Henryk I Starszy (książę Brunszwiku)

Obecnie Henryk I Starszy (książę Brunszwiku) to temat, który cieszy się dużym zainteresowaniem współczesnego społeczeństwa. Od momentu pojawienia się Henryk I Starszy (książę Brunszwiku) wywołał debaty i kontrowersje, przyciągając uwagę naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa. Zjawisko to wywołało szereg dyskusji obejmujących różne aspekty, od jego wpływu na gospodarkę po konsekwencje dla kultury i polityki. Ponieważ Henryk I Starszy (książę Brunszwiku) nadal jest aktualnym tematem, niezwykle ważne jest przeanalizowanie jego różnych aspektów i zrozumienie, jak wpływa na nasze codzienne życie. W tym artykule szczegółowo zbadamy zjawisko Henryk I Starszy (książę Brunszwiku) i jego dzisiejsze znaczenie.

Henryk I Starszy
ilustracja herbu
książę Brunszwiku-Wolfenbüttel
Okres

od 1495
do 1514

Poprzednik

Wilhelm II Młodszy

Następca

Henryk II Młodszy

Dane biograficzne
Dynastia

Welfowie

Data urodzenia

24 czerwca 1463

Data śmierci

23 czerwca 1514

Ojciec

Wilhelm II Młodszy

Matka

Elżbieta ze Stolbergu

Żona

Katarzyna pomorska

Dzieci

Krzysztof, Katarzyna, Henryk II Młodszy, Franciszek, Jerzy, Wilhelm, Elżbieta, Eryk

Henryk I Starszy (ur. 24 czerwca 1463 r., zm. 23 czerwca 1514 r. pod Leer) – książę Brunszwiku-Wolfenbüttel od 1495 r. z dynastii Welfów.

Życiorys

Henryk był starszym spośród dwóch synów księcia Brunszwiku Wilhelma II Młodszego i Elżbiety, córki hrabiego Stolbergu Bodona VII.

Henryk i jego młodszy brat Eryk jeszcze za życia ojca, od 1487 r. stopniowo otrzymywali coraz większe udziału w rządzeniu księstwem Brunszwiku. W 1495 r. ojciec ostatecznie ustąpił, a państwo zostało podzielone między braci: Henrykowi przypadła część z siedzibą w Wolfenbüttel, zaś Erykowi – z Calenbergiem i Getyngą. Chciał umocnić władzę książęcą i był zdecydowanym przeciwnikiem swobód miejskich – jeszcze w latach 80. uczestniczył w walkach ojca przeciwko Hildesheim, potem próbował podporządkować sobie Hanower (zarówno siłą, jak i zabiegami politycznymi, jednak bezskutecznie). W 1492 r. wybuchł spór między Henrykiem a mieszczanami Brunszwiku, jednak ośmiomiesięczne oblężenie miasta przez księcia nie przyniosło efektu i ostatecznie musiał zawrzeć z nim traktat.

Od momentu nominacji swego najstarszego syna Henryka, Krzysztofa na biskupa koadiutora Bremy w 1500 r. Henryk skierował swoją uwagę na wybrzeże Morza Północnego. W 1501 zaangażował się w wojnę biskupstwa o podporządkowanie Butjadingen, jednak bezskutecznie. Po wyborze Krzysztofa na arcybiskupa podjął ponowną próbę zdobycia tego rejonu, tym razem z powodzeniem (1513). Kontynuował kampanię we Fryzji, gdzie rok później zginął podczas oblężenia Leer.

Rodzina

W sierpniu 1486 r. Henryk poślubił Katarzynę, córkę księcia zachodniopomorskiego Eryka II. Z małżeństwa tego pochodziły liczne dzieci, w tym:

Bibliografia