Georges d’Armagnac
Dziś temat Georges d’Armagnac ma ogromne znaczenie w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i ciągłymi zmianami na świecie, Georges d’Armagnac stał się obiektem zainteresowania wielu osób. Niezależnie od tego, czy Georges d’Armagnac jest zjawiskiem kulturowym, odkryciem naukowym czy postacią historyczną, jego wpływ na nasze życie jest niezaprzeczalny. W tym artykule zbadamy różne aspekty Georges d’Armagnac i jego wpływ w różnych obszarach, zapewniając szeroką i wzbogacającą wizję tego tematu, która wciąż przyciąga uwagę odbiorców na całym świecie.
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1500/1501 |
| Data i miejsce śmierci |
1/10 lipca 1585 |
| Arcybiskup Tours | |
| Okres sprawowania |
1548–1551 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
25 stycznia 1531 |
| Kreacja kardynalska |
19 grudnia 1544 |
| Kościół tytularny |
Ss. Giovanni e Paolo |
| Data konsekracji |
25 stycznia 1531 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
Georges d’Armagnac (ur. w 1500 albo w 1501 w Gaskonii, zm. 1 albo 10 lipca 1585 w Awinionie) – francuski kardynał.
Życiorys
Urodził się w 1500 albo 1501 roku w Gaskonii, jako syn Pierre’a d’Armagnaca i Fleurette de Luppé[1]. Studiował pod kierunkiem kardynała Georges’a d’Amboise’a i uzyskał stopień licencjata z zakresu prawa kanonicznego[1]. Został przedstawiony na francuskim dworze króla Franciszka I, jako protegowany Małgorzaty z Nawarry[1]. Został kanonikiem kapituły katedralnej w Rodez, a następnie król rekomendował go na biskupa diecezji[1]. 19 stycznia 1530 roku został wybrany biskupem Rodez, a 25 stycznia następnego roku przyjął sakrę[2]. 17 czerwca 1536 roku został administratorem apostolskim Vabres-l’Abbaye, a 3 lipca – biskupem[2]. W tym samym roku został ambasadorem Królestwa Francji w Wenecji, by zapewnić neutralność republiki w wojnie pomiędzy Franciszkiem I a Karolem V[1]. W latach 1540–1545 był ambasadorem Francji w Rzymie[1]. 19 grudnia 1544 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Giovanni e Paolo[2]. Dzięki protekcji Henryka II został mianowany arcybiskupem Tours w 1548 roku, jednocześnie rezygnując z diecezji Vabres[1]. Trzy lata później zrezygnował z archidiecezji[2]. Pełnił rolę administratora apostolskiego Lescar (1555), Tuluzy (1562–1582, 1584–1585) i Awinionu (1577–1584)[2]. Około 1561 roku zrezygnował z zarządzania diecezją Rodez i wziął udział w konferencji w Poissy[1]. Był królewskim gubernatorem w Langwedocji, gdzie walczył przeciwko propagandzie hugenotów[1]. Zmarł 1 albo 10 lipca 1585 roku w Awinionie[1].