Hruby Regiel
Dzisiaj chcemy porozmawiać o Hruby Regiel, temacie, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę milionów osób. Hruby Regiel to temat, który wywołał debatę, zainspirował zmiany i podważył ustalone normy. Od momentu powstania Hruby Regiel budzi zainteresowanie i ciekawość, stał się źródłem inspiracji i powodem do refleksji. W całej historii Hruby Regiel odgrywał kluczową rolę w kulturze, społeczeństwie i życiu ludzi. W tym artykule zbadamy różne aspekty Hruby Regiel, od jego wpływu na społeczeństwo po konsekwencje dla dzisiejszego świata.
 Widok z Polany na Stołach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1339 m n.p.m. |
| Wybitność |
150 m |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°16′03,6″N 19°53′22,5″E/49,267667 19,889583
| |
Hruby Regiel – dość wybitny szczyt reglowy w Tatrach Zachodnich, o wysokości 1339 m n.p.m. Wznosi się pomiędzy Doliną Małej Łąki i Stanikowym Żlebem. Od masywu Czerwonych Wierchów oddziela go głęboko wcięty Przysłop Miętusi (1190 m), natomiast od Czerwonego Gronika (1294 m) niewybitne Wyżnie Stanikowe Siodło (1271 m)[1][2]. Jego podstawa ma powierzchnię ok. 1,5 km²[3]. Jest jednym z najniższych szczytów, które należą do Korony Tatr[4], zaś wśród masywów reglowych zajmuje 7. miejsce pod względem wysokości[5].
Zbudowany jest ze skał osadowych, głównie z piaskowców i zlepieńców, a także wapieni numulitowych (u podnóża północnego stoku). Osady te jednak nie należą do płaszczowiny reglowej, lecz do serii podhalańskiej z epoki eocenu[3][6]. Jest prawie całkowicie zalesiony. Przed włączeniem tego obszaru do TPN wskutek niewłaściwej gospodarki leśnej (ściąganie drzew po terenie niepokrytym pokrywą śniegu) w jego zboczach powstały gołe rynny sprzyjające erozji[7].
Nazwa szczytu (Hruby, w gwarze góralskiej gruby) pochodzi od jego kształtu[3]. Po jego południowej stronie znajduje się zarastająca już polana Jaworzynka Miętusia znajdująca się na grzbiecie łączącym go z sąsiednim Małym Reglem. Z rzadkich w Polsce roślin na Hrubym Reglu stwierdzono występowanie takich gatunków, jak: sit trójłuskowy, irga kutnerowata, storczyk drobnokwiatowy, storzan bezlistny oraz mącznica lekarska (rzadka w Karpatach)[8].
Przypisy
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Dane pomiarowe z lotniczego skaningu laserowego.
- ↑ a b c Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Korona Tatr – Goryonline.com .
- ↑ Tatry – Pigułka .
- ↑ Mapa geologiczna Tatr Polskich 1:30 000, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1979.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
Linki zewnętrzne
- Hruby Regiel, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 188.
