Polski Związek Łyżwiarski

Temat Polski Związek Łyżwiarski wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Od lat Polski Związek Łyżwiarski jest przedmiotem debat, badań i kontrowersji. Jest to temat poruszający fundamentalne aspekty życia codziennego, ale także głębsze pytania o naturę człowieka. Z biegiem czasu Polski Związek Łyżwiarski ewoluował i dostosował się do zmian zachodzących w społeczeństwie, stając się kluczowym elementem w sposobie, w jaki postrzegamy i rozumiemy otaczający nas świat. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Polski Związek Łyżwiarski, analizując jego wpływ w różnych obszarach i jego dzisiejsze znaczenie. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o Polski Związek Łyżwiarski!

Polski Związek Łyżwiarski – dawna organizacja zrzeszająca zawodników, trenerów i działaczy polskiego łyżwiarstwa. 9 grudnia 1921[1] powołały go: Lwowskie Towarzystwo Łyżwiarskie i Warszawskie Towarzystwo Łyżwiarskie. W jego skład weszły ponadto: Wileńskie Towarzystwo Łyżwiarskie, Klub Sportowy Warszawianka i Związek Harcerstwa Polskiego – Komenda Męskiej Chorągwi Krakowskiej[2]. Organizacja zrzeszała zawodników zarówno jazdy szybkiej (panczenistów), jak i sztucznej (łyżwiarzy figurowych). Była w kontakcie z Międzynarodową Unią Łyżwiarską, gdyż jej członkiem od 1898 było Warszawskie Towarzystwo Łyżwiarskie. Siedzibą Zarządu Polskiego Związku Łyżwiarskiego był Lwów.

W skład pierwszego zarządu wchodzili:

W 1923 siedzibę zarządu przeniesiono do Warszawy przy ul. Szopena 5. Nieco wcześniej, bo 26 listopada 1922 podczas Walnego Zebrania we Lwowie wybrano nowy zarząd[3] W jego skład weszli:

Na 1925 wybrano kolejny nowy zarząd w składzie:

  • prezes – Szwajcer,
  • wiceprezes – kpt. Henryk Krukowicz-Przedrzymirski,
  • skarbnik – inż. Stanisław Przetocki,
  • członkowie – Zygmunt Nowakowski, Wacław Znajdowski, Jankowski, Noskiewicz i Franciszek Szymczyk[4]

26 kwietnia 1931 wybrano kolejny nowy zarząd w składzie:

  • prezes – Leon Chrzanowski (nacz. Wydz. Pras. MSZ)
  • wiceprezesi – gen. Stefan Witkowski, kpt. Alfred Theuer
  • sekretarz – Jurkowski
  • skarbnik – Dana
  • referentka łyżwiarstwa kobiecego – H. Krzyżanowska
  • członkowie – J. Martens, J. Maciejewski, L. Skoczyński, Fr. Szymczyk[5]

20 września 1936 wybrano kolejny nowy zarząd w składzie:

  • prezes – inż. Edward Nehring
  • wiceprezesi – Seweryn Słojewski, Stefan Grodzki, kpt. Alfred Theuer
  • sekretarz – Jurkowski
  • skarbnik – Ludwik Baranowski
  • członkowie bez mandatu – Jerzy Mingajło, Leonard Kwieciński, Adam Bojara, Narcyz Pełczyński, Aleksander Stencel[6][7]

Delegatem PZŁ na Lwów został Władysław Kuchar.

W 1957 z Polskiego Związku Łyżwiarskiego wydzieliły się dwa związki: Polski Związek Łyżwiarstwa Figurowego oraz Polski Związek Łyżwiarstwa Szybkiego.

Przypisy

  1. ↑ Polski Związek Łyźwiarski. „„Sport Polski”, nr 7, 11 XI, Poznań 1921, s. 7.”. 
  2. ↑ Władysław Kuchar, Sport łyżwiarski, „Przegląd Sportowy” 1922, 22 grudnia, nr 51, s. 50–51.
  3. ↑ Eugeniusz Baszkoff, Łyżwiarz polski, „Przegląd Sportowy” 1922, 8 grudnia, nr 49, s. 7–8.
  4. ↑ Polski Związek Łyżwiarski, „I-szy Polski Rocznik Sportowy” 1925, s. 72–73.
  5. ↑ Sport. Naczelnik Chrzanowski prezesem Polskiego Związku Łyżwiarskiego. „Słowo Polskie”. 117, s. 11, 30 kwietnia 1931. 
  6. ↑ Walne zebranie Polskiego Związku Łyżwiarskiego. „Polska Zachodnia”. 260, s. 11, 22 września 1936. 
  7. ↑ Polski Związek Łyżwiarski. „Siedem Groszy”. 295, s. 7, 27 października 1936.