Vittoria Colonna

Obecnie Vittoria Colonna stał się tematem rosnącego zainteresowania społeczeństwa. Wraz z postępem technologii i globalizacją Vittoria Colonna zyskał istotne znaczenie w różnych obszarach, od gospodarki po kulturę. W tym artykule zbadamy wpływ Vittoria Colonna na nasze życie i jego ewolucję w czasie. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Vittoria Colonna jest dziś tak istotny. Ponadto przeanalizujemy jego wpływ w różnych sektorach i sposób, w jaki zmienił sposób, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata.

Vittoria Colonna
Ilustracja
Vittoria Colonna (rysunek Michała Anioła)
Data i miejsce urodzenia

kwiecień 1490
Marino, Włochy

Data i miejsce śmierci

25 lutego 1547
Rzym, Włochy

Teksty w Wikiźródłach

Vittoria Colonna (ur. w kwietniu 1490 w Marino, zm. 25 lutego 1547 w Rzymie) – markiza Pescary, włoska poetka, przyjaciółka Michała Anioła[1].

Życiorys

Córka Fabrizia Colonny (magnata z królestwa Neapolu) i Agnese da Montefeltro, już w wieku 4 lat została zaręczona z Fernandem Franceskiem D'Avalosem, a ślub wzięli, gdy miała 19 lat. Otrzymała wszechstronne wykształcenie i wcześnie objawiła zamiłowanie do literatury. Gdy jej mąż (kapitan w armii Karola V) dostał się do niewoli w 1512, nawiązała się między małżonkami korespondencja wierszem i prozą, która świadczy o ich wielkiej wzajemnej miłości. Ferrante zmarł w listopadzie 1525 a Vittoria pogrążyła się w głębokiej żałobie i zaczęła szukać pociechy w religii. Napisała cykl poezji religijnych Rime spirituali. Od 1529 zaczęła podróżować po Włoszech, w 1537 wraz z zakonnikiem Bernardinem Ochinem (przyszłym działaczem reformacji) założyła klasztor kapucynów.

W 1536, podczas pobytu w Rzymie, wzbudzała szacunek swoją pobożnością. Zaprzyjaźniła się z kardynałami: Pole'em i Contarinim, a szczególna przyjaźń połączyła ją z Michałem Aniołem, który napisał dla niej kilka sonetów i narysował kilka jej portretów[2].

Wspólne zainteresowanie literaturą połączyło ją z wybitnymi pisarzami włoskiego odrodzenia m.in. Pietrem Bembem, Luigim Alamannim i Baldassare Castiglionem. Przyjaźniła się także z wieloma protestantami, skupionymi wokół Juana de Valdésa, m.in. Pietrem Carnesecchim. Umarła, zanim włoska Inkwizycja rozpoczęła prześladowania innowierców, dlatego sama nie była oskarżona o herezję i chociaż popierała tolerancję religijną to najprawdopodobniej nigdy nie była protestantką.

Napisała cykl poematów elegijnych (opublikowane w 1538 w Parmie) oraz poezje religijne Rime Spirituali (wydane w Wenecji w 1544).

Vittoria Colonna była i jest nadal uważana za najwybitniejszą renesansową poetkę włoską[3].

Vittoria Colonna była cioteczną siostrą Bony Sforzy[4], późniejszej żony Zygmunta I Starego i królowej Polski[5].

Przypisy

  1. ↑ Vittoria Colonna, Encyclopædia Britannica (ang.).
  2. ↑ CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Vittoria Colonna , www.newadvent.org .
  3. ↑ Porównaj: https://www.lib.uchicago.edu/efts/IWW/BIOS/A0011.html.
  4. ↑ Adam Leszczyński: Trucizna królowej Bony. Gazeta Wyborcza. . (pol.).
  5. ↑ Kto otruł królową Bonę - Papilot.pl , www.papilot.pl (pol.).