W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Henryk Kalemba. Na przestrzeni dziejów Henryk Kalemba odgrywał zasadniczą rolę w społeczeństwie, wpływając na życie ludzi na różne sposoby. Od swoich początków do chwili obecnej Henryk Kalemba był obiektem fascynacji, badań i debat, generując niezliczone opinie i perspektywy, które wzbogacają nasze zrozumienie tego tematu. Dzięki tej dogłębnej i szczegółowej analizie zbadamy najważniejsze aspekty Henryk Kalemba, zagłębiając się w jego historyczne znaczenie, współczesne implikacje i przyszłe perspektywy, jakie dla nas niesie. Przygotuj się na podróż pełną odkryć i wiedzy o Henryk Kalemba!
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
15 lipca 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Henryk Aleksander Kalemba (ur. 15 lipca 1899 w Józefowcu (niem. Josephsdorf) w pow. katowickim, zm. 13–14 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, działacz społeczny[2], kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Syn Józefa i Franciszki z Drongów[3], urodzony 15 lipca 1899 w Józefowcu (obecnie część miasta Katowice).
Uczestnik I wojny światowej[4]. W 1917 powołany do armii niemieckiej i wysłany na front zachodni. W grudniu 1918 wrócił do kraju i wstąpił do 7 pułku piechoty Legionów. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, m.in. pod Kubliczami w rejonie Berezyny[5]. W 1920 uczestniczył w walkach pod Dyneburgiem[2]. W tym samym roku delegowany na Górny Śląsk do pracy w POW. Brał udział we wszystkich trzech powstaniach śląskich i aktywnie działał w akcji plebiscytowej[4]. W latach 1919–1920 odniósł rany pod Chyrowem oraz Czeladzią[6]. W 1922 na rynku w Katowicach marszałek Józef Piłsudski odznaczył go Krzyżem Srebrnym Orderem Virtuti Militari w uznaniu zasług wojskowych i powstańczych[7]. W 1928 zdał maturę[6]. Pełnił funkcję komendanta oddziału Związku Powstańców Śląskich[4] oraz prezesa Związku Podoficerów Rezerwy[4].
1 listopada 1921 został mianowany na stopień podporucznika[8]. W 1922 przeniesiony do rezerwy z przydziałem mobilizacyjnym do 9 pp Leg., a w 1925 do 73 pp. Zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice. Posiadał przydział do 73 pułku piechoty w Katowicach[9]. W 1939 awansowany do stopnia porucznika rezerwy[4].
W latach 1923–1931 pracował w Śląskim Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach, a następnie w Śląskim Towarzystwie Eksploatacji w Katowicach[6]. Od 1938 był współwłaściciel prywatnego przedsiębiorstwa[2].
Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939. Po agresji ZSRR na Polskę został wzięty do niewoli sowieckiej pod Tarnopolem[10][11]. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku[1]. Między 11 a 12 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[1] – lista wywózkowa 025/1 z 9 kwietnia 1940[2] pozycja 58[1]. Został zamordowany między 13 a 14 kwietnia 1940 w Katyniu[1][2] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[12][13]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[14][15][16], jednak Henryk Aleksander Kalemba nie został zidentyfikowany.
Był związany z Katowicami[11], gdzie mieszkał w Dębie w okresie międzywojennym[17]. Ożenił się z Bronisławą z Jędrusków[5], z którą miał córkę Józefę[2]. W 1938 zamieszkał w Białoszewie, pow. szczuczyński[6].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[18][19][20]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[21][22][23].
Od 2018 patron skweru w dzielnicy Dąb w Katowicach (u zbiegu ul. Dębowej i ul. Chorzowskiej)[24][25].
9 października 2019 odsłonięto w Katowicach mural, przedstawiający portret por. Henryka Kalemby, którego autorem jest Wojciech Walczyk[8].
12 grudnia 2022 w Katowicach przy ulicy Dębowej – na skwerze jego imienia – odsłonięto tablicę pamiątkową, ku czci Henryka Aleksandra Kalemby[11][4][26].