Gołąbek długoczuby

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Gołąbek długoczuby, analizując jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie i jego wpływ na różne aspekty naszego życia. Od jego powstania i ewolucji po wpływ na kulturę popularną, poprzez zaangażowanie w sposób, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata. Przeanalizujemy także opinie ekspertów i różne perspektywy istniejące wokół Gołąbek długoczuby, aby zapewnić globalną i kompletną wizję tego szerokiego i złożonego tematu. Idąc tym tropem, zagłębimy się w głęboką refleksję, która pomoże nam lepiej zrozumieć znaczenie Gołąbek długoczuby w bieżącym kontekście.

Gołąbek długoczuby
Ocyphaps lophotes[1]
(Temminck, 1822)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

gołębiowe

Rodzina

gołębiowate

Podrodzina

trerony

Rodzaj

Ocyphaps
G.R. Gray, 1842

Gatunek

gołąbek długoczuby

Synonimy
  • Columba lophotes Temminck, 1822[2]
Podgatunki
  • O. l. whitlocki Mathews, 1912
  • O. l. lophotes (Temminck, 1822)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Gołąbek długoczuby[4], aborygenek długoczuby (Ocyphaps lophotes) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Zamieszkuje endemicznie Australię, gdzie jest ptakiem pospolitym. Nie występuje tylko na porośniętych dżunglą krańcach północnych kontynentu oraz na całkowicie pozbawionych wody obszarach pustynnych środkowej i południowej Australii. W Europie hodowany jako ptak ozdobny.

Systematyka
Jedyny przedstawiciel rodzaju Ocyphaps zaliczanego do podrodziny treronów (Raphinae)[4]. Przez niektórych autorów bywał umieszczany w rodzaju Geophaps. Najbliżej spokrewnionym gatunkiem jest aborygenek lancetoczuby (Geophaps plumifera)[2]. Wyróżnia się dwa podgatunki O. lophotes[5][2]:
  • O. l. whitlocki Mathews, 1912 – północno-zachodnia Australia
  • O. l. lophotes (Temminck, 1822) – północno-wschodnia, środkowa, południowa, wschodnia Australia
Cechy gatunku
Samiec i samica mają jednakowe ubarwienie: popielate gardło, pierś i brzuch, głowa i wierzch ciała sinoszary, boki u nasady szyi z fioletowym nalotem. Charakterystyczny długi, ciemny i wąski czub na głowie. Wokół oka gruba, czerwona obwódka. Skrzydła szarobrązowawe, jasne, w wyraźne czarne prążki. Na każdym skrzydle turkusowe lusterko i sąsiadujący z nim fioletowy rząd piórek. Ogon ciemny, prawie czarny z białymi krawędziami sterówek. Charakterystyczne, krótkie skoki kontrastują z długimi, silnymi palcami nóg[6].
Samiec (po lewej) tokujący przed samicą.
Wymiary średnie
Długość ciała 31–35 cm[6]
Biotop
Preferuje głównie przestrzenie otwarte: łąki, pola uprawne i rzadsze lasy. Występuje często w pobliżu siedzib ludzkich, także na polach golfowych, w parkach.
Pożywienie
Przede wszystkim znajdowane na ziemi nasiona i młode pędy roślin. Zjada wiele nasion szkodliwych chwastów.
Zachowanie
Ptak osiadły, przebywa parami lub w niewielkich grupach. Żeruje na ziemi, skąd zrywając się głośno, uderza skrzydłami, wydając metaliczne dźwięki, wyraźnie też słychać świst poruszanych skrzydeł. Służy to zarówno za sygnał ostrzegawczy dla pozostałych ptaków, jak i odwrócenie uwagi drapieżnika od osobników, które są jeszcze na ziemi.
Rozmnażanie
Podczas zalotów samiec wydaje przytłumione, niskie dźwięki brzmiące jak wump wump. Rozpościera też skrzydła i ogon i wykonuje skłony głową[6]. Para buduje płytkie gniazdo wśród wysokich krzewów lub na drzewie, nie wyżej niż 3 metry nad ziemią. Samica składa 2 błyszczące jaja. Wysiaduje je sama, choć czasem zdarza się, że bierze w tym udział również samiec. Pisklęta wylęgają się po 18 dniach i pozostają w gnieździe 3 tygodnie. Po jego opuszczeniu są dokarmiane przez rodziców jeszcze około 15 dni[6].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje gołąbka długoczubego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za wzrostowy[3].

Przypisy

  1. ↑ Ocyphaps lophotes, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c Crested Pigeon (Ocyphaps lophotes). IBC: The Internet Bird Collection. . (ang.).
  3. ↑ a b BirdLife International, Ocyphaps lophotes, The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 (ang.).
  4. ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Raphinae Wetmore, 1930 - trerony (wersja: 2019-07-21). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  5. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pigeons. IOC World Bird List (v10.2). . (ang.).
  6. ↑ a b c d red. Władysław Kermen: Ptaki ozdobne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1985, s. 42-43. ISBN 83-09-00857-8.

Linki zewnętrzne