Isonoe

Isonoe to temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Od momentu powstania jest przedmiotem analiz i badań specjalistów w tej dziedzinie, a także osób zainteresowanych zrozumieniem jego implikacji i konsekwencji. Przez lata Isonoe ewoluował i zyskał różne perspektywy, co wzbogaciło dyskusję na ten temat. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy cechy, wpływ i możliwe przyszłe scenariusze związane z Isonoe, w celu przedstawienia kompleksowej i aktualnej wizji na ten temat, który przyciągnął uwagę tak wielu osób.

Isonoe
ilustracja
Planeta

Jowisz

Odkrywca

Scott Sheppard, David Jewitt, Yanga Fernández i Eugene A. Magnier

Data odkrycia

23 listopada 2000

Tymczasowe oznaczenie

S/2000 J 6

Charakterystyka orbity
Półoś wielka

23 231 000 km[1]

Mimośród

0,2471[1]

Okres obiegu

726,26 d[1]

Nachylenie do ekliptyki

165,250°[1]

Długość węzła wstępującego

130,961°[1]

Argument perycentrum

116,879°[1]

Anomalia średnia

124,941°[1]

Własności fizyczne
Średnica równikowa

4 km[2]

Masa

~7,5 × 1013 kg

Średnia gęstość

2,6 g/cm³

Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni

~0,0014 m/s²

Albedo

0,04

Jasność absolutna

15,9m[2]

Jasność obserwowana
(z Ziemi)

22,5m[2]

Isonoe (Jowisz XXVI) – mały zewnętrzny księżyc Jowisza, odkryty w 2000 roku przez grupę astronomów z Uniwersytetu Hawajskiego, kierowaną przez Scotta Shepparda.

Nazwa

W mitologii Isonoe była jedną z Danaid, córek Danaosa i kochanką boga Zeusa (Jowisza).

Charakterystyka fizyczna

Isonoe jest jednym z najmniejszych księżyców Jowisza, jego średnicę ocenia się na około 4 km. Średnia gęstość tego ciała ma wartość ok. 2,6 g/cm3, a składa się przeważnie z krzemianów. Powierzchnia Isonoe jest bardzo ciemna – jego albedo wynosi zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 22,5 magnitudo.

Isonoe obiega Jowisza ruchem wstecznym, czyli w kierunku przeciwnym do obrotu planety wokół własnej osi. Satelita należy do grupy Karme.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. . (ang.).
  2. a b c Scott Sheppard, Moons of Jupiter , Carnegie Science (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Isonoe. Księżyce Układu Słonecznego . . .
  • Isonoe. Solar System Exploration . NASA. . (ang.).