Giovanni Guidiccioni to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Jego znaczenie i znaczenie stało się z biegiem czasu oczywiste, stając się punktem odniesienia dla dyskusji, badań i debat. Ten artykuł ma na celu rzucić światło na różne aspekty związane z Giovanni Guidiccioni, aby zapewnić czytelnikom szerszą i pełniejszą wizję tego tematu. Przeanalizujemy jego wpływ na społeczeństwo, jego ewolucję na przestrzeni lat i wpływ w różnych obszarach. Dodatkowo będziemy badać różne perspektywy i opinie, aby zaoferować holistyczne spojrzenie na Giovanni Guidiccioni i wspierać głębsze zrozumienie jego znaczenia w dzisiejszym świecie.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
włoska |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka |
Giovanni Guidiccioni (ur. 1500 w Lukce, zm. 1541 w Maceracie) – włoski duchowny katolicki i poeta[1].
Urodził się w roku 1500 w Lukce[1]. Jego rodzicami byli Alessandro di Giovanni i Lucrezia, córka lekarza Antoniego Nocchiego[1]. Wybrał karierę duchownego. Studiował w Bolonii, Pizie i Padwie. W roku 1534 został wyświęcony na księdza. Papież Paweł III mianował go najpierw gubernatorem Rzymu[1], a potem biskupem Fossombrone[1], jak również nuncjuszem apostolskim na dworze cesarza Karola V[1].
Był człowiekiem opanowanym i odważnym. Napadnięty przez zamachowca, w obliczu śmierci zachował zimną krew, co do tego stopnia zaskoczyło napastnika, że rzucił broń i zaczął błagać biskupa o przebaczenie[2].
Jego sekretarzem był poeta Annibale Caro, znany jako tłumacz Eneidy Wergiliusza na język włoski[2].
W historii zapisał się jako prozaik i poeta. Jego największym osiągnięciem poetyckim są sonety opisujące sytuację we Włoszech po inwazji wojsk cesarskich i Złupieniu Rzymu[3]. Poeta prowadził wymianę wierszy z Vittorią Colonną[1] Najbardziej znane utwory Guidiccioniego to Degna nutrice delle chiare genti i Il non più udito e gran pubblico danno. Pierwszy z wymienionych rymuje się „ABBA ABBA CDE CED”, drugi „ABBA ABBA CDE CDE”[4].