1974.
- ↑ Andrzej Olejko. Powstanie i działalność Polskiej Organizacji Wojskowej w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 18 (489) z 20-30 czerwca 1989.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. „Gazeta Sanocka – Autosan” od kuchni. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 10 (481) z 1-10 kwietnia 1989.
- ↑ Egzekutywa Komitetu Miejskiego PZPR oceniła pracę naszej redakcji. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 18 (87) z 1-15 października 1977.
- ↑ Naszym zdaniem. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 1 (235) z 20-30 maja 1982.
- ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 955.
- ↑ a b 10 lat „Gazety Sanockiej – Autosan”. „Nowiny”, s. 1-2, Nr 76 z 29 marca 1984.
- ↑ Marian Struś. 10 lat naszej gazety. Uroczyste spotkanie w Urzędzie Miasta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 11 (302) z 1-10 kwietnia 1984.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 161. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ 15 lat „Gazety Sanockiej – Autosan”. „Nowiny”, s. 1-2, Nr 80 z 6 kwietnia 1989.
- ↑ Andrzej Romaniak: Medale, medaliony, plakiety. Katalog zbiorów. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2005, s. 93. ISBN 83-919305-8-0.
- ↑ Zespół redakcyjny „GS-A”. Być albo nie być „GS-A”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 3 (510) z 20-31 stycznia 1990.
- ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 960.
- ↑ Wyróżnienie dla naszej Redakcji. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 18 (63) z 1-15 października 1976.
- ↑ Sanocka panorama 1976. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 35 (164) z 10-20 grudnia 1979.
- ↑ Odznaka „Zasłużony dla SFA” dla naszej redakcji. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 17 (110) z 10-20 czerwca 1978.
- ↑ Zasadniczo Odznaka „Zasłużony dla Sanockiej Fabryki Autobusów” była przyznawana związanym z zakładem przynajmniej 10 lat. „Gazeta Sanocka – Autosan”, istniejąca w 1978 roku niespełna pięć lat, została wyróżniona odznaką w drodze wyjątku, zob. Wiesław Koszela. Jak minął rok?. „Nowiny”, s. 5, Nr 296 z 30-31 grudnia 1978 i 1 stycznia 1979.
- ↑ Klub eksporterów. „Nowiny”, s. 2, Nr 13 z 16 stycznia 1987.
- ↑ Wiesław Koszela. Złota odznaka TPPR dla GZ-A. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 4 (403) z 1-10 lutego 1987.
- ↑ Być albo nie być „GS-A”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 3 (510) z 20-31 stycznia 1990.
- ↑ Dzień zwycięstwa – dzień kombatanta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 15 (486) z 20–31 maja 1989.
- ↑ Nagrody dla dziennikarzy prasy zakładowej. „Nowiny”, s. 2, Nr 106 z 14 maja 1979.
Bibliografia
- Franciszek Hamerski. Tak rodziła się nasza gazeta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 10 (481) z 1-10 kwietnia 1989.
- Józef Ząbkiewicz. „Gazeta Sanocka – Autosan” od kuchni. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 10 (481) z 1-10 kwietnia 1989.
- Nr 5: Prasa ziemi sanockiej – informator. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 103-104, Sanok: 2005. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
Linki zewnętrzne
| Prasa |
|
|---|---|
| Pisma naukowe | |
| Radio i telewizja |
