Helene Mayer

W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Helene Mayer. Od jego początków do dnia dzisiejszego zbadamy każdy istotny aspekt, który wyznaczał ewolucję Helene Mayer na przestrzeni czasu. Przeanalizujemy jego wpływ na społeczeństwo, jego wpływ w różnych obszarach i różne perspektywy, które istnieją wokół tego tematu. Zanurzymy się w jego wielu aspektach, próbując zrozumieć jego prawdziwą istotę i rolę, jaką odgrywa w naszym życiu. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat Helene Mayer.

Helene Mayer
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1910
Offenbach am Main

Data i miejsce śmierci

15 października 1953
Heidelberg

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rzesza Niemiecka
Igrzyska olimpijskie
złoto Amsterdam 1928 szermierka
(floret)
Mistrzostwa świata
złoto Neapol 1929 floret ind.
złoto Wiedeń 1931 floret ind.
Reprezentacja  III Rzesza
Igrzyska olimpijskie
srebro Berlin 1936 szermierka
(floret)
Mistrzostwa świata
złoto Paryż 1937 floret ind.
srebro Paryż 1937 floret druż.
Multimedia w Wikimedia Commons
Helene Mayer wykonująca nazistowskie pozdrowienie na IO 1936 w Berlinie

Helene Julia Mayer (później Helene Falkner von Sonnenburg, ur. 20 grudnia 1910 w Offenbach am Main, zm. 15 października 1953 w Heidelbergu[a][1]) – niemiecka florecistka pochodzenia żydowskiego, dwukrotna medalistka olimpijska i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.

Życiorys

Została wychowana na katoliczkę[2]. Uczęszczała do liceum imienia Schillera we Frankfurcie. W 1923 wygrała mistrzostwa Niemiec juniorów. W następnym roku zdobyła srebrny medal mistrzostw Niemiec seniorów. W latach 1925–1931 sześciokrotnie zdobyła mistrzostwo kraju[3]. W 1928 na igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie zdobyła złoty medal[3]. Po igrzyskach olimpijskich w Los Angeles, na których zajęła 5. miejsce[1], pozostała w Stanach Zjednoczonych. W kwietniu 1933 przestała figurować na liście członków klubu Fechtclub Offenbach[4]. W następnym roku wdała się romans z niemieckim oficerem z marynarki wojennej[5]. W 1936 podczas igrzysk olimpijskich w Berlinie przeszła eliminacje i przystąpiła do finału w Hali Kopułowej Domu Niemieckiego Sportu[6]. Zgodnie z zasadami finały miały charakter ligowy. W walce finałowej z Węgierką Iloną Elek-Schacherer z powodu remisu w ostatniej walce (w pierwszej rundzie 3–3 w drugiej 2–2, w trzeciej 4–4) zdobyła srebrny medal[6]. Podczas ceremonii wręczenia medalu wykonała nazistowskie pozdrowienie, co zostało uznane za zdradę wobec pozostałych Żydów[2].

Podczas mistrzostw świata w Neapolu w 1929 roku (oficjalnie rozgrywanych pod tą nazwą dopiero od 1937) zdobyła złoty medal w zawodach indywidualnych, wyprzedzając Holenderkę Johannę de Boer i Węgierkę Margit Danÿ. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Wiedniu ponownie zwyciężyła, tym razem wyprzedzając Węgierkę Ernę Bogáti i Austriaczkę Ellen Preis. Złoty medal w turnieju indywidualnym zdobyła również na mistrzostwach świata w Paryżu (1937), plasując się przed Iloną Elek i Ellen Preis. Na tej samej imprezie zdobyła także srebrny medal w turnieju drużynowym.[7]

Zmarła w 1953 na raka piersi.

Uwagi

  1. ↑ Guy Walters podaje w swojej książce Igrzyska w Berlinie. Jak Hitler ukradł olimpijski sen błędną datę śmierci Helene Mayer.

Przypisy

  1. ↑ a b Helene Mayer , olympedia.org (ang.).
  2. ↑ a b Walters 2008 ↓, s. 246.
  3. ↑ a b Walters 2008 ↓, s. 46.
  4. ↑ Walters 2008 ↓, s. 48.
  5. ↑ Walters 2008 ↓, s. 59.
  6. ↑ a b Walters 2008 ↓, s. 245.
  7. ↑ Fechten - Weltmeisterschaften (Damen - Florett) , sport-komplett.de (niem.).

Bibliografia

  • Guy Walters: Igrzyska w Berlinie. Jak Hitler ukradł olimpijski sen

Linki zewnętrzne

Mistrzynie świata w szermierce (floret)