Henryk Krukowicz-Przedrzymirski

W tym artykule chcemy poruszyć temat Henryk Krukowicz-Przedrzymirski, który był przedmiotem licznych badań, debat i kontrowersji na przestrzeni dziejów. Henryk Krukowicz-Przedrzymirski wywarł znaczący wpływ w różnych obszarach, od polityki, przez gospodarkę, po społeczeństwo w ogóle. Znaczenie Henryk Krukowicz-Przedrzymirski było tak duże, że wzbudziło zainteresowanie naukowców, ekspertów i badaczy, którzy włożyli wiele wysiłku w zrozumienie jego wpływu i zakresu. Na tych stronach będziemy badać różne aspekty Henryk Krukowicz-Przedrzymirski, analizując jego pochodzenie, ewolucję w czasie i jego dzisiejszy wpływ. Mamy nadzieję, że ten artykuł przyczyni się do rzucenia światła na temat tak złożony i znaczący jak Henryk Krukowicz-Przedrzymirski.

Henryk Krukowicz-Przedrzymirski
kapitan dyplomowany artylerii kapitan dyplomowany artylerii
Pełne imię i nazwisko

Henryk Juliusz Krukowicz-Przedrzymirski

Data i miejsce urodzenia

27 marca 1889
Niemirów

Data i miejsce śmierci

8 września 1944
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

1 Dywizjon Artylerii Konnej
26 Pułk Artylerii Lekkiej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola
Data urodzenia

27 marca 1889

Data śmierci

8 września 1944

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austro-Węgry
Mistrzostwa Europy
brąz Warszawa 1908
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Polski
złoto Warszawa 1922
złoto Lwów 1923
złoto Warszawa 1924

Henryk Juliusz Krukowicz-Przedrzymirski (ur. 27 marca 1889, zm. 8 września 1944 w Warszawie) – polski łyżwiarz figurowy, działacz łyżwiarski i hokeja na lodzie, kapitan dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Karola Jakuba, farmaceuty i właściciela apteki w Niemirowie, i Wandy Marii Smirzitz, z pochodzenia Czeszki. Był młodszym bratem Emila, generała dywizji Wojska Polskiego.

Uprawiał łyżwiarstwo figurowe. Podczas zawodów mistrzostw Europy w 1908 w Warszawie, reprezentując Austro-Węgry zajął trzecie miejsce, zdobywając brązowy medal[1][2]. Natomiast w 1912 we Lwowie wraz z Olgą Poźniakówną (późniejszą małżonką) zdobyli mistrzostwo Austro-Węgier w kategorii par sportowych. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, startując w barwach Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego, w edycjach mistrzostw Polski 1922, 1923, 1924 trzykrotnie zdobywał złoty medal w konkurencji par sportowych, startując wraz z Olgą Przedrzymirską[1]. Został działaczem łyżwiarskim. 22 listopada 1922 i w 1925 był wybierany wiceprezesem Polskiego Związku Łyżwiarskiego[1][3]. Ponadto w 1925 został wybrany wiceprezesem założonego wówczas Polskiego Związku Hokeja na Lodzie[1][4].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Został mianowany na stopień podporucznika w korpusie oficerów artylerii. W 1918, razem z bratem, służył w Pułku Artylerii Polowej Nr 130[5].

17 grudnia 1918 razem z bratem został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika[6] i przydzielony do 1 Pułku Artylerii Polowej w Warszawie[7], który później został przemianowany na 7 Pułk Artylerii Polowej. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej – był adiutantem frontowym w Generalnym Inspektoracie Artylerii. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 415. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był 1 dywizjon artylerii konnej w Warszawie. Obok stopnia wojskowego przysługiwał mu wówczas tytuł „oficer przydzielony do Sztabu Generalnego”[8]. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Komitecie dla Spraw Uzbrojenia Armii, pozostając oficerem nadetatowym 1 dywizjonu artylerii konnej[9][10]. 1 listopada 1924 został przydzielony do macierzystego dywizjonu z równoczesnym odkomenderowaniem do na roczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[11]. 15 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Departamentu X Przemysłu Wojennego Ministerstwa Spraw Wojskowych[12]. W maju 1927 został przeniesiony do 26 pułku artylerii polowej w Skierniewicach[13][14]. W sierpniu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV[15]. Z dniem 30 kwietnia 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[16].

Zginął 8 września 1944 przy ul. Złotej 14 w czasie powstania warszawskiego[17].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d Przemysław Popek: Pod rosyjską flagą. sportowahistoria.pl, 2012-01-21. .
  2. ↑ Agnieszka Marczak: Historia łyżwiarstwa figurowego. wmeritum.pl, 2013-07-01. .
  3. ↑ Eugeniusz Baszkoff, Łyżwiarz polski, „Przegląd Sportowy” 1922, 8 grudnia, nr 49, s. 7–8.
  4. ↑ „I-szy Polski Rocznik Sportowy” 1925, s. 52–53.
  5. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1051, 1226.
  6. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 2 z 12 stycznia 1919, poz. 43.
  7. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 3 z 14 stycznia 1919, poz. 127.
  8. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 199.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 801, 820.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 720, 743.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 78 z 12 sierpnia 1924 roku, s. 445.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 106 z 15 października 1925 roku, s. 572.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 147.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 400, 460.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 257.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 121.
  17. ↑ Henryk Krukowicz-Przedrzymirski. Muzeum Powstania Warszawskiego. .
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 400.
  19. ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1226.

Bibliografia