W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Herman II (palatyn Lotaryngii), temacie, który zyskał duże znaczenie w ostatnich latach. Herman II (palatyn Lotaryngii) to temat, który przykuł uwagę ekspertów i osób w każdym wieku, ponieważ jego wpływ jest odczuwalny w różnych aspektach codziennego życia. W całym artykule będziemy badać różne aspekty związane z Herman II (palatyn Lotaryngii), od jego historii i ewolucji po wpływ na obecne społeczeństwo. Ponadto zastanowimy się nad możliwymi implikacjami i przyszłymi wyzwaniami. Artykuł ten ma na celu przedstawienie wszechstronnego spojrzenia na Herman II (palatyn Lotaryngii), aby zapewnić czytelnikowi pełniejszy i aktualny pogląd na ten fascynujący temat.
palatyn Lotaryngii | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
ok. 1049 |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Matylda z Lotaryngii |
Żona |
Adelajda z Weimaru |
Herman II (ur. ok. 1049, zm. w 1085) – palatyn Lotaryngii od 1061 z dynastii Ezzonidów.
Herman był najprawdopodobniej synem palatyna lotaryńskiego Henryka I i Matyldy, córki księcia Dolnej Lotaryngii Gozelona II. W 1060 r. jego matka została zamordowana przez ojca. Przeciwnik ojca, arcybiskup Kolonii Anno II wziął młodego Hermana na wychowanie, a gdy po uwięzieniu ojca Herman odziedziczył tytuł palatyna lotaryńskiego, sprawował także rządy opiekuńcze w jego imieniu. Samodzielne rządy Herman objął nie później niż w 1064[1].
Herman podczas swoich rządów pozostawał w pokojowych stosunkach z Annonem, był także wiernym stronnikiem króla Henryka IV Salickiego. W 1084 był z Henrykiem IV w Rzymie. Utracił Cochem na rzecz antykróla Hermana z Salm. Toczył spory o wpływy w rejonie Mozeli[1].
Żoną Hermana był Adelajda, córka margrabiego Weimaru Ottona I. Zmarł nie pozostawiwszy potomków[1].