W tym artykule zbadamy temat Huta Szkła Gospodarczego „Hortensja” i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Huta Szkła Gospodarczego „Hortensja” jest od lat przedmiotem zainteresowania i debaty, a jego znaczenie nie maleje wraz z upływem czasu. W ostatnich dziesięcioleciach zaobserwowaliśmy znaczny postęp i badania wokół Huta Szkła Gospodarczego „Hortensja”, co doprowadziło do większego zrozumienia i świadomości jego znaczenia. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty otaczające Huta Szkła Gospodarczego „Hortensja”, od jego historii i ewolucji po wpływ na różne obszary życia codziennego. Mamy nadzieję, że ta eksploracja przyczyni się do rzucenia światła na Huta Szkła Gospodarczego „Hortensja” i jego implikacje w dzisiejszym świecie.
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Adres |
ul. 1 Maja 21 |
Data założenia |
1889 |
Data likwidacji |
27 września 2004 |
Forma prawna | |
Udziałowcy | |
Nr KRS | |
Położenie na mapie Piotrkowa Trybunalskiego ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego ![]() | |
![]() |
Huta Szkła Gospodarczego „Hortensja” (HSG „Hortensja”) – polska huta szkła działająca w latach 1889–2004 w Piotrkowie Trybunalskim.
W HSG „Hortensja” produkowano wyroby ze szkła dmuchanego i szkła prasowanego. Stosowano szkło sodowo-potasowe uszlachetnione barem.
W lutym 1993 huta została przekształcona w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa, w 1994 wartość eksportu wyniosła 2,8 mln dolarów[1].
W 1889 r. w Piotrkowie Trybunalskim powstała Piotrkowska Fabryka Szkła "Anna". Po trzech latach działalności została zamknięta, a w 1893 r. jej tereny wydzierżawił Emil Haebler, przedsiębiorca pochodzący z Saksonii. Haebler zrezygnował z dzierżawy w 1897 r. i zbudował w Piotrkowie własną hutę "Kara". W 1907 r. "Annę" zakupiło Przemysłowo-Handlowe Towarzystwo Akcyjne Dawnych Przedsiębiorstw Emila Haeblera, a nazwę huty zmieniono na "Hortensję". Po II wojnie światowej huta została upaństwowiona i działała pod nazwą Huta Szkła Gospodarczego "Hortensja"[2].
W latach 70. w hucie zatrudnionych było ponad 2000 osób[3].
Z hutą związani byli: Janusz Kazanecki, Stanisław Kowalczyk, Wiesław Sawczuk, Andrzej Tkaczyk, Krystyna Tkaczyk, Barbara Urbańska-Miszczyk[2].