W dzisiejszym świecie Izotropowość to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Izotropowość był przedmiotem badań, debat i kontrowersji. Przez lata udowodnił swoją przydatność w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. W tym artykule zbadamy różne aspekty Izotropowość, analizując jego ewolucję w czasie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od pierwszych przejawów po obecne konsekwencje, Izotropowość pozostaje tematem zainteresowania badaczy, naukowców i ogółu społeczeństwa.
Izotropowość, izotropia[1] (gr. isos 'równy, jednakowy'; trópos 'zwrot, obrót') – niezależność od kierunku, przeciwieństwo anizotropii.
Przestrzeń fizyczna jest przestrzenią jednorodną i izotropową. Jednorodność przestrzeni jest równoważna założeniu, że prawa fizyczne nie zależą od miejsca wystąpienia zjawiska. Izotropowość oznacza, że wszystkie kierunki w przestrzeni są równoważne. Z tych dwóch własności wynika równoważność wszystkich przestrzennych układów współrzędnych użytych do opisu badanego zjawiska. Niezmienniczość praw fizycznych przy zmianie przestrzennych układów współrzędnych można wyrazić stosując rachunek tensorowy. Tensor T jest izotropowy wtedy i tylko wtedy gdy jego reprezentacje we wszystkich polibazach, powstałych w wyniku iloczynów tensorowych baz ortonormalnych, są takie same[2].
Izotropowość materiału jest to brak różnic we właściwościach fizycznych tego materiału, takich jak: rozszerzalność termiczna, przewodzenie ciepła, przewodnictwo elektryczne czy współczynnik załamania światła, niezależnie od tego w jakim kierunku są one mierzone.
Izotropowość jest cechą ciał amorficznych oraz kryształów układu regularnego.
Zasada izotropowości przestrzeni mówi, że dla obserwatora fundamentalnego, znajdującego się w aktualnym położeniu Ziemi, materia na niebie jest rozłożona izotropowo, co oznacza, że w każdym kierunku obserwator widzi tę samą ilość materii, co w pojęciu kosmologii oznacza, że galaktyki równomiernie pokrywają niebo. Zasada ta jest bezpośrednią konsekwencją prowadzonych obserwacji, a w szczególności pięciu ich najważniejszych typów, mówiących o: