Izydor z Sewilli

W tym artykule zajmiemy się tematem Izydor z Sewilli, który był przedmiotem zainteresowania i dyskusji w różnych obszarach. Izydor z Sewilli przyciągnął uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa ze względu na swoje znaczenie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Na przestrzeni historii Izydor z Sewilli odgrywał fundamentalną rolę w różnych aspektach, między innymi społecznym, kulturowym, technologicznym, politycznym i gospodarczym. W tym artykule zbadamy różne wymiary i perspektywy związane z Izydor z Sewilli, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję na ten temat.

Ten artykuł dotyczy arcybiskupa Sewilli. Zobacz też: Święty Izydor.
Święty
Izydor
arcybiskup
doktor Kościoła
Ilustracja
Miniatura przedstawiająca św. Izydora pochodząca z ok. 800 roku
Data i miejsce urodzenia

ok. 560
Kartagena

Data i miejsce śmierci

4 kwietnia 636
Sewilla

Czczony przez

Kościół katolicki

Kanonizacja

1598
Rzym
przez Klemensa VIII

Wspomnienie

4 kwietnia

Patron

internetu[1]

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Izydor z Sewilli
Ilustracja
Statua Izydora w Madrycie, autorstwa Joségo Alcoverra (1892)
Data urodzenia

ok. 560

Data śmierci

4 kwietnia 636

arcybiskup Sewilli
Okres sprawowania

600-636

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

ok. 600

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Izydor z Sewilli, także Izydor Sywilski (łac. Isidorus Hispalensis; ur. ok. 560 w Kartagenie, zm. 4 kwietnia 636 w Sewilli) – arcybiskup Sewilli, święty Kościoła katolickiego, doktor Kościoła.

Życiorys

Głównym źródłem wiedzy o życiu Izydora jest „Wykaz ksiąg świętego Izydora”, autorstwa Brauliona z Saragossy[2].

Izydor urodził się około 560 roku w Kartagenie, jako syn Seweriana i Turtur[3]. Miał dwóch starszych braci: Leandra i Fulgencjusza oraz młodszą siostrę Florentynę[4]. Po śmierci rodziców wychowaniem Izydora zajęli się jego bracia, zwłaszcza Leander[4]. Był on mnichem oraz biskupem, dlatego Izydor mógł kształcić się w szkole diecezjalnej lub klasztornej[5]. W młodości studiował Pismo Święte oraz dzieła Warrona, Swetoniusza, Kapelli i Kasjodora[6]. Prawdopodobnie był też nauczycielem w sewilskiej szkole, natomiast nigdy nie wstąpił do zakonu[7]. Około 600 roku został arcybiskupem Sewilli, po śmierci swojego brata[8]. W 619 roku przeprowadził synod, na którym ustalił granice diecezji Écija oraz Kordoba, a także potępił poglądy monofizyckie[9]. W 633 roku zwołał kolejny synod, na którym ujednolicono zasady liturgii, zalecono edukację duchowieństwa i uregulowano nadzór biskupów nad sędziami[10]. W tym czasie zredagował także księgę („Hispana”), w której zawarł 105 dekretów papieskich, oraz 67 postanowień synodalnych[11]. Prawdopodobnie był także autorem Vetus Latina Hispana – łacińskiego przekładu Biblii[11].

W czasie swojej posługi wspierał klasztory, a dochody przekazywał biednym[11]. Był doradcą kilku królów wizygockich, panujących na półwyspie iberyjskim: Gundemara, Sisebuta, Swintili i Sisenanda[12]. W marcu 636 roku poważnie zachorował i poprosił by zaniesiono go do kościoła św. Wincentego[12]. Tam przyjął namaszczenie chorych, pomodlił się i pożegnał z przyjaciółmi[13]. Zmarł 4 kwietnia i został pochowany obok rodzeństwa: Leandra i Florentyny[13].

Klasyfikacja magii

Zajmował się klasyfikacją magii. Opierając się na źródłach klasycznych magię dzielił na geomancję (wróżenie z ziemi), hydromancję (wróżenie z wody), aeromancję (wróżenie z powietrza), a także piromancję (wróżenie z ognia). Za magię uznawał też wróżenie z lotu i głosów ptaków oraz wykorzystywanie wnętrzności zwierząt w tym celu. Astrologia także była przez niego uznawana za formę magii. Jako część magii wyróżniał także uroki (czyli opieranie się na słowach w celach magicznych) oraz ligatury (przywiązywanie do potencjalnego pacjenta magicznych przedmiotów w celach kuracyjnych), a także inne niewymienione zjawiska. Uważał, że każda magia ma charakter demoniczny[14].

Kult

Izydor z Sewilli (z prawej) i Braulion z Saragossy (ilustracja z 2 poł. X w.)

Kanonizacja formalna Izydora z Sewilli odbyła się w 1598 roku – kanonizował go Klemens VIII[15]. W 1722 papież Innocenty XIII ogłosił św. Izydora doktorem Kościoła[15].

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest w dzienną rocznicę śmierci (4 kwietnia)[15], natomiast uroczystości w Hiszpanii odbywają się 26 kwietnia[16].

W ikonografii św. Izydor przedstawiany jest jako stary biskup z paliuszem[15].

Jest patronem Internetu[1].

Poeta i dramaturg Lope de Vega napisał poemat El Isidro.

Dzieła (wybór)

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Krynicka 2007 ↓, s. 16.
  2. ↑ Krynicka 2007 ↓, s. 5.
  3. ↑ Krynicka 2007 ↓, s. 6-7.
  4. ↑ a b Krynicka 2007 ↓, s. 7.
  5. ↑ Krynicka 2007 ↓, s. 8.
  6. ↑ Krynicka 2007 ↓, s. 9-10.
  7. ↑ Krynicka 2007 ↓, s. 10.
  8. ↑ Krynicka 2007 ↓, s. 9.
  9. ↑ Krynicka 2007 ↓, s. 11.
  10. ↑ Krynicka 2007 ↓, s. 11-12.
  11. ↑ a b c Krynicka 2007 ↓, s. 12.
  12. ↑ a b Krynicka 2007 ↓, s. 14.
  13. ↑ a b Krynicka 2007 ↓, s. 15.
  14. ↑ Kieckhefer 2001 ↓, s. 31-32.
  15. ↑ a b c d Święty Izydor z Sewilli. Internetowa Liturgia Godzin. . (pol.).
  16. ↑ Isidor von Sevilla. Ökumenisches Heiligenlexikon. . (niem.).
  17. ↑ a b c d e Isidore of Seville's Etymologies: Complete English Translation, Lulu.com, 2005, xiii, ISBN 978-1-4116-6523-1 (ang.).
  18. ↑ a b c d e Bibliography, The Etymologies of Isidore of Seville, Cambridge University Press, 8 czerwca 2006, s. 29, ISBN 978-1-139-45616-6 (ang.).
  19. ↑ Beda (Venerabilis.) i inni, Bede, The Reckoning of Time, Liverpool University Press, 1999, 1xv, ISBN 978-0-85323-693-1 (ang.).
  20. ↑ Stuart Elden, The Birth of Territory, University of Chicago Press, 9 września 2013, s. 377, ISBN 978-0-226-04128-5 (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Doktorzy Kościoła
XIII wiek
XVI wiek
XVIII wiek
XIX wiek
XX wiek
XXI wiek