Nazwa Ian Clough jest dziś niewątpliwie tematem niezwykle aktualnym. W całej historii Ian Clough był przedmiotem badań, debat i kontrowersji w różnych dziedzinach i dyscyplinach. Od nauki po literaturę, poprzez politykę i kulturę popularną, Ian Clough pozostawił niezatarty ślad w społeczeństwie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Ian Clough, badając jego wpływ na dzisiejszy świat i jego znaczenie dla przyszłości. Od swoich początków po dzisiejszą ewolucję Ian Clough przykuwał uwagę i wyobraźnię milionów ludzi na całym świecie.
| Data i miejsce urodzenia |
1937 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 maja 1970 |
| Zawód, zajęcie |
Ian Stewart Clough (ur. 1937 w Baildon (Yorkshire), zm. 30 maja 1970 pod Annapurną w Himalajach) – brytyjski wspinacz, alpinista i himalaista.
Z wykształcenia dziennikarz, z czasem stał się zawodowym alpinistą, ratownikiem górskim, instruktorem wspinaczki mającym setki wychowanków, autorem popularnego przewodnika po szkockich wspinaczkach zimowych. Kierował głównym ośrodkiem sportów górskich w Szkocji, Glencoe School of Mountaineering (co było wyjątkowym docenieniem, gdyż był Anglikiem).
Wspinał się od końca lat 50. i dokonał wielu pierwszych przejść w górach Szkocji, zwłaszcza zimowych, np. w dolinie Glen Coe, na wyspie Skye i w Górach Kaledońskich (zw. Highlands). Od 1953 wspinał się w Alpach i Dolomitach, z czasem gromadząc imponujący wykaz przejść wielkich dróg alpejskich i okazując się jednym z najlepszych wspinaczy brytyjskich ówczesnego młodego pokolenia. Od przełomu lat 1962/1963 uczestniczył w wyprawach do Patagonii i od 1964 w Himalaje.
Clough stał się szerzej znany w świecie za sprawą udziału w pierwszym przejściu filara Frêney na Mont Blanc w 1961 r., z Chrisem Boningtonem, Don Whillansem i Janem Długoszem (pasjonowały się tym media zwłaszcza krajów alpejskich, z racji rywalizacji alpinistów francuskich i włoskich oraz głośnej wcześniejszej tragedii). Szedł tam w jednej dwójce z Długoszem, dzięki którego relacjom oraz uwiecznieniu w książce Komin Pokutników (wyd. 1964 i poszerzone od 1994, opowiadanie Świecznik Filara Frêney) stał się też znany wspinaczom w Polsce.
W 1970 brał udział w przełomowej wyprawie na licząca blisko 3000 m południową ścianę Annapurny, kierowanej przez Boningtona i skupiającej czołówkę anglosaskich wspinaczy. Wyprawa ta dokonała pierwszego w historii przejścia wielkiej i trudnej ściany w Himalajach (Clough był z Boningtonem w kolejnej dwójce, wysoko towarzyszącej dwójce zdobywców). W trakcie likwidacji wyprawy i pewnego odprężenia, w uczęszczanym terenie u podnóży ściany, którym wspinacze kończyli znosić sprzęt, na Clougha spadł lodowcowy blok (serak). Przedwczesna śmierć kompletnie zmieniła nastrój wyprawy i dopełniła legendy.
Upamiętniono go w bazie (Annapurna Base Camp, 4100 m), początkowo prowizorycznym napisem wykutym w kamieniu, od 1999 solidną tablicą pamiątkową (co zorganizował jego kolega z młodości, Kelvin Kent).
Jeden z budynków w Baildon, rodzinnym mieście Clougha, na jego cześć nazwano "Ian Clough Hall".
Bonington zadedykował Cloughowi swą książkę z 1971 r. o zdobyciu pd. ściany Annapurny słowami "To IAN CLOUGH, who gave so much" (Ianowi Cloughowi, który dał tak wiele).
Jego żona Nikki Clough także zajmowała się wspinaczką, np. aktywnie uczestniczyła w wyprawie do Patagonii w 1968, czy też pokonała wraz z mężem pn. ścianę Matterhornu, w chwili jego śmierci była na innej wyprawie w Himalajach. Ich córka Jenny mieszka w Lancashire.
Wyprawy