I Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki

W tym artykule szczegółowo zbadamy I Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki i jego wpływ na różne aspekty naszego życia. Od momentu powstania do obecnej ewolucji I Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki był przedmiotem badań i debat w różnych dziedzinach i dyscyplinach. Przez lata I Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki wzbudził duże zainteresowanie i ciekawość w społeczeństwie oraz był źródłem inspiracji dla licznych badań i projektów. W tym sensie fascynująca jest analiza tego, jak I Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki wpłynął na sposób, w jaki postrzegamy otaczający nas świat, a także nasze relacje międzyludzkie i nasze codzienne życie. Mamy nadzieję, że w ten sposób zaoferujemy pełny i szczegółowy obraz wpływu I Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki na nasze codzienne życie.

I Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1918
Rozformowanie	1921
Patron	Tadeusz Kościuszko
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Mieczysław Napiórkowski
Ostatni	kpt. Wacław Damrosz
Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka
Organizacja
Dyslokacja	garnizon Warszawa

Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	saperzy
Podległość	1 Pułk Inżynieryjny 1 Dywizja Piechoty Legionów 3 Pułk Saperów Wileńskich

I Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki (I bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP.

Historia batalionu

11 listopada 1918 roku w Warszawie podpułkownik Jan Skoryna otrzymał rozkaz sformowania 1 pułku inżynieryjnego. Jednostka została zorganizowana w koszarach na Mokotowie.

12 listopada spośród studentów Politechniki Warszawskiej została utworzona 1 kompania pod dowództwem porucznika Stefana Grzegorza Ruegera. 8 czerwca 1919 roku 1 kompania pod dowództwem porucznika Emila Strumińskiego wyruszyła na front litewsko-białoruski, gdzie weszła w skład 1 Dywizji Piechoty Legionów, generała podporucznika Edwarda Śmigłego-Rydza^[1]. W składzie 1 DP Leg. wzięła udział w bitwie pod Dyneburgiem. W dniach 22-28 maja 1920 roku 1 kompania została przetransportowana z Łotwy do Kijowa i wzięła udział w wyprawie kijowskiej. W czerwcu 1920 roku w Korosteniu w składzie 1 DP Leg. został zorganizowany I batalion saperów. Dowódcą batalionu został porucznik Emil Strumiński, a dowództwo 1 kompanii objął porucznik Mieczysław Szleszyński^[2]. W sierpniu 1920 roku kompania wzięła udział w Bitwie Warszawskiej, a we wrześniu w bitwie nad Niemnem. 24 października 1920 roku batalion przybył do Grodna.

Żołnierze batalionu

Dowódcy batalionu:

ppłk Mieczysław Napiórkowski
kpt. Wiktor Zygmunt Truss
por. Gołoński
kpt. Wacław Damrosz

Oficerowie:

por. Stefan Grzegorz Rueger - dowódca 1 kompanii (12 XI 1918 – I 1919)
por Emil Strumiński – dowódca 1 kompanii (I 1919 – VI 1920)
por. Mieczysław Szleszyński - dowódca 1 kompanii (od VI 1920)
por. Wacław Damrosz - dowódca 2 kompanii
por. Antoni Wejtko - dowódca 3 komapnaii
ppor. Czesław Okołow - dowódca 4 kompanii
ppor. Borowiak
pchor. Andrzej Roztworowski

Szeregowi:

saper Roch Bonusiak († 1919)
saper Janicki († 1919)

Przypisy

↑ Tadeusz Wejtko, Zarys historii ..., s. 4.
↑ Tadeusz Wejtko, Zarys historii ..., s. 6.

Bibliografia

Tadeusz Wejtko, Zarys historii wojennej formacji polskich 1918–1920 – 3 Pułk Saperów Wileńskich, Warszawa 1932.

Saperzy i pionierzy II RP

Instytucje centralne	Departament Inżynierii Departament Zaopatrzenia Inżynierii Szefostwo Saperów M.S.Wojsk. Dowództwo Saperów M.S.Wojsk. Inspektorat Saperów SG WP Naczelne Dowództwo Saperów
Szkolnictwo	Obóz Szkolny Saperów Główna Szkoła Artylerii i Inżynierii Oficerska Szkoła Inżynierii Centrum Wyszkolenia Saperów Szkoła Podchorążych Inżynierii Szkoła Podchorążych Saperów Wyższa Szkoła Inżynierii
Grupy saperów	1 2 3
Brygady saperów	1 2 3 4
Pułki saperów	1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Bataliony saperów (1921-1929)	I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI XXII XXIII XXIV XXV XXVI XXVII XXVIII XXIX XXX
Bataliony saperów (1929-1939)	1 bsap Leg 2 bsap 3 bsap 4 bsap 5 bsap 6 bsap 7 bsap 8 bsap 9 bsap bchem belektr bmost bsiln baon szk. sap.
Bataliony saperów (1939)	1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 38 43 46 47 48 49 50 53 55 56 60 61 65 71 81 90 bsap WBPanc-Mot 101 102
Kompanie saperów KOP (1931-1939)	„Czortków” „Grodno” „Hoszcza” „Stolin” „Stołpce” „Wilejka”
Szwadrony pionierów (1939)	1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
Ośrodki Zapasowe Saperów (1939)	OZSap. typ spec. nr 1 OZSap. nr 2 OZSap. nr 3 OZSap. nr 4 OZSap. MK nr 1 OZSap. MK nr 2

Zobacz też: Jednostki inżynieryjno-saperskie Wojska Polskiego

Wojsko Polskie II Rzeczypospolitej

Rodowód	Polska Siła Zbrojna Armia Polska we Francji Armia Wielkopolska Legiony Polskie Samoobrona Litwy i Białorusi Wojsko Litwy Środkowej Wojsko Polskie na Wschodzie
Naczelne władze wojskowe	Naczelnik Państwa (1918–1922) Prezydent RP (1922–1939) Naczelne Dowództwo WP Ministerstwo Spraw Wojskowych Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych Sztab Generalny (Główny) Kwatera Główna Naczelnego Wodza
Rodzaje sił zbrojnych	Wojsko Marynarka Wojenna
Formacje	Wojska Wartownicze i Etapowe (1919–1921) Korpus Ochrony Pogranicza (1924–1939) Obrona Narodowa (1937–1939)
Bronie	Piechota Kawaleria Artyleria Bronie pancerne (1937–1939) Lotnictwo Saperzy Wojska Kolejowe (do 1928) Wojska Samochodowe (do 1937) Tabory Żandarmeria
Służby	duszpasterska geograficzna intendentury inżynieryjno-saperska kolejowa remontu sprawiedliwości zdrowia weterynarii uzbrojenia lotnictwa żeglugi śródlądowej łączności etapowa jeniecka poborowa
WP w 1939	OdeB pokojowe Plan mob. „W” Mobilizacja OdeB wojenne Kampania wrześniowa Plan „Zachód” Plan „Wschód”
Inne	Bunt Żeligowskiego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego Centrum Wyszkolenia Saperów Centrum Wyszkolenia Łączności Centrum Wyszkolenia Żandarmerii Centrum Wyższych Studiów Wojskowych Fundusz Obrony Narodowej Główny Urząd Zaopatrywania Armii Instytut Wojskowo-Techniczny Oddział II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Oficerska Szkoła Topografów Placówki dyplomatyczne Wojska Polskiego II RP Rada Wojenna Rada Wojskowa Wojna polsko-bolszewicka Wojskowa Komisja Ustawodawcza Wyższa Szkoła Wojenna